Nigdy nie daj sobie wmówić, że Twoje życie nie ma sensu, że jest pozbawione wartości. To nieprawda. Ludzie, którzy to mówią, starają się leczyć własne rany, raniąc innych. Im to nie pomoże. Tobie, jeśli na to pozwolisz, może zaszkodzić. [Marcin Kaczmarczyk] ❤

sobota, 12 listopada 2011

Zło w najczystszej postaci.

Dziewczyna z sąsiedztwa

Jack Ketchum


tłumaczenie: Łukasz Dunajski
tytuł oryginału: The Girl Next Door
Wydawnictwo: Papierowy Księżyc
data wydania: listopad 2011
ISBN: 978-83-61386-09-4
liczba stron: 300


,,Dziewczyna z sąsiedztwa’’, to pierwsza książka Jack’a Ketchuma, amerykańskiego pisarza grozy, wydana pod nakładem wydawnictwa Papierowy Księżyc i uznana jak dotychczas za najbardziej wstrząsającą powieść w historii literatury. Autor, ma na swoim koncie również takie dzieła jak ,,Jedyne dziecko", ,,Poza sezonem" czy ,,Straceni". Na kartach stron "Dziewczyny z sąsiedztwa" Ketchum pokazuje jak daleko może sięgać granica ludzkiego szaleństwa. Wstęp do książki napisał sam Stephen King, co jest jego hołdem złożonym w twórczość Jacka Ketchuma. Ponadto nowe wydanie zdobi także zmieniona szata graficzna, która doskonale oddaje klimat powieści.

Historia rozpoczyna się w New Yersey, gdzie latem 1958 roku, główny bohater, David Moran poznaje czternastoletnią Meg Loughlin. Dziewczyna wprowadza się do sąsiedniego domu, ponieważ jej rodzice zginęli w tragicznym wypadku, dlatego wraz ze swoją niepełnosprawną siostrą Susan zmuszona zostaje zamieszkać u swojej najbliższej żyjącej krewnej, czyli ciotki Ruth Chandler.

W obecnym otoczeniu Meg nie czuje się najlepiej. Ciocia oraz jej trzej synowie z pogardą i lekceważeniem traktują nową lokatorkę. Nie szczędzą jej przekleństw stosując przy tym niekiedy przemoc psychiczną i fizyczną. Początkowo nastolatka z niemal stoickim spokojem znosi obelgi, lecz w końcu nie wytrzymuje nagromadzonej złości wykrzykując własne frustracje na krewnej. Nie zdaje sobie jednak sprawy, że swoim wybuchowym zachowaniem przypieczętowała gwóźdź do własnej trumny. Rozwścieczona Ruth zamyka czternastolatkę w piwnicznym schronie, gdzie wraz z synami i okolicznymi dzieciakami torturuje ją na wszelkie możliwe sposoby. Również David uczestniczy w tej farsie, jako bierny obserwator i choć jest targany poczuciem winy, to jednak fascynacja przemocą bierze górę.

Do jakiego stopnia terroru posunie się rodzina Chandler i czy uda się Meg wyzwolić z tego piekła?

Po raz pierwszy gubię się w słowach nie mogąc zebrać myśli po przeczytaniu ,,Dziewczyny z sąsiedztwa’’. Tak bardzo zdeptała moją psychikę, że resztami przyzwoitości trzymam się, by nie wykrzyczeć najgorszych obelg pod adresem sprawców jak i obserwatorów bestialskich tortów przeprowadzanych na czternastoletniej dziewczynce.

Najgorsze w tym wszystkim jest fakt, że historia powieści została zaczerpnięta z autentycznych źródeł, które w latach 60-tych wstrząsnęły Ameryką. Dokładnie w 1965 roku w Stanach Zjednoczonych Gertruda Baniszewska wraz ze swoimi dziećmi i ich znajomymi przez dłuższy czas maltretowała szesnastoletnią Sylvię Linkens  przyczyniając się do jej śmierci.

Jack Ketchum po przez swoją powieść pragnie, choć w przybliżeniu przedstawić obraz makabry z tamtych wydarzeń dodając przy tym odrobinę fikcji literackiej, jednak wymowa fabuły pozostaje niezmieniona. Przeważa w niej okrucieństwo, zezwierzęcenie, sadyzm i chora fascynacja. Autor bez zbędnych lirycznych upiększeń przedstawia w prosty, bezpośredni sposób zło w najczystszej postaci, które pochodzi od drugiego człowieka. Opisy tortur są niezwykle realne i przepełnione niewyobrażalnym, przerażającym bólem oraz cierpieniem.

Nie jestem w stanie sobie wyobrazić jak człowiek może być tak nieczuły na krzywdę drugiej osoby. Ileż zła i deprawacji było w Ruth, która podżegała swoje dzieci oraz ich znajomych do stosowania perfidnych tortur na własnej siostrzenicy. Jak bardzo chora i wypaczona jest psychika wszystkich uczestników tego okrutnego wydarzenia, w którym znalazła się nawet jedna młoda dziewczyna, biorąca także czynnie udział w tej maskaradzie. ,,Byli jak kilka różnych gatunków zwierząt w jednym. Istotami rozumnymi, które tylko z pozoru przypominały ludzi, jednak nie miały dostępu do ludzkich uczuć’’.

Najbardziej irytował mnie główny bohater David. Choć był on tylko biernym obserwatorem w tym koszmarnym scenariuszu, to jednak żądza poznania granicy tego, co dozwolone była dla niego silniejsza. Chłopak uważał, że skoro pośrednio nie bierze udziału w okaleczaniu Meg, to jest całkowicie niewinny. Nic bardziej mylnego, swoim niemym przyzwoleniem tak samo czynił zło może nawet gorsze od pozostałych. Pocieszający jedynie jest fakt, iż po jakimś czasie David rozumie powagę sytuacji starając się wyrwać Meg z piekła.

Polecam przeczytać ,,Dziewczynę z sąsiedztwa’’ osobom tylko o naprawdę mocnych nerwach. Nie będę rozpisywać się tutaj na temat napięcia, akcji, klimatu czy grozy, gdyż historia sama w sobie jest tak porażająca i bestialska, że poruszy nawet najbardziej zatwardziałe serca. To jest lektura najcięższego kalibru, która agresywnie chwyta za gardło ściskając do utraty tchu.  Jeszcze długi czas po skończeniu lektury będziesz w emocjonalnym szoku. Czy jesteś gotowy na takie wrażenia?

,,Powiedz mi, proszę, o dzielny kapitanie,
Dlaczego zło obdarzone jest mocą taką?
Dlaczego anioły do snu chylą swe głowy,
Gdy czort napiera z siłą dwojaką’’.

           Tom Waits.


moja ocena 6 /6

Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości wydawnictwa Papierowy Księżyc, za co bardzo serdecznie dziękuje.

 ***************************************************
Jack Ketchum, urodził się 10 listopada 1946 roku w Newark w stanie New Jersey, obecnie mieszka w Nowym Yorku. Przed rozpoczęciem kariery pisarskiej Ketchum pracował jako śmieciarz, sprzedawca, copywriter, edytor paleontologicznego magazynu „Fossils” („Skamieliny”) i agent literacki Scott Meredith Inc., gdzie reprezentował znanego pisarza Henry Millera.
Pracował również w teatrze jako recenzent sztuk. W ramach letniego repertuaru na scenie jednego z nowojorskich teatrów off-off-Broadway wystawiono kilka jego jednoaktowych przedstawień.
Ketchum ukończył Emerson College w Bostonie, po czym później przez dwa lata nauczał w liceum w Brookline, Massachusetts.
Wczesne opowiadania sprzedawał pod pseudonimem ‘Jerzy Livingston’ opartym na nazwie miasta, w którym się wychowywał.
Autorska STRONA Jack'a Ketchuma.

43 komentarze:

  1. Kolejna pozycja "must have" na mojej liście. Mam nadzieję, że wkrótce wpadnie w moje ręce;)
    Pozdrawiam!!

    OdpowiedzUsuń
  2. Tę książkę chętnie bym przeczytała. Muszę ją skombinować :D

    OdpowiedzUsuń
  3. Niedawno czytałam, ale... nie potrafiłam napisać recenzji. Za dużo rożnych emocji wywołała we mnie ta książka... Przeczytałam ją w jeden wieczór, przed snem, co później okazało się błędem - długo nie mogłam zasnąć. Straszna lektura w swojej szczerości i brutalności. A najgorsze, że choć są to domysły autora, możemy mieć pewność, że w pewnym stopniu właśnie tak się to wszystko odbyło.

    OdpowiedzUsuń
  4. Koszmar, makabra, ale chcę przeczytać! Muszę poczuć na skórze ten dreszcz.

    OdpowiedzUsuń
  5. Książka musi być wyjątkowo ciekawa. Dodaję na listę.

    OdpowiedzUsuń
  6. Ketchuma muszę przeczytać koniecznie!!!!!
    Pozdrawiam serdecznie:)

    OdpowiedzUsuń
  7. Mam zamiar przeczytać tę książkę, chociaż nie wiem czy jestem gotowa na takie okrucieństwo. Tym bardziej, że nie można powiedzieć sobie: "To tylko fikcja", skoro historia oparta na prawdziwych zdarzeniach.

    OdpowiedzUsuń
  8. @kasandra_85- życzę ci tego, aby ta książka jak najszybciej wpadła w twoje ręce, gdyż jest to naprawdę mocna i porażająca lektura.

    @KTOSIA- więc kombinuj, kombinuj, mam nadzieję, że skutecznie. ;-)

    @Immora- u mnie było nieco inaczej. Ja najpierw nieświadomie obejrzałam kiedyś film. Pamiętam, bo bardzo wyrył się w mojej pamięci, dlatego lektura książki była dla mnie już nieco jakby to powiedzieć,,oswojona''.

    @Dusia-gwarantuje ci , że poczujesz dreszcze i to nie jeden raz. Przekonaj się sama.

    @pisanyinaczej.blogspot.com-uwierz, iż naprawdę ,,Dziewczyna z sąsiedztwa'' jest niezwykłą i emocjonującą lekturą, którą trzeba koniecznie poznać.

    @Isadora- ja także zaliczam Ketchuma, obok Lee, Kinga i Senecala do ulubionych pisarzy grozy, dlatego też chce przeczytać pozostałe inne dzieła tego autora.

    @Dosiak- od ciebie samej zależy, czy czujesz się na siłach przeczytać tę książkę pełną bólu i cierpienia.

    OdpowiedzUsuń
  9. Słyszałam o tej książce i że jest naprawdę mocna.
    Odłożyłam na potem przeczytanie jej.
    Dzięki za przypomnienie mi o niej.
    Pozdrawiam i miłej niedzieli.

    OdpowiedzUsuń
  10. Oglądałam film na podstawie tej książki i jest jeden z moich ulubionych thrillerów - jest świetny! Podejrzewam, że książka jest jeszcze lepsza. :)

    OdpowiedzUsuń
  11. I jest jednym z moich ulubionych, miało być. :)

    OdpowiedzUsuń
  12. Muszę, muszę, muszę przeczytać!!!

    OdpowiedzUsuń
  13. O mój boże, ja muszę przeczytać tę książkę, chyba jestem psychicznie walnięta

    OdpowiedzUsuń
  14. Ciekawa książka, muszę ją niedługo przeczytać

    OdpowiedzUsuń
  15. @Edyta-zachęcam bardzo do jej sięgnięcia. Gwarantuje, że przeczytasz ją niemal jednym tchem, taka jest emocjonująca i przerażająca.

    @Ewa-też oglądałam film i zrobił na mnie piorunujące wrażenie.

    @Annie-koniecznie przeczytać, bo jest naprawdę warto.

    @AnnieK- witaj w klubie, bo ja też jestem walnięta na maksa i lubię czytać takie makabry ;-)

    @Stayrude-polecam gorąco. Jestem przekonana, że treść,, wywrze na tobie ogromne wrażenie.

    OdpowiedzUsuń
  16. Podzielam Twoje zdanie i podpisuję się pod nim wszystkimi kończynami ;)
    Mnie również denerwował David, myślałam, że stać go na więcej, a w sumie okazło się, że był winny jak wszyscy.
    Mocna lektura nie dla wszystkich.

    OdpowiedzUsuń
  17. Mocna rzecz... Muszę się przekonać na własnej skórze czy rzeczywiście jest taka przerażająca.
    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  18. Niesamowity opis. Muszę sięgnąć, chociaż wyjdę na masochistkę, która lubi poniewierać swoją psychiką... ;)

    OdpowiedzUsuń
  19. @Evita-widzę, że mamy podobne odczucia co do tej książki. Mnie także właśnie David wkurzał,za to że zaraz na początku nie zareagował właściwie powiadamiając kogokolwiek z dorosłych, ale co zrobić skoro jego system wartości i moralności nie był jeszcze na tyle wykształcony, aby wiedzieć gdzie przebiega jego właściwa granica.

    @Maruda007-gwarantuje ci , że ,,Dziewczyna z sąsiedztwa'' jest naprawdę makabryczna w każdym calu.

    @Julia- ja już się z tym nie kryje, że jestem masochistką w każdym calu, która czerpie w książkach chorą fascynację i wściekłość z brutalności i okrucieństwa, tak więc nie jesteś sama w tej obsesji;-)

    OdpowiedzUsuń
  20. Mam wielką ochotę zapoznać się z twórczością tegoż autora. Uwielbiam książki, które jak to ujęłaś "depczą psychikę", a skoro książka jest ponadto oryginalna i wykraczająca poza schematy to tym bardziej muszę ją mieć! ;D

    OdpowiedzUsuń
  21. Ketchum potrafi przewrócić, wywrócić i zdeptać psychikę czytelnika...

    OdpowiedzUsuń
  22. @Gabrielle_-zapoznaj się koniecznie z twórczością tego autora, gdyż naprawdę dorównuje on innym mistrzom grozy, praktycznie pod każdym względem.

    @Aleksnadra-widzę, że coś wiesz na ten temat ;-) Jakie miałaś już przyjemność czytać książki tego autora? Bo ja obecną pozycje oraz ,,Jedyne dziecko'', ale już zaostrzyłam pazurki na kolejne dzieła ;-)

    OdpowiedzUsuń
  23. Kusisz, kusisz ;) Bardzo chętnie sięgnę xD

    OdpowiedzUsuń
  24. Ach zazdroszczę Ci tej książki! Ketchum to jest mój nr 1 jeśli chodzi o tematykę grozy i horroru w książce :) Bardzo miło wspominam jego "Jedyne dziecko".

    OdpowiedzUsuń
  25. brrr, ale makabra. Skoro jest oparta na autentycznych zdarzeniach to tym bardziej jej lektura może miażdżąco wpłynąć na psychikę. Oj przeczytam z pewnością:)

    OdpowiedzUsuń
  26. @Catalina- cieszę się, zobaczysz, nie pożałujesz tego wyboru.

    @miqaisonfire- także niezwykle emocjonalnie wspominam ,,Jedyne dziecko'' i to właśnie dzięki tej książce zdecydowałam się poznać pozostałe dzieła Ketchuma.

    @kolmanka- to jest prawda, że historia ,,Dziewczyny z sąsiedztwa'' oparta jest na faktach. Więcej na ten temat możesz poczytać klikając w podświetlone na niebiesko imię Sivli Linkens.

    OdpowiedzUsuń
  27. Książkę czytałam kilka miesięcy temu - wcześniej widziałam film - i mimo że znana była mi fabuła to myślałam, że zapale się z nerwów, dobrze że książka była z biblioteki bo podejrzewam, że skończyłaby nieźle poszarpana, a tak trochę się hamowałam. Do tej pory przeraża mnie ta historia, nie wiem jak można być tak okrutnym... a David, cóż, dzieciak.

    Musze przyznać, że wydanie z 2009 roku ma zdecydowanie lepszą okładkę, ta grafika jest fatalna.

    OdpowiedzUsuń
  28. Ty samą recenzją zmusiłaś mnie, by tą książkę przeczyatc! Muszę poszukac.

    OdpowiedzUsuń
  29. Książki nie czytałam i na pewno nie przeczytam z tego samego powodu z którego nie obejrzałam do końca filmu - po prostu nie dałam rady patrzeć na coś tak okrutnego, w głowie mi się to nie mieści !!!

    OdpowiedzUsuń
  30. @Natula-ja także oglądałam najpierw film a potem czytałam książkę i myślałam, że mnie nic już nie ruszy, ale jednak myliłam się. Miałam ochotę gołymi rękoma udusić Ruth i pozostały obserwatorów, lecz cóż takie brutalne bywa niekiedy życie.
    Co do nowej okładki mam mieszane uczucia. Niby mi się podoba, ale czegoś w niej brakuje.

    @Mery-cieszę się, że cię przekonałam. Zobaczysz iż nie pożałujesz czasu spędzonego przy tej książce.

    @toska82-rozumiem cię doskonale i nie nalegam. Nie każdy jest w stanie patrzeć na takie tortury i okrucieństwa.

    OdpowiedzUsuń
  31. Myślę,że jestem osobą o mocnych nerwach i właśnie takie okrutne sceny i w ogóle lubię;D Tak więc książka to coś w sam raz dla mnie;) Rozejrzę się za nią i postaram się przeczytać.

    OdpowiedzUsuń
  32. Przerażająca historia, nie wiem czy odważę się ją przeczytać. Bardzo przezywam takie historie, nie wiem , nie umiem zrozumieć skąd w ludziach jest tyle okrucieństwa i sadyzmu.

    OdpowiedzUsuń
  33. @Miravelle- skoro lubisz takie mocne i drastyczne historie, to ta książka rzeczywiście jest jak najbardziej dla ciebie, dlatego szczególnie polecam ,,Dziewczynę sąsiedztwa''. To jest kawał porządnej literatury grozy.

    @Dalia-szczerze mówiąc skoro jesteś bardzo wrażliwą osobą, to raczej nie zachęcam do przeczytania tej książki, ewentualnie czytaj ją za dnia, nie nocą, bo wtedy nasze doznania i wyobraźnia szczególnie potęgują.

    OdpowiedzUsuń
  34. a ja lubię takie "odmieńce" - oczywiście nie cały czas :) jak tylko wpadnie w moje łapki to się za nią biorę bo mnie recenzja zaciekawiła bardzo. I jeszcze King do tego :):)

    OdpowiedzUsuń
  35. Czytałam opowiadanie tego autora, bardzo mi się podobało :)

    OdpowiedzUsuń
  36. @pesymistka13-owocnych poszukiwań życzę, tym bardziej iż jest to naprawdę pozycja godna uwagi.

    @Avo_lusion-które opowiadanie czytałaś?

    OdpowiedzUsuń
  37. Oj, po tym, co napisałaś, nie wiem, czy powinnam tę ksiażke przeczytać... Obawiam się, że mogłoby to za bardzo nadszarpnąć moje nerwy... Ale chciałabym poruszyć tu taką kwestię... Ciekawe, ze nazywamy zwyrodnialców zwierzętami... Określamy to 'zezwierzęceniem obyczajów', a podajcie mi choć jeden przykład zwierzęcia, które znęca sie nad swoją ofiarą z pobudek czysto sadystycznych? Nie ma... Bardzo pochlebiamy bestiom przyrównując ich do zwierząt...

    OdpowiedzUsuń
  38. Przeczytałam życiorys Sylvii Linkens i jestem po prostu przerażona. To straszne, do czego zdolni są ludzie. Nie wiem, czy przeczytam tę książkę, bo mam bardzo słabe nerwy, ale może kiedyś się przemogę i po nią sięgnę.

    OdpowiedzUsuń
  39. @burana25-cieszę się, że poruszyłaś właśnie kwestię odnośnie zwierząt. Rzeczywiście przyznaje ci racje, że określamy brutalne zachowanie człowieka jako instynkt zezwierzęcenia a tak naprawdę ludzie zachowują się niektórzy gorzej od zwierząt, gdyż jak sama napisałaś, iż żadna bestia świadomie nie znęcałaby się nad człowiekiem, stosując takie powolne i długotrwałe tortury.To jest naprawdę straszne!!!

    @Sammie-też czytałam życiorys Sylvi i byłam niezwykle poruszona i zszokowana. Jak ludzie mogą być zdolni do tak makabrycznych, niewyobrażalnych czynów? Niestety fakty mówią same za siebie...

    OdpowiedzUsuń
  40. Ufff strasznie długa ta recenzja :) ale bardzo ciekawa :) Jestem pewna, że kiedyś sięgnę po tę książkę lub po inne Ketchuma ;) Znam historię, którą tutaj wspomniałaś o Sylvii i do tej pory jestem nią wstrząśnięta :|

    OdpowiedzUsuń
  41. @Fuzja-wiem, że długa recenzja, ale chciałam jak najwięcej emocji przekazać, gdyż jest to naprawdę niepowtarzalna historia, którą warto znać.

    OdpowiedzUsuń
  42. Koniecznie MUSZĘ ją przeczytać! :D

    OdpowiedzUsuń
  43. @Catalina- koniecznie przeczytaj, gdyż jest to rewelacyjna książka.

    OdpowiedzUsuń

Zaglądaj, czytaj, przegryzaj moje słowa, ale wychodząc, zostaw po sobie niezatarty ślad swojej obecności...