Szaleńcza miłość do książek.

Dom z papieru
Carlos Maria Dominguez

Tytuł oryginału: La casa de papel
Wydawnictwo: Świat Książki
ISBN: 978-83-2470-627-3
Liczba stron: 112
Wymiary: 115 x 200 mm



Większość z nas uwielbia czytać książki, ponieważ  rozwijają one  intelektualnie i zawodowo, relaksują, odprężają, przenoszą w inny świat oraz są odskocznią od codzienności.  Dlatego zdziwiłam się gdy usłyszałam  stwierdzenie, że ,, książki są niebezpieczne’’,  a jednak pisarz Carlos Maria Dominguez w swoim opowiadaniu ,,Dom z papieru’’  pokazuje, że literatura  w dosłownym znaczeniu może przyczynić się  do czyjejś śmierci. Swoją hipotezę opiera na losach głównej bohaterki Blumy Lennon, profesorki literatury na uniwersytecie Cambridge.

 Blumy  pewnego dnia gdy wychodziła z księgarni, tak zagłębiła się w lekturze ,,Poezji’’ Emily Dickinson, że wpadła prosto pod koła nadjeżdżającego samochodu. Kilka dni po śmierci kobiety, przychodzi do niej tajemnicza przesyłka, którą odbiera  przyjaciel  pracujący z nią kiedyś na tym samym wydziale. Okazuje się , że w paczce znajduje się brudna i pozlepiana cementem książka ,,Smuga cienia’’ Josepha Conrada.  Choć zaintrygowany  dziwnym znaleziskiem, postanawia  jednak zwrócić   prawowitemu adresatowi. W tym celu udaje się do Urugwaju z skąd  przesyłka była  nadana. Na miejscu dowiaduje się wiele ciekawych i szokujących rzeczy m.in. to, że książki mogą doprowadzić do obłędu. Dlaczego? Przekonajcie się sami.

,, Dom z papieru’’, to niezwykłe opowiadanie z nurtem filozoficznym. Pokazuje czytelnikowi, jak wielka miłość do książek może spowodować obłęd i szaleństwo.  Każdy z nas lubi wzbogacać swoją biblioteczkę o coraz to nowsze  nabytki, lecz  musimy uważać  by nie zatracić się w tym pragnieniu tak bardzo, bo któregoś dnia możemy otworzyć ze zdziwienia oczy, iż zapełniliśmy całą przestrzeń domu. Podobnie jest też  z nagminnym kupowaniem literatury. Są ludzie, którzy ostatni grosz zamiast na jedzenie przeznaczają na ciekawą powieść. Według mnie taki stan objawia się swego rodzaju fanatyzmem  mogącym mieć fatalne skutki na nasze życie, dlatego powinniśmy traktować  miłość do książek z umiarem i odrobiną zdrowego rozsądku.

Opowiadanie Carlosa Marii Dominguez jest niewielkim objętościowo zbiorem, który czyta się lekko i zainteresowaniem. Muszę jednak być uczciwa przed samą sobą i powiedzieć, że mnie osobiście ,,Dom z papieru’' nie zachwycił. Owszem podobała mi się tematyka i ogólny przekaz, jednak nie potrafiłam ,,wczuć  się w tę baśń’’. Brakowało mi prostego języka i niektórych objaśnień tematycznych, lecz może to ja miałam gorszy dzień ze zrozumieniem tekstu?

Na duży plus natomiast zasługuje piękna, twarda okładka i stylowa szata graficzna oraz grube kartki, dodające szyku i elegancji całej książce.

Mimo moich drobnych awersji, polecam wszystkim  szczególnie fanatykom książkowym zapoznać się z opowiadaniem ,,Dom z papieru’’. Uważam, że każdy czytelnik powinien zaznajomić się z jej treścią  aby uświadomić sobie,  jak cienka granica przebiega między miłością a szaleństwem do książek.

moja ocena 3 / 6

**************************************************************************************

CYTAT Z KSIĄŻKI :

„Nikt nie chce stracić książki. Wolimy zgubić pierścionek, zegarek czy parasol niż książkę, której już nie będziemy czytali, ale która zachowuje, w samym brzmieniu tytułu, jakąś dawną i być może utraconą emocję.”