Bliźniacze dusze

Złączeni
Carol Cassella

Seria: Kobiety to czytają
Premiera: 13 sierpnia 2015 r.
Liczba stron: 416
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Ocena: 4+/6






   
  Jak daleko może posunąć się lekarz by ocalić czyjeś życie? Gdzie leży granica między najwyższym dobrem pacjenta a prawem do samostanowienia o swoim losie?

  Do szpitala w Seattle trafia kobieta, ofiara wypadku. Nie ma przy sobie żadnych dokumentów. Jej stan jest bardzo ciężki, rokowania złe. Doktor Charlotte robi co może, aby utrzymać ją przy życiu. Jednak mijają dni i tygodnie a stan NN dalej jest bez zmian. Pewnego dnia przypadek sprawia, że Charlotte niespodziewanie poznaje personalia swojej pacjentki. W dodatku okazuje się, że obie mają ze sobą coś wspólnego. Kim jest tajemnicza nieznajoma? Co ją łączy z lekarką?

  Carol Cassella to znana pisarka amerykańska. Ukończyła wydział literatury angielskiej na uniwersytecie Duke, następnie studiowała medycynę. Przed rozpoczęciem kariery literackiej pisała dla ''Wall Street Journal'' i ''Anesthesiology'' – pisma Amerykańskiego Stowarzyszenia Anestezjologów. Jest jedną z założycielek Seattle7Writers, organizacji non-profit zajmującej się propagowaniem czytelnictwa na Wybrzeżu Północno-Zachodnim. Mieszka z mężem i czwórką dzieci na wyspie Bainbridge w stanie Wirginia. ''Złączeni'' są jej trzecią powieścią.
 
  Mam bardzo mieszane uczucia wobec tej książki. Z jednej strony (momentami) ciężko mi się ją czytało, a z drugiej – było wiele fragmentów, które śledziłam z ogromnym zainteresowaniem. Sam pomysł na fabułę jest całkiem ciekawy i oryginalny. Mamy niezidentyfikowaną kobietę w stanie śpiączki (mózg już praktycznie nie funkcjonuje), i jej lekarkę Charlotte Reese, która próbuje ze wszystkich sił ustabilizować i utrzymać ją przy życiu, dopóki nie odnajdzie się ktoś z rodziny, aby podjął decyzje w sprawie dalszego leczenia bądź przystąpienia do eutanazji.

''I bez cudów wiedziała, że nie do niej należy decyzja, kiedy życie ma dobiec kresu – jej zadanie polegało na tym, aby dać naturze jak najwięcej czasu.''

  Ten wątek daje dużo do myślenia. Kto może decydować o dalszym życiu lub śmierci osoby w śpiączce? Czy człowiek może zajmować miejsce Pana Boga? Czy nie jest to zbytnia ingerencja prawa w sferę moralności? Ciężko znaleźć niepodważalną odpowiedź na powyższe filozoficzne pytania. Wszak nie od dziś wiadomo, że medycyna czyni cuda i mimo wszystkich czarnych prognoz istnieje wiele udokumentowanych przypadków wyjścia ze stanu wegetatywnego i powrotu do normalnego życia lub bytowanie z pewnymi następstwami uszkodzenia  mózgu, ale w pełnej świadomości i samoświadomości. Ale z drugiej strony nie mamy żadnej gwarancji, że chory kiedyś się obudzi i będzie mógł normalnie funkcjonować. Jak widać, tematyka kontrowersyjna – trudna do jednoznacznej oceny. 
 
  Powieść podzielona jest na dwie oddzielne historie: pierwsza opowiada losach dwójki nastolatków, Bo i Rainey i łączącej ich głębokiej więzi, która mimo upływu wielu lat próbuje przetrwać. I chociaż każde z nich podąża inną drogą, czasami te drogi się krzyżują. Druga opowieść skupia się na perypetiach doktor Charlotte zarówno na polu zawodowym, jak i prywatnym. Otoczona kochającą rodziną, spełniona w pracy, a jednak czuje się samotna w swoim związku z Erickiem, dziennikarzem naukowym, który z pewnych powodów, trzyma ją na dystans. Czy te dwa pozornie różne wątki mają ze sobą coś wspólnego? Tego musicie dowiedzieć się sami.

  Jedna rzecz nie przypadła mi do gustu, mianowicie - brak ściślejszego określenia chronologii zdarzeń. Liczne retrospekcje przeplatane są aktualnymi wydarzeniami. Co sprawiło, że czułam lekką dezorientację. Także tempo akcji było jak dla mnie zbyt powolne. Zabrakło dynamizmu i nagłych zwrotów oraz czegoś, co nadałoby tej lekturze wyrazistego charakteru. Pomijając wspomniane mankamenty, całość czyta się dość dobrze. Styl pisarki jest plastyczny, bogaty w akcenty liryczne, a bohaterowie zostali nakreśleni wiarygodnie i z detalami. Jako ciekawostkę dodam, że w trakcie zbierania materiałów do książki, autorka rozmawiała z lekarzami z oddziałów intensywnej terapii, onkologami, pracownikami hospicjów, znajomym chorymi na nowotwory itp. Dzięki temu wszystko brzmi prawdziwie i realistycznie. Zaskakująca jest również symbolika tytułu powieści. Nie mogę za wiele zdradzić, aby napiszę -  w pewnym stopniu nawiązuje do Kastora i Polluksa - bliźniaczych synów greckiego boga Zeusa. 

  Podsumowując. Głęboko przejmująca opowieść o przyjaźni, miłości, samotności, zaufaniu, genetyce i poczuciu elementarnej moralności. To także wyjątkowa historia o utracie i poszukiwaniu tożsamości oraz walce o lepsze jutro. Porusza, niepokoi, skłania do refleksji, nikogo nie pozostawi obojętnym. Polecam.

*** 

Wydawnictwo Prószyński i S-ka.

  Dziś premiera ''450 godzin'' Patrycji Gryciuk, objęta moim patronatem medialnym. Z tej okazji zapraszam na FP mojego bloga, gdzie do wygrania jest ww. książka: KLIK.