Kim ja jestem?

Noc świetlików.
Elżbieta Rodzeń
 
Wydawnictwo: ZYSK I S-KA
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Liczba stron: 432
Ocena: 6-/6








  ,,Czy w każdym z nas może kryć się wielka tajemnica zmieniająca życie’’? Być może, chociaż to kwestia tak naprawdę indywidualna. Istnieje jednak ktoś, kto jest osobliwą zagadką dla wielu osób. To Paulina, główna bohaterka książki ,,Noc świetlików’’ Elżbiety Rodzeń.

Paulina od dłuższego czasu cierpi na anoreksje w jej zaawansowanej postaci. Pobyt w różnych placówkach psychiatrycznych nie przynosi żadnej poprawy, wręcz przeciwnie. Dziewczyna wciąż odmawia jedzenia. Rozżaleni rodzice spisują ją na starty. Z kolei bezradni lekarze przenoszą na oddział zamknięty. Nastolatce nie pozostaje nic innego, jak tylko czekać na nieuchronną śmierć. Jednak pewnego dnia przychodzi wybawienie w postaci Błażeja, młodego pielęgniarza, który podstępem zabiera pacjentkę i zawozi do swojego domu położonego w środku lasu. Oprócz Błażeja w domu przebywają jeszcze jego dwaj bracia Artur i Szymon. Mężczyźni są nieziemsko przystojni i dziwnie się zachowują. Zaniepokojona Paulina postanawia uciec, lecz jej plan kończy się fiaskiem. W końcu na jaw wychodzą zaskakujące rzeczy. Okazuje się, że dziewczyna trafiła do niezwykłego świata elfów żyjących wśród ludzi, którzy z wiadomych względów skrzętnie ukrywają swoje pochodzenie. Na dodatek zgodnie z elfim kodeksem przynależy do Błażeja, ponieważ uratował jej życie. Niestety serce nie sługa. Niepodziewanie nastolatka zakochuje się z wzajemnością w Szymonie, najmłodszym z braci. Co z tego dalej wyniknie? Czy główna bohaterka podporządkuje się elfim regułom? A może zawalczy o własne szczęście wybierając miłość? I dlaczego wszyscy bracia twierdzą, że jest kimś wyjątkowym? A może za tymi słowami faktycznie coś się kryje?

Bardzo lubię powieści z podgatunku fantastyki- paranormal romance. Ich czytanie często sprawia mi ogromną przyjemność, dlatego nie mogłam oprzeć się pokusie, aby poznać debiutancką powieść Elżbiety Rodzeń. Autorka na co dzień jest pedagogiem terapeutą. Pracuje w poradni z dziećmi i młodzieżą mającymi trudności w nauce. Twierdzi, że w jej głowie często rodzą się historie, które nie dają jej spokoju dopóki nie znajdzie dla nich miejsca na papierze. Dzięki temu możemy poznać powyższą książkę. Czy ,,Noc świetlików’’ spełnił moje oczekiwania? Tak, bez wątpienia. Dotychczas czytałam jedynie powieści o wampirach, wilkołakach lub aniołach. Z elfami mam po raz pierwszy do czynienia i muszę przyznać, że jestem zaskoczona. Pomysł na połączenie tematyki nawiązującej do problemów psychicznych z elementami nadprzyrodzonymi okazał się strzałem w dziesiątkę. Autorka w stu procentach sprostała temu zdaniu. Początkowo akcja rozgrywa się w Borach Tucholskich w szpitalu psychiatrycznym, gdzie przebywa zagubiona i cierpiąca na jadłowstręt Paulina. Lekarze próbują postawić ją do pionu, lecz są bezsilni wobec jej uporu. W rezultacie przenoszą chorą na oddział zamknięty, gdzie czekają na to, co nieuniknione. Na szczęście dzięki pomocy młodego pielęgniarza dziewczynie udaje się wyzwolić z piekła. Zamieszkuje w domu swojego wybawcy wraz z pozostałą dwójką jego braci. Do czego to wszystko prowadzi? Niebawem Paulina pozna następstwa miłosnego trójkąta, odkryje wszelkie rodzinne sekrety, pozna swoją prawdziwą tożsamość oraz poczuje siłę magii i wielką moc zdradzieckiej intrygi.

Jestem zachwycona subtelną wizją świata wykreowaną przez pisarkę, która zręcznie łączy realizm z baśniowością. Momentami marzyłam, aby choć przez chwilę naprawdę znaleźć się przy bohaterach i wspólnie z nimi uczestniczyć w ich życiowych zmaganiach. Co prawda pomimo swoich magicznych umiejętności nie wyróżniają się jakoś szczególnie, ale są znakomicie, wiarygodnie nakreśleni.

Szczególnie sylwetka Pauliny dodaje swoistego kolorytu i głębi na tle innych postaci. Także Szymon zyskał moją niekłamaną sympatię. To niezwykle inteligentny, wrażliwy, czuły, odpowiedzialny mężczyzna, marzenie większości kobiet. Jest jeszcze Błażej i Artur, którzy w moim odczuciu notabene zostali jakby zepchnięci na boczny tor, lecz nie giną w pamięci.

Całość napisana jest prostym, acz barwnym językiem. Spijałam każde słowo niczym nektar bogów i ciągle było mi mało. Historia opowiedziana jest z perspektywy Pauliny i Szymona, dzięki czemu możemy lepiej zrozumieć myśli, uczucia, wewnętrzne rozterki i metody postępowania każdego z nich. Akcja toczy się dość wartko, mamy zmyślne zwroty i niezłe dialogi. Nie znalazłam żadnych błędów logicznych ani innych nieścisłości (może poza jednym elementem dotyczącym pewnego daru znieczulania). Zakończenie jest cudownym zwieńczeniem tej książki. Mam nieodparte wrażenie, że nie koniec zawiłych przygód Pauliny. Jeśli moje przypuszczenia się potwierdzą będę w siódmym niebie. Wspomnę jeszcze o magnetyzującej, zjawiskowej okładce, od której ciężko oderwać wzrok. Na dodatek idealnie współgra z treścią.

Dawno nie spotkałam tak dobrego debiutu. Elżbieta Rodzeń pokazała styl i klasę udowadniając tym samym, że polski pisarz potrafi doskonale odnaleźć się we współczesnej literaturze fantastycznej równie dobrze, jak zagraniczni twórcy. Jestem pełna podziwu dla jej talentu i nieposkromionej wyobraźni. ,,Noc świetlików’’ to naprawdę wartościowa lektura, a nie tylko banalny paranormal romance dla nastolatek. Autorka między wierszami pokazuje, jak uporać się z chorym ciałem i umysłem oraz, jak bez lęku przyjąć i zaakceptować swoją nową tożsamość. Polecam wszystkim bez względu na wiek czy preferencje czytelnicze. Na pewno nie będziecie zawiedzeni.

***

Recenzja napisana dla portalu Kostnica.pl

Wydawnictwo Zysk i S-ka.