Dobro jest w każdym z nas

Sto imion
Cecelia Ahern
 
Tłumaczenie: Agnieszka Andrzejewska
tytuł oryginału: One Hundred Names
wydawnictwo: Akurat
data wydania: 5 marca 2014
liczba stron: 448
ocena: 5+/6






        Nie od dziś wiadomo, że słowa mają wielką moc sprawczą. Z ich pomocą można kogoś zniszczyć bądź zmienić czyjeś życie na lepsze. Na własnej skórze przekonała się o tym Kathirne 'Kitty' Logan, dziennikarka śledcza, zarazem główna bohaterka powieści ,,Sto imion’’ Cecelii Ahern.

Pewnego dnia podczas emitowania programu telewizyjnego ,,Trzydzieści minut’’ Kathirne na oczach wielu telewidzów niesłusznie oskarża o molestowanie seksualne dwóch nastoletnich uczennic Colina Maguire, nauczyciela wychowania fizycznego. Od tego momentu życie mężczyzny oraz kariera Kitty legnie w gruzach. Jedynie może liczyć na dalszy etat w gazecie tylko dlatego, że Constance Dubois, redaktorka czasopisma jest jednocześnie jej mentorką i przyjaciółką. Niestety kobieta ciężko choruje na raka. Na kilka dni przed swoją śmiercią opowiada Kitty o pewnej historii, którą bardzo chciała zrealizować, lecz nie starczyło jej na to czasu. Teraz pragnie, aby Logan dokończyła za nią ten artykuł. Kiedy Constance umiera, dziewczyna postanawia wypełnić jej ostatnią wolę. Jedyną wskazówkę jaką posiada, jest pozostawiona przez jej mentorkę lista stu przypadkowo dobranych nazwisk, o których nikt nigdy nie słyszał. To wszystko. Żadnego streszczenia, wyjaśnienia, zarysu historii. Kathirne ma zaledwie dwa tygodnie na napisanie reportażu ku pamięci zmarłej. Musi zaleźć jakiś wspólny mianownik łączący tę setkę ludzi. Czy uda dziennikarce w tak krótkim czasie osiągnąć zamierzony cel? W którą stronę potoczy się jej zawodowe oraz prywatne życie?

To moje pierwsze spotkanie z twórczością z Cecilii Ahern, irlandzką bestsellerową pisarką, córką byłego konserwatywnego premiera Irlandii, Bertiego Ahern, urzędującego w latach 1997-2008. Autorka studiowała dziennikarstwo. Uzdolniona jest również muzycznie. Wraz ze swoim zespołem Shimma w roku 2000 reprezentowała Irlandię w Konkursie Piosenki Eurowizji. Jest także producentką serialu komediowego telewizji ABC - Samantha Who?, w którym tytułową rolę gra Christina Applegate. Zadebiutowała powieścią "P.S. Kocham Cię", na podstawie której nakręcono film z Hilary Swank i Gerardem Butlerem w rolach głównych.

Wracając do bieżącej pozycji, nie myślałam, że tak mocno zaszczepi się w moim sercu. Sama fabuła i koncepcja książki jest rewelacyjna. Historia dziewczyny, która popełniła wielki błąd osądzając niewinnego człowieka o coś, co w rzeczywistości nie zrobił, wzbudza ogrom emocji i daje do myślenia. Jak łatwo można komuś zniszczyć życie. Wystarczy słowo lub mały gest, aby doprowadzić drugą osobę do totalnego upadku. Przez bezpodstawne oskarżenia Logan, Colin Maguire poniósł nieodwracalne szkody dla swojej reputacji. Cały jego świat rozsypał się niczym domek z kart. Został zawieszony w obowiązkach nauczyciela i odrzuciła go własna rodzina oraz społeczność lokalna. A to wszystko przez jedno kłamstwo wymyślone przez sfrustrowane uczennice. Tymczasem żądna sensacji Kitty podłapała ten temat bez sprawdzania jego wiarygodności, co w konsekwencji zakończyło się kosztowym procesem sądowym. Nie to jednak jest najważniejsze. Kiedyś Logan potrafiła zrozumieć uczucia drugiego człowieka. Teraz jej sposób prowadzenia zwykłej rozmowy ustąpiły miejsca gierkom, próbom wyciągnięcia z ludzi informacji, często wbrew w ich woli. Ale każdemu należy się druga szansa. Jest ktoś, kto wierzy w dobroć Kitty. To Constance, mentorka i przyjaciółka, która daje jej szansę na naprawienie swoich życiowych błędów. Początkowo dziennikarka nie rozumie, o co w tym wszystkim chodzi. Nie zauważa niczego interesującego w zwyczajnych ludziach z listy stu nazwisk. Pomimo tego stopniowo krok po kroku przełamuje swoją wewnętrzną barierę, zbliża się do nich, poznaje coraz lepiej i w końcu zaprzyjaźnia się z nimi. Ten aspekt uświadamia, że każdy z nas ma jakąś historię do opowiedzenia, która zasługuje na uwagę. Trzeba tylko umieć słuchać tego, co mówią inni.

,,Możemy wszyscy sądzić, że jesteśmy nijacy, że nasze życie jest nudne, tylko dlatego, że nie dokonujemy epokowych odkryć, nie zdobywamy Nobla czy Oscara, nie piszą o nas w gazetach. Jednak prawda jest taka, że wszyscy robimy coś, co jest fascynujące, co jest ważne, z czego możemy być dumni’’.

Czasami zwykła rozmowa o niczym, może być dla drugiej osoby najwspanialszym prezentem. Warto o tym pamiętać!

Najnowsza proza Ahern zrobiła na mnie niebywałe wrażenie i zapadła głęboko w pamięć. Nie spodziewałam się tak dobrej, kreatywnej i świetnie zrealizowanej książki. Całość napisana jest prostym, przystępnym językiem, jasno i zrozumiale. Akcja toczy się spokojnie, miarowo i jest nieprzewidywalna, co nie pozwala na nudę. Duży plus należy się również autorce za realistyczne kreacje wszystkich bohaterów. To oni dodają kolorytu i wyrazistości całej powieści. Pierwsze skrzypce gra oczywiście Kitty. Początkowo jej egoizm, niestabilność uczuciowa i zapatrzenie w siebie strasznie mnie irytowało. Na szczęście wraz z rozwojem wydarzeń dziewczyna przechodzi swoistą wewnętrzną metamorfozę osobowości. Z kolei postacie drugoplanowe oczarowują esencją ukrytej głębi. Na uznanie zasługuje także logiczna zagadka związana ze znalezieniem wspólnych cech łączących wszystkie nazwiska z listy Constance. Nie przypuszczałam, że jej rozwiązanie okaże się takie … oczywiste. Cieszy mnie również nieprzewidywalne zakończenie. Tchnie optymizmem i urzeka przesłaniem. Pokazuje, że każdy zasługuje na drugą szansę i warto ją komuś dać.

Serdecznie polecam ,,Sto imion’’. To niezwykła, wyjątkowa, ciepła, wzruszająca, niepowtarzalna, iście magiczna powieść. Jest prawdziwą prozą życia napisaną o (nie)zwykłych ludziach. Niemal każda strona wypełniona jest emocjami i prawdziwymi uczuciami, które rozlewają się po wszystkich zakamarkach serca i duszy. Dzięki tej lekturze zrozumiesz, że nigdy, mimo przeciwności losu nie należy się poddawać. Trzeba umieć przyjąć porażkę z godnością, przeanalizować popełnione błędy i skoncentrować się na budowaniu lepszej przyszłości. Niepowodzenia pozwalają nam dostrzegać i akceptować własne słabości, mogą stać się impulsem do pozytywnych zmian, dlatego należy zaufać losowi i przyjąć niespodzianki, jakie dla nas ma. Zapraszam do czytania. Na pewno nie będziecie zawiedzeni.

***

Wydawnictwo Akurat.