Dom Przestępców

Dom zbrodni 
Agatha Christie
 
tytuł oryginału: Crooked House
Wydawnictwo: Dolnośląskie
data wydania: 2009
liczba stron: 220
Ocena: 4+/6







      Każdy z Was zapewne choć raz słyszał o Agathcie Christie-najbardziej znanej na świecie pisarce kryminałów oraz najlepiej sprzedającej się autorce wszech czasów. Jej utwory wyróżniają się logiką i precyzyjną konstrukcją sensacyjnej intrygi. Przetłumaczone zostały na wiele języków świata, doczekały się licznych adaptacji filmowych i scenicznych. Do tej pory nie miałam jeszcze okazji obcować z prozą tej pisarki, ale sprawą pewnego wyzwania czytelniczego, postanowiłam nadrobić zaległości w tej materii. Po długich przemyśleniach wybrałam ''Dom zbrodni'' (znany także jako "Dom przestępców"), jedną z ulubionych książek Pani Christie. Ale zanim podzielę się swoimi wrażeniami, kilka słów o fabule.

Będąc w Kairze, Charles Hayward poznaje i zakochuje się w swojej rodaczce, młodej Angielce, Sophii Leonides. Mężczyzna obiecuje ukochanej, że jak tylko skończy się wojna, wróci do ojczyzny, oświadczy się jej i wezmą ślub. Dziewczyna w pełni aprobuje jego decyzje, lecz dwa lata później, po powrocie Charlesa do kraju, sprawy przybierają nieoczekiwany obrót. Okazuje się bowiem, że dziadek Sophii, sławny milioner, Arystydes Leonides, został otruty. Z tego powodu w Krzywym Dworku panuje wielkie poruszenie. Charles wspólnie z ojcem-policjantem oraz jego podwładnymi, zamierza dowiedzieć się, kto jest mordercą. Jednak to nie takie proste, gdyż podejrzanymi są niemal wszyscy domownicy. Co z tego dalej wyniknie? Kto zabił, i jaki miał motyw?

Moje pierwsze spotkanie z twórczością Pani Christie uważam za całkiem udane. Doskonale skonstruowana fabuła, wciągająca, zmuszająca do uruchomienia swoich szarych komórek, trzyma w napięciu od samego początku, aż do końca. Ktoś otruł seniora rodu Leonidesów. Winnym może być każdy: Brenda (młodsza o ponad 40 lat żona), Philip (syn) i jego żona Magda, Roger (drugi syn) i jego żona Clemency, Edith (szwagierka), Laurence (nauczyciel). Sophia (wnuczka) oraz (poza podejrzeniami) dwunastoletnia Josephine i szesnastoletni Eustace (wnuczęta zmarłego). Każda z tych osób budzi mieszane uczucia, łączy ich jedno: bezwzględność. Zatem, kto, za co i dlaczego zabił Arystydesa? Do samego końca nie udało mi się dobrze wytypować winowajcę. Dlatego, jakże wielkie było moje zdziwienie, kiedy okazało się, że … najciemniej pod latarnią. Agata Christie znakomicie się spisała. Intryga kryminalna w jej wykonaniu to istny majstersztyk.

To interesujący, ciekawy i dobrze napisany kryminał. Choć powstał pięćdziesiąt lat temu, miałam wrażenie, jakby bliski był czasów współczesnych. Autorka posiada lekkie pióro i niewątpliwie ogromną wyobraźnię. Każdy detal został tu starannie dopracowany i głęboko przemyślany. Szczególnie bohaterowie byli żywo nakreśleni, pod względem psychologicznym są wiarygodni, prawdziwi, pełnokrwiści. Pieczołowicie maskują swoje słabości, kompleksy i negatywne emocje. Dzięki temu trudno odgadnąć, kto tu jest sprawcą, czarną owcą w rodzinie. Mam jednak parę zastrzeżeń, między innymi do tempa akcji. Jest płynne i miarowe, aczkolwiek  mogłoby być bardziej dynamiczniejsze. Liczyłam także na obszerniejsze rozbudowanie niektórych wątków np. chciałabym móc zobaczyć sinusoidy uczuciowe w relacjach między Charlesem a Sophią bądź dokładniej przyjrzeć się poczynaniom świeżo upieczonej wdowy oraz bardziej szczegółowo poznać opisy wydarzeń oraz myśli i uczuć poszczególnych bohaterów. Niemniej, nie jestem jakoś szczególnie rozczarowana, ponieważ zaskakujące zakończenie po części rekompensuje wszystkie minusy.

Podsumowując, cieszę się, że w końcu poznałam pisarstwo Pani Agathy. Już teraz wiem, że autorka nie bez przyczyny nazywana jest Pierwszą Damą Zbrodni i Królową Kryminału. Myślę, że z chęcią sięgnę po inne jej dzieła. A tymczasem serdecznie polecam ''Dom zbrodni'', zarówno miłośnikom kryminałów jak i fanom pisarki. Jestem pewna, że każdy znajdzie tu coś dla siebie.

***

Indywidualne wyzwanie czytelnicze