''Skazani na ból'' A. Lingas-Łoniewskiej pod patronatem LŚC

Skazany na ból
Agnieszka Lingas–Łoniewska
 
Wydawnictwo: Novae Res
Data premiery: 24 października
Ocena: 6/6
Patronat medialny: 
LITERACKI ŚWIAT CYRYSI




   


      Mówi się, że miłość nie wybiera. Kiedy strzała Amora trafi w nasze serce, nie liczy się nic – ani pochodzenie, ani wiek, ani narodowość, ani poglądy polityczne czy wyznania religijne itp. Jednak samo uczucie nie zawsze wystarczy, żeby dwoje ludzi wytrwało ze sobą w związku. Bo życie to jedna wielka zagadka - nigdy nie wiadomo jakie szykuje nam niespodzianki…

  Dwudziestoletni Aleks Pański jest skinem NS, czyli narodowym socjalistą. Ma swoje towarzystwo, gdzie może być sobą, gdzie wszyscy wyglądają podobnie i nie wzbudzają sensacji swoimi ogolonymi głowami, glanami z białymi belami, flyersami i czerwonymi szelkami. Uwielbia karmić się strachem innych. Dlatego kiedy pewnego dnia grupa dresiarzy napada na młodą, śliczną dziewczynę, Aleks brutalnie rozprawia się z nimi. Wdzięczna za okazaną pomoc Amelia nawiązuje miłą konwersację ze swoim wybawcą. Wkrótce ich znajomość przeradza się w coś więcej. Jak na ten związek zareagują inni skinheadzi oraz rodzice Amelii? Czy dwoje, tak bardzo różnych od siebie ludzi, mają szansę być razem?

  Czuję rozpacz i mam totalną pustkę w głowie. W najśmielszych wizjach nie wyobrażałam sobie, że najnowsza powieść Agnieszki Lingas-Łoniewskiej tak mocno zrani moją duszę. Jak mam iść dalej do przodu, kiedy nie potrafię przestać myśleć o tej książce? Początkowo, nic nie zapowiadało takiej jazdy rollercoasterem pełnym emocji. Mamy dwoje młodych ludzi. On: skinhead, członek bractwa, zapalczywie broniący swoich rasistowskich ideałów. Ona: tegoroczna maturzystka żyjąca pod kloszem rodziców. Przypadek a może przeznaczenie sprawia, że drogi tych dwojga nagle się krzyżują. Co więcej, okazuje się, że już kiedyś się spotkali.

,,… nie przypuszczałem nawet, że przeszłość zapuka do moich drzwi. I że w tych drzwiach stanie… ta właśnie dziewczyna. I przewróci moje życie do góry nogami. A co najważniejsze… zniszczy wszystko to, w co wierzyłem i co było sensem mojego życia''.

źr.

  Autorka stworzyła bardzo przejmujący, intensywny dramat o mocnej, szalonej, bezgranicznej miłości, głęboko skrywanym przez lata bólu oraz walce z nienawiścią, i niechęcią do ''inności''. Nigdy wcześniej nie interesowałam się subkulturą skinheadów. Nie wiedziałam, w jaką ideologię wierzą i co oznacza wytatuowany na ich ciele symbol: 14/88  (Wiąże się z czternastoma słowami sformułowanymi przez Davida Lane’a, odnoszącymi się utrzymania wartości i ważności białej rasy. A 88 to zaszyfrowany okrzyk na cześć Hitlera. Heil Hitler. Litera to ósma litera alfabetu, czyli HH. 88). To wszystko mnie przytłoczyło, gdyż osobiście cenię sobie tolerancję i równość wobec innych ludzi, kultur, religii. Dlatego bardzo przeżywałam związek Amelii i Aleksa. Byłam rozchwiana emocjonalnie, rozdarta pomiędzy jej poglądami zbliżonymi do moich, a miłością do skina. W dodatku dziewczyna skrywa w sobie pewną tajemnicę, która może zostać źle odebrana przez Aleksa. Czy ich miłość poradzi sobie z aż tak olbrzymim brzemieniem? Tego musicie dowiedzieć się sami.

  Bardzo polubiłam parę głównych bohaterów, posiadają niesamowicie wiarygodną i przekonywującą kreację charakterologiczną i psychologiczną - istny majstersztyk. Zwłaszcza Aleks zdobył moją niekłamaną sympatię. To szczery, uczciwy, bezkompromisowy, czasami zagubiony, nieco porywczy chłopak z pasją do modelowania samolotów i czołgów. Jest sobą, nikogo nie udaje. Nie wierzy w miłość i w szczęśliwe życie w małżeństwie i rodzinie. Skąd w nim tyle nieufności i goryczy? Napiszę jedynie – życie go tak boleśnie doświadczyło. Z kolei Amelia to dziewczyna z tzw. dobrego domu. Jest inteligentna, posłuszna rodzicom, gra na gitarze, rysuje, świetnie się uczy - ma zamiar składać papiery na psychologię. Nie spotyka się z chłopakami, przyjaźni jedynie z Magdą, serdeczną koleżanką od czasów gimnazjum. A jednak na tym nieskazitelnym wizerunku widnieje skaza, o której nie wie prawie nikt. Od dwóch lat Amelia chowa w sobie męczący ból, bezradność i poczucie winy. Co to za tajemnica? Nic nie zdradzę.

  Moim zdaniem to najlepsza powieść w dorobku pisarki. Wszystko jest doskonale przemyślane i opisane. Całość uderza ogromnym realizmem, znajomością środowiska skinheadów. A za sprawą stylizacji językowej opartej w dużej mierze na subkulturowym slangu historia nabiera autentyczności i charakteru. Narracja prowadzona jest dwutorowo - naprzemiennie śledzimy punkt widzenia Amelii i Aleksa. Dzięki temu mamy lepszy wgląd w sytuację, a także dokładniej możemy poznać każdą ich myśl, targające nimi sprzeczności oraz pewne fakty z ich przeszłości. Tempo akcji też bez zarzutu, równe i żwawe. Nie mogę nie wspomnieć o zakończeniu, totalnie zmiażdżyło moją psychikę. Radzę przygotować sobie dużą paczkę chusteczek.

  Ogromnie żałuję, że nie umiem w pełni pokazać wszystkich walorów tej książki. Jedno jest pewne - będziecie zaskoczeni i głęboko poruszeni. To nie jest kolejny ckliwy i banalny romans. To niezwykła epicka historia o miłości ponad wszelką miarę, poza wszelkie granice, która mądrze pokazuje, że…

''... jedyne co się w życiu liczy to miłość. To jest to, o co warto walczyć i za co warto umrzeć. To jedyna wartość, która decyduje o naszych poczynaniach i zmienia nasze losy''.
 

    Żadne słowa nie oddadzą moich przeżyć i emocji. Historia młodego skinheada i maturzystki zupełnie obezwładnia zdrowy rozsądek i jasną ocenę sytuacji. Dzięki tej książce przekonasz się, co naprawdę znaczy kochać kogoś bezwarunkowo i bez opamiętania. Doświadczysz niepokojącego uczucia silnej wrogości, rezerwy i niemego ostrzeżenia, a także boleśnie zrozumiesz, jak trudno pokonać demony nienawiści i uprzedzeń. Czy jesteś gotowy na tak niezwykłe doznania? Bez wątpienia warto!

***
Fan page książki na Facebooku:klik
Fan page A. Lings-Łoniewskiej: klik
PRZEDSPRZEDAŻ w księgarni wydawcy: klik
KONKURS, gdzie można wygrać ''Skazanych na ból'': klik