Nigdy nie daj sobie wmówić, że Twoje życie nie ma sensu, że jest pozbawione wartości. To nieprawda. Ludzie, którzy to mówią, starają się leczyć własne rany, raniąc innych. Im to nie pomoże. Tobie, jeśli na to pozwolisz, może zaszkodzić. [Marcin Kaczmarczyk] ❤

poniedziałek, 10 kwietnia 2017

WYNIKI KONKURSU: To była prawdziwa katastrofa!

Moi Drodzy,
  
Czas ogłosić wyniki konkursu, w którym można było wygrać książkę
''Mów mi katastrofa'' Magdaleny Wali [recenzja-klik]


 Dziękuję wszystkim uczestnikom za udział w konkursie. Miałam nie lada orzech do zgryzienia, gdyż wszystkie Wasze historie są naprawdę nieprawdopodobne. Aż ciężko wybrać tę jedną najlepszą. Jednak w końcu zdecydowałam się nagrodzić wypowiedź Sylwii Waligóry, która totalnie mnie rozwaliła 😜



  To była prawdziwa katastrofa, gdy zamierzałam wywrzeć wrażenie na pewnym jegomościu! 
  Pewnego mroźnego, śnieżnego przedpołudnia, gdy mróz skrzypiał pod butami, a ulica pokryta była gładką pokrywą lodową, jak zwykle czekałam na swój PKS. Ponieważ było mi niewyobrażalnie zimno, moje dłonie skostniały, a rzęsy pokryły się szronem, postanowiłam wejść na kilka minut do sklepu znajdującego się po przeciwnej stronie ulicy. Gdy zbliżała się godzina odjazdu mojego autobusu wyszłam ze sklepu i spostrzegłam na przystanku niebywale przystojnego chłopaka. Postanowiłam zwrócić na siebie jego uwagę i z gracją przejść przez ulicę. Niestety panująca aura nie działała na moją korzyść, gdyż stawiając zgrabne i powabne kroczki, nagle na samym środku oblodzonej jezdni moje stopy straciły przyczepność i jak długa upadłam na plecy. Mając świadomość, iż jestem obserwowana przez oczekujących na autobus - w tym "mojego" przystojniaka - postanowiłam szybko naprawić kompromitującą sytuację i natychmiast podnieść się z ulicy. Podrywając się na nogi po raz kolejny straciłam grunt pod stopami i w rozpaczliwej próbie utrzymania równowagi po raz kolejny upadłam (tym razem na twarz!) z dodatkowym efektem wizualnym w postaci nieskoordynowanego wymachiwania rękoma! Na domiar złego, leżąc twarzą w miękkim śniegu, usłyszałam nadjeżdżający samochód. W panice na czworakach!!! zaczęłam opuszczać ulicę - zdążyłam. Gdy minął strach poczułam ogromne zawstydzenie i zażenowanie. Nie miałam odwagi unieś wzroku, by spojrzeć na kogokolwiek. Tak - mów mi katastrofa!!! 
 Gratuluję i czekam na kontakt.

13 komentarzy:

Zaglądaj, czytaj, przegryzaj moje słowa, ale wychodząc, zostaw po sobie niezatarty ślad swojej obecności...