Ocalić od zapomnienia

Białe róże dla Matyldy
Magdalena Zimniak 
 
Wydawnictwo: Prozami
Data wydania: 23 października
Ilość stron: 296
Ocena: 6-/6








    Jak daleko można się posunąć w manipulacji własnym umysłem, żeby zdobyć czyjąś uwagę i miłość? Spróbujemy się tego dowiedzieć na przykładzie powieści ''Białe róże dla Matyldy'' Magdaleny Zimniak.

Po nagłej śmierci rodziców Beata bezskutecznie próbuje dojść do wewnętrznej równowagi. Na szczęście nie jest sama ze swoim cierpieniem.Wspiera ją mąż Konrad i siostra matki, ciotka Matylda, która w dniu pogrzebu na skutek stresu i złego odżywiania trafia do szpitalu. Ale to nie koniec hiobowych wydarzeń. Wkrótce pojawiają się śledczy, którzy na podstawie pewnych poszlak sugerują, że to było zaplanowane morderstwo. Beata próbuje na własną rękę dociec, kto i dlaczego zabił jej najbliższych. W poszukiwaniu prawdy niespodziewanie pomaga jej przypadkiem znaleziony pamiętnik ciotki Matyldy, który kładzie się cieniem na przeszłość całej rodziny. Zaskoczona dziewczyna odkrywa, że całe jej dotychczasowe życie było jedną wielką farsą. Jakie sekrety i tajemnice kryją się w intymnych zapiskach cioci Matyldy? I kto ponosi winę za rodzinną tragedię?

Magdalena Zimniak to jedna z moich ulubionych pisarek. Jest autorką powieści ''Szlak'' (2008), ''Willa'' (2010, nominacja do nagrody Srebrny Kałamarz i wyróżnienie jury w konkursie Najlepsza Książka na Jesień na portalu literackim granice.pl), ''Pokój Marty'' (2012) oraz ''Jezioro cierni'' (nagroda Czytelniczek w kategorii Pióro). Pisuje też opowiadania, które ukazywały się w Akancie i Magazynie Fantastycznym. Jest laureatką konkursu na opowiadanie kryminalne ogłoszonego przez agencję literacką Pal Twins i Związek Literatów Polskich (opowiadanie ''Zapach róż'') oraz laureatką konkursu wydawnictwa Replika na opowiadanie erotyczne (''Wstydliwy Sekret''). Jej twórczość stanowi gwarancję niezapomnianych chwil i wielkich emocji.

Ta powieść to czytelnicza bomba dla osób o mocnych nerwach. Już sam początek zaczyna się intrygująco. Znalezione dowody wskazują, że tragiczny wypadek samochodowy rodziców Beaty najprawdopodobniej został zaaranżowany. Zszokowana tą informacją dziewczyna rozpoczyna śledztwo na własną rękę. Wkrótce odkrywa, że im dalej w las, tym więcej … wilków. Niespodziewanie na jaw wychodzą błędy i grzechy jej najbliższych. Nawet Konrad skrywa mroczną przeszłość. Ale największym zaskoczeniem są prywatne zapiski ciotki Matyldy, która dotychczas jawiła się jako ciepła i pełna łagodności wdowa, wsłuchana w potrzeby innych ludzi. Tymczasem wpisy z pamiętnika pokazują zgoła odmienny obraz. To potwór w ludzkiej skórze i diabeł wcielony. Niejeden socjopata mógłby pobierać od niej lekcje. Czytałam, ogarnięta coraz większą grozą. Do czego zdolny jest człowiek, aby być zauważonym, ważnym i docenionym? Czy można jednocześnie kogoś kochać i boleśnie ranić? Pisarka odsłania przed czytelnikami psychikę osoby chorej na zespół Munchausena (inaczej zaburzenie pozorowane). To stan, polegający na celowej symulacji rozmaitych dolegliwości, gdzie świadomie pogarsza się stan swojego zdrowia lub powoduje uszkodzenia ciała. Głównym celem takiego zachowania jest sprowokowanie lekarzy do leczenia chorego na ''nieprawdziwą chorobę''. Ciężko przyjąć mi do wiadomości, że człowiek z takimi zaburzeniami potrafi tak podstępnie sterować wszystkimi dokoła.To jest tak szokujące, że aż niewiarygodne. Przygotujcie się na mocne doznania!

Bardzo ciekawie jest także poprowadzone śledztwo w sprawie morderstwa rodziców Beaty. Policja ustala szczegóły zajścia wypadku, przesłuchuje świadków, ma jakiś trop, ale na razie wstrzymuje Nas przed ujawnianiem szczegółów. Rodzą się pytania, wątpliwości, podejrzenia. Autorka stworzyła znakomitą intrygę kryminalną. Wprawdzie dość szybko domyśliłam się, kim jest sprawca całego zamieszania, ale i tak wiele rzeczy mnie zaskoczyło.

Jestem pod ogromnym wrażeniem nie tylko fabuły, ale przede wszystkim stylu autorki, bo napisała tę powieść lekkim, przejrzystym, plastycznym językiem, z niezwykłą starannością i dbałością o detale. Historia dzieje się w dwóch płaszczyznach, retrospekcje przeplatają się z bieżącymi wydarzeniami. Dzięki czemu mamy dokładny wgląd w nastoletnie, potem dorosłe życie Matyldy, równocześnie obserwujemy prywatne dochodzenie Beaty i jej wewnętrzne przemyślenia, rozterki, dylematy, wątpliwości. Jeżeli chodzi o tempo akcji jest dość miarowe, ale wciąga niczym ruchome piaski. Największy plus należy się jednak za pogłębione analizy charakterologiczne bohaterów. Pani Magdalena po raz kolejny ujawnia swój talent do wnikania w ludzką psychikę i kreślenia żywych, złożonych, niejednoznacznych postaci, o wiarygodnych motywacjach. Potrafi równolegle wzbudzić sympatię, współczucie, litość, szok, wstręt, gniew, złość, oburzenie, a nawet... przerażenie. Jedynie zakończenie niezbyt przypadło mi do gustu, (liczyłam na inne rozwiązanie sprawy), ale to już kwestia indywidualnych upodobań. Na koniec wspomnę jeszcze o subtelnej, klimatycznej okładce, która służy jako zasłona dymna przed porażającą zawartością tej książki. Dlatego nie ulegajcie pozorom!

To przejmująca, głęboka, chwilami straszna powieść o zawiłych koligacjach rodzinnych, upadku wartości moralnych, destruktywnej sile miłości i jej niszczącym płomieniu balansującym między euforią, a bólem. W moim mniemaniu jeden z lepszych utworów obyczajowych, jakie ostatnio przeczytałam. Porusza, zaskakuje, wstrząsa do głębi i nie daje spokoju. Koniecznie musicie przeczytać!!!

***

Oficjalna strona M. Zimniak: klik 

Zwiastun książki: klik

Fan Page książki na Facebooku: klik 

Wydawnictwo Prozami.