Koleje życia.

Stokrotki w deszczu

Anna Gratkowska

wydawnictwo: Replika
data wydania: listopad 2012
ISBN: 978-83-76742-12-0
liczba stron: 228
ocena: 4- / 6





 
        "Stokrotki w deszczu", to debiutancka powieść Anny Gratkowskiej, absolwentki Instytutu Edukacji Medialnej i Dziennikarstwa na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.

Poznajemy główną bohaterkę, dwudziestokilkuletnią kobietę, od kilku miesięcy szczęśliwą mężatkę. Jurek jest dla niej całym światem i oparciem w trudnych chwilach. Szczególnie wspiera ją duchowo podczas poszukiwania pracy, ale mimo ukończenia studiów dziennikarskich kobieta nie spotkała się jeszcze z żadną ciekawą ofertą. Głęboko jednak wierzy, że dobry los się w końcu do niej uśmiechnie. Tymczasem, pewnego dnia Jurek ofiaruje tymczasową gościnę swojemu koledze Michałowi, którego porzuciła dziewczyna. Młoda małżonka nie jest zadowolona z tego stanu rzeczy. Jej frustracja pogłębia się jeszcze bardziej, gdy w wyniku niefortunnych zdarzeń okazuje się, że współlokator musi zostać znacznie dłużej. Jak od teraz będzie wyglądać życie młodych małżonków z nowym domownikiem? Czy powyższa sytuacja nie zburzy ich intymnych relacji małżeńskich?

Po przeczytaniu ,,Stokrotek w deszczu’’ ciągle mam mieszane uczucia. Gdyby położyć na jednej szali negatywne i pozytywne aspekty, wydaje mi się, że zrównoważyłyby się ze sobą. Na początku duży plus należy się za lekki, płynny styl narracji, który sprawił, że z niezwykłą swobodą i zainteresowaniem śledziłam fabułę książki. Kolejnym, niezwykle ważnym i wartościowym elementem są współczesne problemy poruszane przez autorkę. Nie brak w tej historii rodzinnych, osobistych lub małżeńskich dylematów, z którymi boryka się wiele przeciętnych rodzin. Młode małżeństwa bardzo często na ,,starcie’’ zmagają się z brakiem własnego lokum, pieniędzmi oraz pracy. Każdy dzień, to dla nich swoiste wyzwanie i walka o przyzwoity byt. Anna Gratkowska pokazała również troski i obawy związane z macierzyństwem. Nie zawsze jest tak pięknie i różowo, jak pokazują to reklamy telewizyjne pieluszek dziecięcych. Gdy dziecko (planowane, bądź nie) pojawia się na ziemskim padole, obraca cały świat o 180 stopni, dlatego każdą niemal kobietę przeraża wizja wychowywania swojego potomstwa, ponieważ boi się, czy sprosta nowym wymaganiom, jako matka. Autorka wspomina również o chorobie- cukrzycy, która brzmi niczym wyrok dla organizmu pełnego energii, ale widzimy również pozytywną stronę tego stanu rzeczy. Chory całkowicie zmienia swoje życiowe priorytety nadając im głębszy sens. Mamy także wieloraką miłość między dziećmi a rodzicami, a także pomiędzy małżonkami oraz przyjaciółmi. Każde jej oblicze stanowi cudowne meritum uczuć.

Muszę teraz wspomnieć o kilku moim zdaniem mankamentach. Nie podobał mi się fakt, iż główna bohaterka pozostała bezimienna. Może to był celowy zabieg autorki, który miał na celu realne utożsamienie się z perypetiami dwudziestokilkuletniej kobiety, lecz mnie osobiście nie przypadł do gustu. Pomysł na fabułę uważam za całkiem ciekawy, ale, jak dla mnie zbyt mało oryginalny. Myślałam, że postać Michała będzie niczym szalejące tornado, którego celem jest zburzyć i spustoszyć związek młodych małżonków. W rzeczywistości, nowy lokator nie wniósł niczego konkretnego do historii ,,Stokrotek w deszczu’’ i równie dobrze mogłoby go wcale nie być. Niemniej jednak zdaje sobie sprawę z tego, że jego wizyta stanowiła pewne przesłanie. Jakie? O tym musicie dowiedzieć się sami.

Każdy, kto ma ochotę na niezobowiązującą, przyjemną lekturę polecam przeczytać ,,Stokrotki w deszczu’’. Wierzę, że odnajdziecie w tej powieści cząstkę siebie, ponieważ historia opisana przez Annę Gratkowską urzeka realizmem wydarzeń. Osobiście liczyłam na więcej dramaturgii i szaleństwa uczuć, ale mimo wszystko czas spędzony z powyższą książką nie uważam za stracony. Zapraszam.

***

Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości wydawnictwa Replika. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Anna Gratkowska- Pisze od niedawna. W dzieciństwie próbowała się parać poezją, ale nie bardzo jej wychodziło, więc dała sobie spokój. Obecnie tworzy opowiadania do szuflady, ewentualnie by męczyć nimi przyjaciół. Chciałaby kiedyś napisać książkę, ale wciąż nie ma czasu. Słucha muzyki rockowej, zaczytuje się w J. Irvingu. Uzależniona od kawy, nie zamierza przechodzić na odwyk.