Kręte koleje losu.

Na wysokim niebie
Danuta Awolusi 
 
wydawnictwo: SOL 
Premiera: 16 październik
ocena: 5+/6









        Okres dzieciństwa dla większości kojarzy się z beztroskim i niezwykle miłym czasem, kiedy nie trzeba jeszcze zaprzątać sobie głowy wieloma problemami. Jedyną rysą w tym sielskim obrazku są wtenczas rodzicielskie nakazy, zakazy, wytyczne, które w pełni ograniczają naszą swobodę. Ale z drugiej strony, czy rzeczywiście życie wolne wszelakich dyspozycji niesie ze sobą same przyjemności? Historia Ani, główniej bohaterki ,,Na wysokim niebie’’ Danuty Awolusi stanowi wzruszającą odpowiedź na to pytanie.

Ania jest uczennicą piątej klasy podstawowej. Pochodzi z rodziny dysfunkcyjnej, w której występuje cały zespół różnorodnych problemów. Również w szkole dziewczynka jest nieustannie wyszydzana i szykanowana przez rówieśników, ponieważ nie nosi modnych ubrań, słabo się uczy, jest gruba, biedna i cuchnąca. Nikt nie chce mieć do czynienia z takim społecznym wyrzutkiem, dlatego mała Ania najlepiej czuję się w świecie książek. To dzięki nim poznaje inny, lepszy świat oraz spotyka na swej drodze wyjątkowe dusze, które na swój sposób pokazują jej kawałek nieba. Ścieżki ludzkie bywają jednak poplątane. Rzucone bez ładu, wbrew prawom logiki. Czy Ania kiedykolwiek wyrwie się z patologicznych okowów codzienności? A może już zawsze będzie narażona na cierpienie?

Ciężko ubrać w słowa moje myśli. Z wielkim drżeniem w sercu czekałam na debiutancką powieść Danuty Awolusi, autorki licznie nagradzanego bloga Książki Zbójeckie, na który lubię systematycznie zaglądać. Na co dzień Danusia pisze artykuły dla warszawskiej „Gazety na Chmielnej”, jak również jest wokalistką w chórze Gospel Soul Connection. Do wszystkiego podchodzi bardzo profesjonalnie wykazując duże zaangażowanie w swoją pracę. Czy ,,Na wysokim niebie’’ także zaskakuje jakością wykonania i precyzją? Bez wątpienia tak. Przede wszystkim jestem niezwykle poruszona historią Ani. Czułam jakbym czytała niebywale wzruszający, prawdziwy i pełen emocji pamiętnik. Wprost nie mogę uwierzyć, że to fikcja literacka. Autorka nadzwyczaj plastycznie i sugestywnie odmalowała panoramę kilku lat życia główniej bohaterki. Wprost nie mogę wyjść z podziwu. Fabuła sama w sobie nie jest może zbyt oryginalna. Mamy przed oczyma nieszczęśliwe dziecko, które próbuje odnaleźć się we wrogiej rzeczywistości. Pojawiają się również dobrzy ludzie. To oni niczym ciche anioły wielokrotnie pomagają w potrzebie. Dzięki nim Ania spróbowała wyjść ze swojej skorupy i być sobą.

,,Każdy człowiek na naszej drodze niesie za sobą nadzieję lub zagrożenie. Trzeba umieć w porę to zauważyć, kto jest kim. I zostać dostrzeżonym’’.

Nie jestem płaczką, ale podczas czytania tej książki w pewnym momencie łzy trysnęły z moich oczu jak z fontanny. Poczułam całą gamę odczuć: smutek, ból, cierpienie oraz nadzieję i wiarę w lepszą przyszłość. Nieustannie wspierałam małą Anię modląc się skrycie, aby los okazał się wreszcie łaskawy. Muszę przyznać, że autorka wie, jak dotknąć najczulszej struny w sercu człowieka.

Nie sądziłam, że debiut Danuty Awolusi pochłonie mnie bez reszty. Podoba mi się jej lekkie pióro, swobodne operowanie słowem, wyobraźnia, ciekawie skonstruowana akcja i umiejętnie budowana dramaturgia. Słowem- nie ma się do czego przyczepić. Takie jest moje subiektywne zdanie.

Wszystkim bez wyjątku, zarówno dzieciom, młodzieży oraz osobom starszym polecam przeczytać ,,Na wysokim niebie"- wyjątkowo wzruszającą powieść, która uczy empatii i zrozumienia na ludzką krzywdę czy niesprawiedliwość. Także pociesza, dodaje otuchy i jest nadzieją na nowy, lepszy początek. Z kolei przyjaźń nabiera tutaj siły i nowego wymiaru. Krótko mówiąc, idealna pozycja dla każdego, kto ceni piękne, mądre i przejmujące treści. Zapraszam.