''Dama z kotem'' Iwona Czarkowska [PATRONAT]

Dama z kotem
Iwona Czarkowska
Wydawnictwo: Replika
Data premiery: 30 stycznia
Ocena: 5/6
Patronat medialny:
LITERACKI ŚWIAT CYRYSI

  Roztrzepana i lekkomyślna Zuzanna Roszkowska tym razem spróbuje swoich sił jako… prywatny detektyw.
 

    Zu – najlepsza z żon, a także kobieta zdolna do wszystkiego – daje się namówić mężowi na roczny wyjazd do niewielkiej miejscowości o wdzięcznej nazwie Bangladesz. Na miejscu niemal przysłowiowe „cisza i spokój”, zwykle wiązane z życiem na wsi, będą musiały ustąpić przed niezwykłą skłonnością Zu do wpadania w tarapaty. 

Kiedy gospodyni pensjonatu, w którym zamieszkali Roszkowscy z dziećmi, znika nagle bez słowa, zaledwie dzień po przyjeździe swoich nowych lokatorów, Zuzanna od razu przeczuwa zbliżające się kłopoty. Jednak wszyscy wokół zdają się lekceważyć jej obawy o los zaginionej. 

Tym razem Zu będzie musiała zmierzyć się z przedstawicielami tajemniczej fundacji, niegrzecznym Panem Małpką, pojawiającymi się i znikającymi rondlami, a także… koniem, świnią, kozą, królikiem, gąsiorem oraz kotem – za jedyną pomoc mając podręcznik dla początkujących detektywów.

źródło opisu: http://www.replika.eu/index.php?k=ksi&id=307

Iwona Czarkowska debiutowała jako autorka opowiadań i książek dla dzieci. Swoją pierwszą powieść dla dorosłych czytelników opublikowała w roku 2009 – była to „Słomiana wdowa”; rok później ukazała się jej kontynuacja: „Kobieta do zadań specjalnych”. Z wykształcenia jest dziennikarzem. Pracuje również jako tłumacz. Autorka bloga:http://truskawkiwmilanowku.blox.pl/html

  "Dama z kotem" opowiada o perypetiach Zuzanny - żonie lekarza Michała Roszkowskiego, pieszczotliwie nazywającego swoją ukochaną „kotem-Zuzotem”, znanej również z książek "Słomiana wdowa" i "Kobieta do zadań specjalnych". Szczerze powiedziawszy nie miałam pojęcia o istnieniu dwóch poprzednich tomów, mimo to bez problemu odnalazłam się w obecnej fabule. Co więcej, uważam, że nie trzeba znać wcześniejszych części, gdyż każda z nich opowiada inną historię. Łączy je jedynie rodzina Roszkowskich.

  Powieść pani Iwony to świetna komedia pełna nieoczekiwanych zbiegów okoliczności i zabawnych pomyłek. Doskonałe antidotum na wszelkiego rodzaju smutki i ponury nastrój. Autorka kupiła mnie swoją zakręconą fabułą i nietuzinkowym podejściem do tematu. Szczególnie fajnym pomysłem było nazwanie polskiej wsi – Bangladesz, co od razu budzi skojarzenia z państwem w Azji Południowej. Ciekawym urozmaiceniem jest również wplecenie detektywistycznej zagadki podanej ze szczyptą żartobliwej grozy. W efekcie otrzymujemy wiele groteskowych sytuacji, które wywołują uśmiech na twarzy, a niekiedy atak niekontrolowanej głupawki.

,,Zabiłaś policjanta? – zapytała Baśka i zakrztusiła się herbatą. 
– To dlaczego cię nie wsadzili? Ukrywasz się? Ale heca!
– Żadna heca! Ja nikogo nie zabiłam! Nie opowia­daj bzdur! – ofuknęła ją siostra. 
– Spadł ze schodów na strychu i złamał sobie nogę.
– Aha! – Baśka pokiwała ze zrozumieniem głową. 
– Czyli nie zabiłaś, tylko zrzuciłaś biedaka ze scho­dów. To też nie wygląda dobrze. Na pewno masz już swoje akta w tutejszym komisariacie. No, no, no… Jak komuś zginie kura albo koza, to zaraz cię wsadzą do ciupy jako element podejrzany.’’

  Jestem oczarowana tą książką. Komizm goni komizm i komizmem popędza. Duża w tym zasługa perfekcyjnie wykreowanych bohaterów i ich wzajemnych relacjach okraszonych trafnymi spostrzeżeniami, ciętymi ripostami i dobrym humorem. Numerem jeden jest oczywiście Zu - ,,najlepsza z żon’’. Prawdziwa chodząca katastrofa. Szalona, roztargniona, o niebezpiecznie wybujałej wyobraźni i z talentem do pakowania się różne niecodzienne przygody. Jej mąż to istny anioł, bo każdy inny facet uciekałby od takiej wariatki gdzie pieprz rośnie. Nie zmienia to jednak faktu, że bardzo polubiłam tę dziewczynę. Sympatię wzbudzają także drugoplanowe postacie. Każda różni się od siebie i jest oryginalniejsza od poprzedniej. Nie sposób ich wszystkich wymienić, ale z całą pewnością dodają powieści niesamowitego kolorytu i świeżości.

  Całość napisana jest niesamowicie lekkim, błyskotliwym i dowcipnym językiem, bez zbędnych wywodów czy przedłużających się opisów, co pozytywnie wpływa na komfort czytania. Akcja toczy się wartko i nieprzewidywalnie, zaś umiejętnie uknuta intryga wciąga czytelnika w psychologiczną grę, zapewniając mu wyborną rozrywkę. Praktycznie do samego końca nie potrafiłam rozgryźć, co tak naprawdę stało się z Anielą – gospodynią pensjonatu w starym dworku. Czy wyjechała gdzieś nie mówiąc nikomu, czy faktycznie ktoś ją porwał. A jak było naprawdę? Tego musicie dowiedzieć się sami. Urzekł mnie także ciepły klimat sielskiej wsi, gdzie panuje przyjazna atmosfera, serdeczna troska i wyrozumiałość dla innych. Nic więc dziwnego, że mieszkańcy Bangladeszu z pobłażliwością spoglądali na dziwaczne zachowanie żony doktora Roszkow­skiego. Ogólnie rzecz biorąc, jestem w pełni zadowolona z otrzymanej lektury. Poprawiła mi samopoczucie i pomogła odstresować się po ciężkim dniu. Czego chcieć więcej? 

Podsumowując.
   To dowcipna, urzekająca i absolutnie zwariowana powieść kobieca, wobec której nie można przejść obojętnie. Zapewniam, że będziecie chichotać ze śmiesznych tekstów i z zapartym tchem śledzić kolejne rozdziały. Warto przeczytać i przekonać się osobiście.