Samo życie

Poznać prawdę
Marta Grzebuła 

wydawnictwo: e-bookowo.pl
ilość stron:
ocena: 5+/6









       "Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie"-to jedno z najbardziej znanych polskich przysłów. Często posługujemy się nim w codziennym życiu. Ale czy to powiedzenie jest prawdziwe? Spróbujemy się tego dowiedzieć na przykładzie powieści ''Poznać prawdę'' autorstwa Marty Grzebuły.

Amanda i Barbara to dwie młode dziewczyny i najserdeczniejsze przyjaciółki. Rozumieją się bez słów i wspierają siebie nawzajem w trudnych chwilach. Niestety los nie szczędzi im smutków, trosk i cierpienia. Amanda zostaje porzucona przez swojego wieloletniego chłopaka akurat wtedy, gdy okazuje się, że jest z nim w ciąży. Z kolei Basia jest młodą wdową samotnie wychowującą małoletniego synka Adasia. W wypadku samochodowym straciła nie tylko ukochanego męża, ale również i swoich rodziców. To jednak nie koniec dramatów. Co takiego wydarzy się w życiu głównych bohaterek? Jak odnajdą się wobec narastających problemów? Czy dostaną w końcu szansę na upragnione szczęście i miłość?

Marta Grzebuła to absolwentka Studium Medycznego. Pisze od trzynastego roku życia. W swoich zbiorach posiada czterysta wierszy i kilkanaście powieści m.in.: ''Epizod na dwa serca'', ''Zapomnę imię twoje'', ''Dotykając Nieba'', ''Szachownica śmierci'', ''Przepaść samobójców'', ''Obsesja'', ''Oszukana'' etc. Autorka jak sama twierdzi: "Sercem do serc, piszę". Osobiście bardzo lubię i cenię twórczość tej pisarki, dlatego z przyjemnością i z zainteresowaniem zagłębiłam się  w treść bieżącej lektury, która znana dawniej była niektórym czytelnikom pod tytułem "Westchnienie Amandy". Teraz po drobnej poprawce możemy podziwiać ją w nowej odsłonie.

Niekiedy los potrafi być bardzo okrutny, niesprawiedliwy i przewrotny. Amanda i Basia przekonały się o tym na własnej skórze. Zarówno jedna jak i druga straciła ukochanego i boryka się z samotnym macierzyństwem. Niestety czekają je jeszcze mniejsze bądź większe smutki np. upokorzenie, zdrada lub ciężka choroba. Śledząc ich zawiłe perypetie wielokrotnie nie mogłam powstrzymać napływających do oczu łez. Dlatego wrażliwym osobom radzę zaopatrzyć się w paczkę chusteczek.

''Życie jest jak róża, choć piękna to pełna kolców. Chcę tylko stąpać po płatkach. Dość wycierpiałam''.

Mimo wszystko dziewczyny próbują być twarde. Kiedy na jedną z nich spada przykrość lub nieszczęście, druga natychmiast przybywa z odsieczą, ponieważ łączy je to, co najważniejsze- wieczna przyjaźń. Autorka w niezwykle głęboki i uduchowiony sposób opisała ich uczucie, jako ciepłą, serdeczną, szczerą, cierpliwą, wielkoduszną, ufającą, nie szukającą poklasku relację. W dzisiejszych czasach ciężko spotkać taką prawdziwą wieloletnią zażyłość i sympatię. Ludzie niekiedy bywają interesowni, utrzymują z kimś przyjacielskie stosunki, aby jedynie czerpać różne korzyści dla siebie. Niejednokrotnie w najmniej oczekiwanym momencie okazują nam swoje fałszywe oblicze. Dlatego doceńmy i pilnujmy jak skarbu swoich przyjaciół, lecz tych prawdziwych, bo takich sztucznych i ich udających jest wielu wokół. Jak jednak rozpoznać, że ktoś chce naszego dobra? Otóż taka osoba, szczerze, bez owijania w bawełnę powie, co o nas myśli, wskaże wszelkie błędy i doradzi jak je usunąć albo jak naprawić.

''…prawda to nie panna młoda, nie może stroić się w sztuczne piórka. Prawda to fakty. Patrz i słuchaj''.

I chociaż początkowo będzie nas bolało, to z czasem ocenimy pozytywnie ten niezwykły gest.

Oprócz głównych bohaterek przez karty powieści przewijają się także inne postacie, między innymi: pewni mężczyźni, którzy skradną klucz do ich serca, starsze, bezdzietne małżeństwo, z którymi utrzymują iście rodzicielskie kontakty, grono wiernych kolegów i koleżanek z czasów szkolnych, oraz dzieci, które próbują jakoś odnaleźć się w tym dość mocno skomplikowanym i zawiłym świecie ludzi dorosłych.

Niezmiennie podoba mi się styl pisania autorki, barwny, plastyczny, ciepły i urzekający. Charakteryzuje się dużą wrażliwością, ciepłem i emocjami. Co do akcji, płynie raczej jednostajnym i miarowym tempem, mimo to nie obywa się tu bez niespodzianek czy gwałtowniejszych sztormów. Bohaterowie są sympatyczni i co najważniejsze naturalni. To postacie, które zapewne spotykamy codziennie, ale nie zwracamy na nich uwagi, gdyż niczym szczególnym się nie wyróżniają.  Po prostu są tacy jak my, ale w tym tkwi właśnie ich urok. Całości dopełnia optymistyczne zakończenie niosące krzepiące przesłanie, które dla każdego z nas powinno być drogowskazem życia.

''Wiara, nadzieja, miłość – szepnęła po chwili. – Magiczne słowa życia''.

To pogodna, wzruszająca, lekko refleksyjna i wartościowa powieść, której tematem przewodnim jest przyjaźń w czystej postaci. Nie brakuje tu również innych uczuć: pewnej dozy żalu, poczucia straty, nieufności, gniewu jak i  niegasnącej nadziei, miłości czy namiętności. Marta Grzebuła wie, jak uchwycić to, co najważniejsze. W mądry, błyskotliwy sposób pokazuje, że tylko dzięki drugiemu człowiekowi można znaleźć szczęście i sens życia. Serdecznie polecam.

***

Fan Page Marty Grzebuły na Facebooku: klik