Życiowa układanka

Poukładaj mi życie
Ola Józefina Sokołowska
 
Wydawnictwo: Novae Res
Ilość stron: ok. 194
Data premiery: grudzień
Ocena: 5-/6








''Czasami życie wystawia nas na próbę, żeby sprawdzić, jak silni jesteśmy i ile jesteśmy w stanie przetrwać''. Przed takim wyzwaniem stanęła główna bohaterka książki ''Poukładaj mi życie'' Oli Józefiny Sokołowskiej.

Po zdaniu matury Liliana decyduje się na studia prawnicze w Toruniu, przy okazji zapisuje się do wymarzonej szkoły tańca. Nowe miasto, nowe znajomości, to początek wielkich zmian w życiu świeżo upieczonej studentki. Od pewnego czasu  jej uwagę przykuwa Janek, kolega z roku, wysoki, przystojny brunet o magnetyzujących oczach. Między nimi nawiązuje się wzajemna nić sympatii, porozumienia, a nawet czegoś więcej. Jednak Lili próbuje trzymać swoje uczucia na wodzy, wiedząc, że Janek mieszka z dziewczyną, z którą jest w długoletnim związku. Mimo to pod koniec letniej sesji sprawy przybierają nieoczekiwany obrót. Wspólny wyjazd, spacer w deszczu i noc nad rzeką zmienia wszystko w ich przyjacielskich relacjach. Jak dalej potoczą się losy naszych bohaterów? Czy pisane jest im być razem? A może prawdziwa miłość nie zawsze kończy się happy endem?

Ola Józefina Sokołowska to studentka, która każdą wolną chwilę przeznacza na rozwijanie swoich pasji. Nie wyobraża sobie dnia bez tańca i muzyki, tak samo jak bez ludzi, w których towarzystwie lubi spędzać czas prawie tak bardzo jak i na samotnych spacerach. ''Poukładaj mi życie'' jest jej debiutem literackim.

Jest w tej książce coś takiego, że od pierwszej strony mocno wchodzi się w ten wykreowany świat. Fabuła podzielona jest na dwie części. Pierwsza, przedstawia studenckie życie Liliany i jej rozwijającą się znajomość z Jankiem, druga, skupia się na jej sprawach zawodowych i prywatnych. Między tymi dwoma fragmentami istnieje przepaść siedmiu lat. Przyznam, że początkowo myślałam, że mam do czynienia z typowym, banalnym romansem, przez co czułam spory niedosyt z braku jakiejkolwiek oryginalności. Mamy zwyczajną studentkę, która zakochuję się w koledze ze swojej grupy. Trzyma go jednak na dystans, bo wie, że ma dziewczynę. Ale jedna chwila zapomnienia uruchamia lawinę nieprzewidzianych zdarzeń, zmieniając bieg życia Liliany w kierunku, którego nie daje się już zmienić.

''Nasze życie jest już wcześniej zaplanowane i jest gotowym obrazem, który ktoś pociął na części, a one codziennie jak kawałki układanki wskakują na swoje miejsce. Nawet jeśli bardzo byśmy chcieli zmienić coś, co jest z góry przesądzone, i tak nam się to nie uda. Jeżeli mamy spotkać tę jedyną osobę, to nawet jeśli miniemy się parę razy i tak na koniec się zejdziemy. Nie da się uniknąć przeznaczenia i nie da się go oszukać''.

Druga część utworu przedstawia Lilianę jako dwudziestosiedmioletnią właścicielkę szkoły tańca, samotną kobietę, z bagażem doświadczeń. Przypadek sprawia, że na jej drodze ponownie staje Janek, wielka miłość z czasów uniwersyteckich. Odżywają stare wspomnienia i ciepłe uczucia. Ale czy można naprawić krzywdy wyrządzone przed laty? Z zapartym tchem obserwowałam perypetie tych dwojga. Z całych sił kibicowałam temu związkowi. Dlatego też wielkim szokiem było dla mnie zakończenie. Totalnie się nie spodziewałam takiego rozwiązania, a gdybym tylko przypuszczała lub się domyślała, to chyba nie odważyłabym się na dokończenie tej lektury.

Mam nieodparte wrażenie, że powieść jest ''nierówna'' pod względem jakości i sprawności warsztatowej. Może się mylę, jednak pierwsza połowa fabuły wypada raczej średnio. Bohaterowi byli jacyś tacy nieokreśleni, brakowało im życia, charakteru, wielowymiarowości. Może to wina sposobu prowadzenia narracji, który przypomina pamiętnik. Na szczęście w dalszym etapie książki przechodzimy już do bardziej obiektywnego opisu wydarzeń. I tu zaczyna się prawdziwe życie i prawdziwe emocje. Wydawać by się mogło, że ponowne spotkanie Liliany z Jankiem zakończy się jak w komediach romantycznych, w stylu, i żyli razem długo i szczęśliwie. Autorka jednak mnie zaskoczyła, związek dwójki głównych bohaterów to niewątpliwie romans, ale nie taki, który ocieka lukrem. Przeciwnie. To autentyczna, głęboka i szczera miłość, mieniąca się feerią barw w wielu różnych kierunkach. Nie spodziewałam się, że pod tą piękną okładką kryje się tak niezwykła, przejmująca opowieść. Wciąż nie mogę wyrzucić z jej pamięci.

W ogólnym rozrachunku, ''Poukładaj mi życie'' wypada całkiem dobrze. Język pisarki jest prosty i zrozumiały, jak i plastyczny. Akcja ma miarowe i raczej spokojne tempo, chociaż nie brakuje zaskakujących momentów. Bohaterowie początkowo byli mi obojętni, (za mało charakterni) lecz z czasem wczułam się w ich sytuację i bardzo się zżyłam z ich problemami. A co do tych postaci drugoplanowych, to w moim mniemaniu jest ich tutaj zdecydowanie za mało i nie zostały należycie wykreowane. Ciekawym dodatkiem na początku każdego rozdziału (w pierwszej części), są złote myśli Liliany na temat otaczającego ją świata. Z kolei epilog zaskakuje życiową mądrością kobiety, zadowolonej ze swoich osiągnięć i wyborów.

Podsumowując. To subtelny obraz niezwykłej młodzieńczej miłości, którą los dotkliwie doświadczył. Utrzymana w lekko nostalgiczno-refleksyjnym nastroju skłania do zadumy i refleksji nad przemijaniem, ulotnością i kruchością ludzkiej egzystencji oraz wagą miłości. Serdecznie polecam. Myślę, że nie będziecie rozczarowani.

***
Zwiastun książki: klik

Wydawnictwo Novae Res