Tajemna moc talizmana

Ciemno
Kamila Całka

Wydawnictwo: Radwan
Data premiery: 2010
Ilość stron: 186
Ocena: 4+/6








        W ciągu ostatnich kilkunastu lat powstało wiele książek o krwiopijcach, a lista ich autorów jest bardzo długa. Mnie osobiście fascynuje tematyka wampiryzmu, dlatego, kiedy nadarzyła się okazja przeczytania ''Ciemno'' Kamili Całki, czym prędzej to zrobiłam. Czy jestem zadowolona z lektury? Może najpierw kilka słów o fabule.

Siedemnastoletnia Anastazja (zwana również Stasią) jest na pozór zwyczajną licealistką. Ma kochających, wyrozumiałych rodziców, dwie siostry-bliźniaczki i najlepszego przyjaciela Adriana, który, niestety od niedawna jest chory na raka i lekarze nie dają mu zbyt wiele czasu. Dziewczyna nie może pogodzić się z jego chorobą, zrobiłaby wszystko, żeby zmienić tą sytuację. Pewnego dnia na jej drodze staje zagadkowy, przystojny Wiktor i składa propozycję nie do odrzucenia. Mężczyzna jest zainteresowany medalionami narysowanymi przez jedną z jej małych sióstr i pragnie dowiedzieć się czegoś więcej na ten temat. W zamian obiecuje uzdrowić Adriana, albowiem jest wampirem obdarzonym nadprzyrodzonymi zdolnościami. Wkrótce oboje wyruszają w niebezpieczną podróż, aby odnaleźć tajemnicze talizmany. Czy uda im się osiągnąć zamierzony cel i co z tego dalej wyniknie?

Kamila Całka to dwudziestokilkulatka pochodząca z Chełmna. Jest absolwentką Zespołu Szkół Ekonomicznych w Grudziądzu. W wolnej chwili uwielbia czytać książki, szczególnie o tematyce fantastycznej, kryminalnej oraz detektywistycznej oraz spisywać swoje wymyślone historie. Dzięki temu powstał debiut literacki autorki, zatytułowany ''Ciemno''.

Jak wiadomo, początki zawsze bywają trudne, mimo to uważam, że Karolina Całka wykazała się dużą pomysłowością w tworzeniu fabuły. Nieco odbiega od typowych romansów paranormal, ponieważ w znacznej mierze skupia się na układzie: "coś za coś ". Jeśli Anastazja pomoże Wiktorowi odnaleźć medaliony, zyska zdrowie dla swojego przyjaciela. Ten element pokazuje, że człowiek jest zdolny do największych poświęceń, byle tylko ująć bólu ukochanej osobie. Między wierszami można odnaleźć wiele prawd życiowych odnośnie przyjaźni, miłości, ofiarności, szacunku, wybaczenia, rodziny etc. Niemniej zabrakło mi minimalnie lepszego dopracowania szczegółów, a także rozwinięcia wielu wątków. Ale i tak ogólnie jestem zadowolona z tej lektury.

Książka, choć niewielka objętościowo, zawiera w sobie wiele zwrotów akcji i czytając ją nie można się nudzić. Znajdziemy tu sceny pościgów, walkę z wrogiem, poszukiwania tajemniczego wisiorka, niedyspozycje zdrowotne oraz rozterki uczuciowe. Całość została napisana z wykorzystaniem trzecioosobowej narracji, co podkreśla rezerwę w stosunku do ukazanych zdarzeń. Osobiście wolałbym jednak narratora pierwszoosobowego, bo jest jakby bardziej osobista, pozwala lepiej zbliżyć się do bohatera, czy nawet przejąć jego myślenie, uczucia i emocje. Odpowiada mi za to styl pisania Pani Karoliny-prosty, lekki i całkiem plastyczny, a dialogi brzmią autentycznie i naturalnie. Gdzieniegdzie zdarzały się powtórzenia, lub brak przecinka, ale to raczej sporadycznie. Natomiast plus należy się za dobrze wykreowanych bohaterów. Są wiarygodni, dobrze ich poznajemy oraz mamy możliwość obserwować ich rozwój na różnych etapach. Szczególnie moją sympatię zyskał Wiktor: przystojny, charyzmatyczny, bezwzględny twardziel. Okazuje się jednak, że pod tą maską kryje się prawdziwa twarz człowieka wrażliwego, któremu dobro innych bardzo leży na sercu. Wspólna, pełna niebezpieczeństw podróż zbliża go do dziewczyny. Pomimo tego próbuje trzymać na wodzy swoje uczucia. Dlaczego? Uchylę rąbka tajemnicy i napiszę, że nie mogą być razem, bo nie pozwala im na to pewne obciążenie z przeszłości.

źr.

''Ogień pokochał wodę – pomyślał. Nigdy nie będą razem, tak jak ogień nigdy nie skorzysta na kontakcie z wodą''.

Również sylwetka psychologiczna Anastazji nakreślona jest dość skrupulatnie. Wyróżnia ją ogromna wrażliwość i lojalność wobec bliskich, to oni są na pierwszym miejscu w jej życiu. Nade wszystko jest dobrą przyjaciółką, nie opuszcza swojego przyjaciela nawet w ciężkiej chorobie. Robi wszystko, aby mu pomóc. I choć w pewnym momencie, jest rozdarta uczuciowo między dwoma chłopakami, to jednak usiłuje być w porządku i nikogo nie skrzywdzić. Jej postępowanie (kreacja) bardzo mi się podobała, była spontaniczna i zdecydowana.

W tekst książki zostały wplecione fragmenty z pamiętnika wampirzycy-Anny (byłej przyjaciółki Wiktora), które uświadamiają czytelnikowi, w jaki sposób można stać się jednym z krwiopijców i jakie to niesie ze sobą konsekwencje. Na koniec wspomnę jeszcze o epilogu i okładce. Zakończenie niby zamknięte, lecz autorka zostawia ewentualną furtkę do kontynuacji historii Anastazji, Wiktora i Adriana. Natomiast szata graficzna nie przypadła mi do gustu. Jak dla mnie dosyć nijaka, bez wyrazu.

Podsumowując: nie jest to literatura wysokich lotów, ani w żaden sposób wymagająca, ale miło spędziłam przy niej czas i nie czuje rozczarowania. Dlatego też, mimo kilku braków i niedociągnięć, i tak ją Wam polecam. Mam nadzieję, że dacie się skusić.

***

Blog Kamili Całki: klik

Fan Page książki na Facebooku: klik

Zwiastun książki: klik