Nigdy nie daj sobie wmówić, że Twoje życie nie ma sensu, że jest pozbawione wartości. To nieprawda. Ludzie, którzy to mówią, starają się leczyć własne rany, raniąc innych. Im to nie pomoże. Tobie, jeśli na to pozwolisz, może zaszkodzić. [Marcin Kaczmarczyk] ❤

niedziela, 14 maja 2017

''Zemsta i przebaczenie. Rzeka tęsknoty'' Joanna Jax [PATRONAT]

Zemsta i przebaczenie. Rzeka tęsknoty
Joanna Jax
Liczba stron: 376
Wydawnictwo: Videograf
Ocena: 5+/6
Patronat medialny:
LITERACKI ŚWIAT CYRYSI

 Kolejne lata wojny odzierają mieszkańców Europy ze złudzeń na rychłe jej zakończenie. Nie tylko na terenie Polski ludzie stykają się z okrucieństwem, także wycieńczająca wojna na wschodzie odkrywa barbarzyńskie praktyki, gdzie pojęcie człowieczeństwa zostaje zdewaluowane i ludzkie życie wydaje się nie mieć wartości. Los rozdziela czwórkę bohaterów i stawia przed nimi kolejne wyzwania, a brzemię wojny odciska na nich głębokie piętno. Czy uda im się pokonać piętrzące się przeszkody? Czy miłość i przyjaźń wygrają z nienawiścią i egoizmem, gdy ludzkie ścieżki wyznacza historia? Kiedy biografie naznaczone są bólem i krwią, każdy stara się ocalić to co jeszcze dobrego tli się w człowieku.
źródło opisu: http://www.videograf.pl

   Joanna Jax (pseudonim) urodziła się i mieszka w Olsztynie. Absolwentka Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego. Na co dzień związana zawodowo z dużą korporacją finansową. Współpracuje również z firmą produkującą trawę z rolki. Oprócz pisania powieści maluje na szkle unikatową techniką warstwową, pasjonuje się literaturą biograficzną, grafiką i zajmuje się copywritingiem. Zadebiutowała w 2014 roku Dziedzictwem von Becków, które zachwyciło zarówno recenzentów, jak i czytelników. Kolejne powieści: Długa droga do domu (2015) i Piętno von Becków (2016) również zostały entuzjastycznie przyjęte i ugruntowały status Joanny Jax jako pisarki. Głosami czytelników wybrana jako finalistka Festiwalu Pióro i Pazur na najbardziej wzruszającą powieść roku 2014. Miłośnicy jej twórczości z radością przyjęli wiadomość, że autorka tworzy nowy cykl powieściowy – Zemsta i przebaczenie.

  ''Zemsta i Przebaczenie. Rzeka tęsknoty'' to trzecia odsłona monumentalnej sagi Joanny Jax. Poprzednie tomy, napisane z wielkim rozmachem – wyryły mocny ślad w mojej pamięci. Czy tym razem też tak się stało? A może autorka spoczęła na laurach? W żadnym razie! Poziom sagi nie spada, nadal trzyma wysoką jakość treści i zaostrza apetyt na więcej. Nic tu nie jest zbędne, ani przekombinowane. Na tle wielkiej historii Europy dwudziestego wieku rozgrywają się prawdziwie ludzkie dramaty; miłość i przyjaźń zostaje wystawiona na ciężką próbę, odwaga i lojalność przeplatają się z niegodziwością i okrucieństwem, a okruchy człowieczeństwa toną w morzu zła i cierpienia. Coś niewyobrażalnego! Tego nie da się opisać, to trzeba poczuć samemu.

  W samym epicentrum wojennej pożogi po raz kolejny śledzimy perypetie Juliana Chełmickiego, Emila Lewina, Hanki Lewinówny, Alicji Rosińskiej, Igora Łyszkina oraz Waltera von Lossowa. Niełatwe czasy, w jakich przyszło im żyć, odciskają głębokie piętno na ich psychice. Każdy dzień przynosi nowe wyzwania, trudne decyzje, nieoczekiwane problemy i życiowe rewolucje. Jeśli chcą przetrwać, muszą wyzbyć się wszelkich skrupułów, uczciwości i podstawowych zasad moralnych. Tylko czy będą w stanie zrezygnować z istoty samego siebie i godności swego człowieczeństwa?

  Nie jest to łatwa lektura. Już od pierwszych stron obfituje w wielkie uczucia, rozedrgane emocje i nieustanne poczucie lęku o przyszłość. Autorka niezwykle plastycznie maluje wojenne realia, gdzie bezmiar nazistowskiego piekła zdaje się nie mieć końca, a ludzkie istnienie coraz bardziej zatraca swoją wartość. Niemal czuć wszechobecny zapach śmierci, bezradność, niepewność jutra oraz wewnętrzne rozdarcie pomiędzy snuciem marzeń o szczęśliwej przyszłości a smutną rzeczywistością. Ale nie brak też iskierki nadziei, ufności i wiary, że ciągnący się koszmar pójdzie w zapomnienie. Że wybory, nieraz naznaczone tragizmem, były słuszne, były celem nadrzędnym i uświęcającym wszystkie środki.

  Nie wiem, jak autorka to robi, ale ma niesamowity dar ożywiania wykreowanych przez siebie postaci. Są wyjątkowo barwnie odmalowani pod względem psychologicznym i nakreśleni tak dokładnie, że z łatwością można ich sobie wyobrazić i bez trudu zrozumieć motywy ich działania i postępowania. W dodatku każdy bohater, nawet epizodyczny, ma swoje miejsce na mapie wydarzeń i swoją rolę do odegrania, dzięki czemu powieść nabiera unikatowego i niejednoznacznego kolorytu. Śledząc perypetie bohaterów zrozumiałam też pewną ważną prawdę: nie każdy wróg to zły człowiek. Nie każdy Niemiec jest oprawcą, i nie każdemu z Polaków można dać medal za odwagę, honor i walkę z okupantem. Bo w świecie, gdzie śmieć czyha na każdym kroku, a człowiek potrafi posunąć się niemal do wszystkiego, by ocalić własne życie - nic nie jest czarno-białe. Istnieją liczne odcienie szarości. Dlatego powinniśmy pamiętać, że to nie kraj, w którym się urodziliśmy, świadczy o naszym człowieczeństwie, ale to, co nosimy w sercu i w umyśle.

  Pani Joanna posiada bardzo przyjemny styl pisania. Z wyczuciem i ze znakomitą literacką wirtuozerią posługuje się lekkim i prostym językiem, potrafi stosować plastyczne opisy i urzeka bezpośrednim przekazem, który niejako wymusza na czytelniku poczucie bliskości i umożliwia większy stopień zaangażowania. Plusem jest również przemyślana, wielotorowa akcja, w której bez przerwy coś się dzieje, wręcz nie ma miejsca na oddech. Konspiracyjne działania, perfidne intrygi, kłamstwa, manipulacje, niebezpieczne czynności dywersyjne, heroiczna pomoc – to zaledwie przedsmak tego, co znajdziecie na kartach powieści. Między wersami pobrzmiewa też subtelna nuta miłości, która stanowi antidotum na ciągły strach, beznadzieję i tęsknotę za normalnością. Wszystko to czyni tę pozycję niepowtarzalną, niesamowitą i jedyną w swoim rodzaju. Wyrazy uznania dla Autorki.

Podsumowując:
  Pełna epickiego rozmachu historia, przesiąknięta gorzkimi łzami, poczuciem straty, zachwianą moralnością i niepokojem wynikającym z niszczycielskiej zawieruchy. To również piękna opowieść o altruizmie i poświęceniu w obronie swojego jestestwa i swojej suwerenności. Dotyka najczulszych strun duszy, oszałamia swoją złożonością i prowokuje do głębokich przemyśleń nad skrajną bezsensownością jakichkolwiek konfliktów zbrojnych. Tę książkę powinien przeczytać każdy, by uświadomić sobie, jak cennym darem jest wolność i życie. POLECAM!
 

19 komentarzy:

  1. Tyle dobrego słyszy się o tej autorce ;) Ja jeszcze nie miałam okazji przeczytać czegoś jej autorstwa ;) Ale jak kiedyś znajdę wolną chwilę, to to nadrobię ;)

    Gratuluję patronatu ;)

    OdpowiedzUsuń
  2. Uwielbiam styl Pani Jax. Czaruje słowami i niezmiennie wzrusza.

    OdpowiedzUsuń
  3. Trzeci tom dla mnie też był niezwykły. Niebawem opublikuję moją recenzję :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Lubię styl pisania autorki, chętnie poznam tę powieść:)

    OdpowiedzUsuń
  5. Niedługo zacznę się zapoznawać z tą serią, skoro tomy są wydawane tak szybko.

    OdpowiedzUsuń
  6. Nie znam pióra autorki, ale zapewne kiedyś sięgnę po jej książki. Tym bardziej, że zbierają pochlebne opinie.
    Gratuluję patronatu :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Gratuluję patronatu! Jestem ciekawa pióra autorki, może kiedyś sięgnę po jej książki

    OdpowiedzUsuń
  8. Już się nie mogę doczekać lektury :) Gratuluję!

    OdpowiedzUsuń
  9. Teraz wiem, że muszę zapoznać się z twórczością autorki. Tak dobrze wykreowani bohaterowie muszą robić wrażenie.

    OdpowiedzUsuń
  10. Ja ciągle nie zmierzyłam się jeszcze z wcześniejszymi częściami, a widzę, że powinnam! Z każdej strony pochwały :)
    Aj ten altruizm niezwykle do mnie przemawia!
    Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  11. Gratuluję patronatu, świetna recenzja! :)

    OdpowiedzUsuń
  12. Po Twojej recenzji wygląda na epicką powieść, ta seria bardzo mnie ciekawi.

    OdpowiedzUsuń
  13. Autorka pisze tom za tomem w ekspresowym tempie, ale trzyma poziom jak czytam.

    OdpowiedzUsuń
  14. Lubię takie powieści gdzie przeplata się historia z wielkimi namiętnościami i prawdziwym życiem. Ogromnie chcę sięgnąć po pierwszy tom :)

    OdpowiedzUsuń
  15. Ta autorka szybciej pisze, niż ja zdążę pomyśleć, że muszę wreszcie poznać jej książki:)

    OdpowiedzUsuń

Zaglądaj, czytaj, przegryzaj moje słowa, ale wychodząc, zostaw po sobie niezatarty ślad swojej obecności...