Trudny okres dojrzewania

Nasza paczka
Mariola Peisert

Wydawnictwo: Lucky
Data wydania: 2014-02-20
Liczba stron: 160
Ocena: 4+/6








     Posiadanie zaufanych przyjaciół to najlepszy kapitał życiowy. Szczególnie w szkolnym środowisku dobrze jest mieć zgraną paczkę kolegów i koleżanek, gotowych do wspólnego spędzania czasu. Łatwiej wtedy przejść przez wszelkie troski i problemy związane z fazą dojrzewania.

Nastoletnia Marta, główna bohaterka ,,Naszej paczki’’ Marioli Peisert może uważać się za szczęściarę, ponieważ razem ze znajomymi z kasy tworzy całkiem zgrane towarzystwo. Niestety w ostatnim czasie coś się zmienia w ich relacjach. Niektórzy zaczynają łączyć się w pary. Dotychczasowa przyjaźń bardzo łagodnie, bez wielkich wyznań i gestów przechodzi w zakochanie. Marta nie może odnaleźć się w nowej sytuacji. Kilka osób, świadomie lub nie, zaczyna działać jej na nerwy. Szczególnie Mirek ciągle dziwnie na nią spogląda i stale zaczepia. Z kolei Agnieszka, koleżanka z ich paczki od pewnego czasu nie przychodzi do szkoły. Marta próbuje dowiedzieć się, co się z nią dzieje. Z zaskoczeniem odrywa, że Aga wpadła w szemrane towarzystwo, które wciągnęło ją w narkotyki. To jeszcze nie koniec kłopotów. Okazuje się, że jej starszy brat Adam również chodzi ciągle na haju. Mimo własnych rozterek nastolatka chce jakoś dotrzeć do niego oraz pomóc koleżance. Z jakim to wyjdzie rezultatem? Czy nie jest już aby za późno? I co naprawdę Mirek czuje do Marty? Czy to tylko zwykła sympatia, a może jednak coś więcej?

Mariola Peisert zawodowo związana jest z bankowością. Swoje pierwsze publikacje rozpoczęła w portalu poświęconym książkom edukacyjnym, następnie współpracowała z Wydawnictwem Skryba oraz WAM, które wydało jej pierwszą książeczkę dla dzieci „Renifer Świętego Mikołaja”. Dwa razy z rzędu otrzymała wyróżnienie w ogólnopolskim konkursie na scenariusz teatralny, organizowany przez Kutnowski Dom Kultury. W swoim dorobku literackim posiada także "Wielkanoc’’, "Chłopak z wakacji" oraz bieżąca powieść. Moje pierwsze spotkanie z twórczością tej pisarki uważam za całkiem udane. Już na wstępie urzekła mnie naturalność i subtelność przekazu. Autorka nie koloryzuje rzeczywistości, wręcz przeciwnie. Pokazuje świat młodego człowieka takim, jakim jest. Marta to typowa nastolatka, z którą łatwo się utożsamić. Już nie dziecko, ale jeszcze nie osoba dorosła, nie potrafi znaleźć się w nowej sytuacji. Często miewa wybuchy złości, napady złego nastroju a nawet myśli samobójcze. Pocieszenia szuka w tabletkach uspokajających, lecz czy to dobra metoda na zagłuszenie swoich emocji? Mariola Peisert uświadamia, że w takich okolicznościach nie wolno odcinać się od świata. Należy porozmawiać z kimś, kto udzieli rady, wsparcia i pocieszenia np. z matką lub z najbliższym przyjacielem. Kolejnym ważnym problemem poruszanym przez autorkę jest uzależnienie od narkotyków. Młodzi ludzie często czują się zagubieni, przez co są podatni na wiele wpływów. Czasami nawet nie rozumieją, co się z nimi dzieje. Chcą jedynie być akceptowani, przyjmowani do grona innych. Rodzice i rodzina schodzą na dalszy plan. Zaczynają się późne powroty do domu, kłopoty z nauką, wagary, czy nawet konflikty z prawem. Kierowani ciekawością sięgają po różnego rodzaju używki – alkohol, narkotyki, papierosy. W takich chwilach ważna jest szybka reakcja otoczenia, ponieważ może się to skończyć bardzo źle. Podobnie było w przypadku Agnieszki. Za sprawą starszych kolegów wpadła w szpony nałogu, który doprowadził ją niemal do śmierci. Na szczęście dzięki szybkiej interwencji rodziny i przyjaciół udało się ją uratować. Trzeba jednak pamiętać, że nie każdy może mieć takiego farta. Natomiast jeśli chodzi o Adama, zdradzę tylko, sprawa przedstawia się zgoła inaczej, niż nam się wydaje.

Spędziłam całkiem miłe chwile przy lekturze ,,Naszej paczki’’. Nie jest to wprawdzie literatura wysokich lotów, co nie zmienia faktu, że czytałam ją z zainteresowaniem. Całość napisana jest lekkim piórem, w sposób prosty i zrozumiały, bez zbędnych opisów czy udziwnień. Akcja toczy się swobodnie i miarowo, nie ma poczucia znużenia, czy stagnacji. Bohaterowie nakreśleni są dość wiarygodnie, chociaż przydałaby się im bardziej szczegółowa charakterystyka, ponieważ nie każdego z nich mogłam sobie wyobrazić. Ogólnie pozytywnie oceniam tę książkę, niemniej jednak czegoś mi w niej zabrakło. Jest to mądra i wartościowa historia, ale trochę jakby niedopracowana. Gdyby autorka nieco lepiej rozbudowała fabułę dodając poboczne wątki i precyzyjniej dopracowała postacie, szczególnie drugoplanowe, to zapewne całokształt utworu wypadłby w moich oczach nieco ciekawiej.

Powyższa proza Marioli Peisert skierowana jest w dużej mierze do młodego czytelnika, ale i nieco starsze osoby także znajdą tu coś dla siebie, między innymi rodzice nastoletnich pociech. Dzięki tej publikacji lepiej zrozumiesz myśli, uczucia i emocje, jakie towarzyszą każdemu dorastającemu człowiekowi oraz uświadomisz sobie, jak ważna jest bliskość i szczera rozmowa z drugą osobą. Zapraszam zainteresowanych.

***

Wydawnictwo Lucky