Wyjątkowa nastolatka

Wiedźma z Podhala - Nie jestem już dzieckiem!
 Luiza Dobrzyńska

Wydawnictwo: Literackie Białe Pióro
Ilość stron:228
Data premiery: 19 sierpień 2014
Ocena: 5-/6



 



    Zazwyczaj nie sięgam po książki traktujące o fantasty, mimo to postanowiłam zrobić wyjątek i zapoznać się z najnowszą pozycją Luizy Dobrzyńskiej zatytułowaną "Wiedźma z Podhala - Nie jestem już dzieckiem!". Jest to kontynuacja powieści ''Jesteś na to zbyt młoda''. W zaistniałej sytuacji najpierw zaczęłam czytać pierwszy tom, by przekonać się, czy można sięgnąć po tę serię bez zachowania należytej chronologii. Do jakich doszłam wniosków? Najpierw pokrótce przedstawię fabułę.

Minął już ponad rok odkąd czternastoletnia Edyta (Edi) Gwerska po tragicznej śmierci rodziców przeprowadziła się z Warszawy do Małej Świerkowy, niewielkiej wsi pod Krakowem. Osieroconą nastolatką zaopiekowało się ekscentryczne wujostwo ze strony matki. Ciotka Janina jest energiczną i cenioną w całej okolicy panią weterynarz, natomiast wujek Fred to przystojny, wesoły, o łagodnym usposobieniu mężczyzna pracujący w pobliskiej bibliotece. Jednak Edi szybko odkrywa, że są kimś więcej niż zwyczajnymi ludźmi. Sama również posiada Wielki Dar, dzięki któremu dowiaduje się o rzeczach o jakich dotąd nie miała pojęcia i poznaje istoty zazwyczaj skrywające się przed ludzkim okiem. Wkrótce w okolicach Krakowa zaczynają dziać się dziwne, niepokojące wydarzenia zagrażające bezpieczeństwu Edyty. Kim jest nasza bohaterka i dlaczego znajduje się w centrum zainteresowania wielu osób?

Luiza Dobrzyńska (pseudonim ''Eviva'') to warszawianka, absolwentka Studium Medycznego na wydziale elektroradiologii. Od dwudziestu pięciu lat pracuje w szpitalu dziecięcym. Jest fanatyczną miłośniczką kotów i popularnego "Star Treka" (od 2010 roku działa aktywnie w Stowarzyszeniu Treksfera, polskim zgromadzeniu fanów Star Treka). Autorka pisze od dwunastego roku życia. W swoim dorobku literackim posiada między innymi: ''Dusza” (za którą otrzymała I miejsce w konkursie na Literacki Debiut Roku), jej kontynuacja-''Kawalkada'' i trzecia część zamykająca cykl sf: "Dzieci planety Ziemia" oraz powieść fantasty ''Jesteś na to zbyt młoda'' i jej ciąg dalszy "Wiedźma z Podhala - Nie jestem już dzieckiem!".

Nieco sceptycznie podchodziłam do tej książki. Jednak im dalej śledziłam fabułę tym bardziej mnie wciągała. Od razu zaznaczę, że można ją czytać bez znajomości pierwszej części, ponieważ pisarka w skrócie przybliża nam poprzednie wydarzenia. Szkoda tylko, że tytuł powieści jest taki, a nie inny, gdyż od razu zdradza pochodzenie główniej bohaterki, co za tym idzie psuje przyjemność okrywania tajemnicy jej tożsamości. Tak przynajmniej uważam. Historia sama w sobie jest prosta, zarazem magiczna i fascynująca. Autorka umiejętnie i z polotem lawiruje między światem prawdziwym, a baśniową krainą. Każdy wątek jest starannie przemyślany kompozycyjnie i konstrukcyjnie. Nie odniosłam wrażenia, że czegoś mi brakuje. Niemniej czasami trafiają się przegadane momenty. Na szczęście nie było ich aż tak dużo, by mogły znacząco wpłynąć negatywnie na mój odbiór..

Podoba mi się styl pisania Dobrzyńskiej: lekki i budzący wyobraźnię. Z kolei miarowa akcja obfituje w wiele zaskakujących wydarzeń. Dodatkową atmosferę niepokoju podnosi nadchodzące zagrożenie w postaci Loży Symbiotyków, (grupy mężczyzn obdarzonych niewielką mocą magiczną, która pragnie zwiększyć swe możliwości kosztem czarownic) oraz Łowców Wampirów, dowodzonych przez tajemniczego człowieka, który ma niecne zamiary względem młodziutkiej Edyty. Postacie wykreowane przez pisarkę są żywe, swojskie i od razu zapadają w naszą pamięć. Mimo swoich nieziemskich zdolności wypadają całkiem przekonywująco na tle niesamowitych zjawisk. Aczkolwiek irytował mnie sposób wypowiedzi Edi, niepasujący do jej nastoletniego wieku.

W książce znajduje się cała plejada istot nadprzyrodzonych, co dla miłośników fantastyki stanowi zapewne raj. Znajdziemy tu prasłowiańską boginię Żywię, skrzaty, wiedźmy i wampiry, elfy, utopce, Łowców, wilkołaków, praistoty, wierzbowe biesy, rusałki, mamuny, strzygi i zmory, driady i boginki, wampiry, nimfy, dziwożony, czarownice ect. Osobiście zdecydowanie ograniczyłabym tę liczbę, ponieważ czułam z tego powodu lekki mętlik w głowie. Brakowało mi również jakiegoś naprawdę czarnego charakteru - bo w tej roli  niestety nikt nie spisał się zadowalająco.

Nie byłabym sobą gdybym nie wspominała o wątku miłosnym. Niestety Pani Luiza pominęła ten aspekt kładąc nacisk na zwyczajne sympatyzowanie, przez co moja dusza niepoprawnej romantyczki czuła ogromny niedosyt. Mam nadzieję, że w następnym tomie dostanę odrobinę gorących uczuć w relacji damsko-męskich. Podobały mi się za to kulisy zawodu weterynarza. Taki medyk nie ma lekko, musi być dyspozycyjny nawet po godzinach otwarcia gabinetu. Bardzo często trafiają się mu trudne przypadki zagrażające zdrowiu bądź życiu zwierzęcia. Na szczęście dzięki swojej fachowej wiedzy, doświadczeniu i odrobiny magii dla doktor Janiny nie było rzeczy niemożliwych. Wspomnę jeszcze o zakończeniu. Zostało urwane w najbardziej szokującym momencie, dlatego wprost nie mogę się doczekać kolejnego tomu.

Reasumując. To ciekawa, wciągająca czytelnika w swój świat powieść obyczajowo-fantastyczna opowiadająca o sile rodzinnych więzi, odwadze, przyjaźni i dokonywaniu trudnych wyborów. Myślę, że Was również pozytywnie zaskoczy. Zainteresowanych zapraszam do lektury.

***

Blog Luizy Dobrzyńskiej: ''Stara panna i morze''.
Fan page Luizy Dobrzyńskiej na Facebooku: klik

Wydawnictwo Literackie Białe Pióro