Obsesyjna miłość

ZABÓJSTWO Z UROJENIA
Stefania Jagielnicka-Kamieniecka
 
Wydawnictwo: Psychoskok
Ilość stron:177
Data premiery: 20 sierpień 2014
Ocena: 4/6







     Jak powszechnie wiadomo od miłości do nienawiści jeden krok, podobnie jak od miłości do obsesji. Ta granica jest bardzo cienka, zwłaszcza, jeśli trafi na podatny grunt. Człowiek jest bowiem istotą mało odporną na wszelkiego rodzaju uzależnienia. Co prawda niektórzy próbują z tym walczyć, ale nie każdemu przychodzi to łatwo. Taki przypadek możemy zaobserwować w najnowszej powieści Stefanii Jagielnickiej-Kamienieckiej ''Zabójstwo z urojenia''.

Główna bohaterka, Brygida Gruber za namową apodyktycznej matki wychodzi za mąż za dużo starszego od siebie austriackiego milionera. I chociaż ma wszystko, o czym marzy większość kobiet - kochającego męża, pięknie urządzony dom i luksusowe życie, to jednak czuje się jak rajski ptak zamknięty w złotej klatce.

''Niedługo po maturze wyszłam za mąż za austriackiego milionera, który nosił mnie na rękach. Co z tego, skoro był stary, gruby i łysy. Nie kochałam go, brzydziłam się nim…
– To po co za niego wyszłaś?
– Matka mnie namówiła. Wbiła mi do głowy, że najważniejsze są pieniądze. Ale ja marzyłam o miłości. Chciałam być aktorką…''

Pewnego dnia w wiedeńskim Stadtparku kobieta poznaje Emila, przystojnego, czarującego rodaka, psychoterapeutę. Zafascynowani sobą dają upust swemu pożądaniu. Jednak mężczyzna nie widzi sensu w dalszym kontynuowaniu tej znajomości, bo oprócz seksu nic więcej ich łączy. Odrzucona kochanka wpada na iście szatański plan. Do czego się posunie i jakie będą tego następstwa?

Stefania Jagielnicka-Kamieniecka jest dziennikarką, poetką i powieściopisarką, absolwentką Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, zamieszkałą obecnie w Wiedniu. W Polsce była zatrudniona w ''Dzienniku Zachodnim'' w Katowicach, a od roku 1980 w prasie ''Solidarności''. Po przeniesieniu się ze Stanów do Niemiec pisała w dziennikach: ''Neue Westfälische'' w Minden, ''Rhein-Neckar-Zeitung'' w Heidelbergu i w piśmie Polskiej Misji Katolickiej ''Nasze Słowo''. Na swoim koncie posiada tomik poezji  ''Leichter als Atem'' (Lżejsza niż oddech), reportaże ''Wege zum Erfolg''(Drogi do sukcesu) i "Wege zur Erfüllung" (Drogi do spełnienia), wspomnienia zatytułowane ''Sprung über den Abgrund'' (Skok nad przepaścią) oraz kilka powieści, między innymi ''Z busolą w sercu'', ''Samobójcy'', ''Siatka w sieci'', ''Poezja i miłość'', ''Oko w oko ze śmiercią'', ''Niebezpieczna miłość'', ''Zdeptana róża'' , "Więcej niż szczęście" oraz ''Zgwałcona''.

Dotychczas nie miałam okazji zapoznać się z twórczością tej autorki, toteż z ogromnym zainteresowaniem zabrałam się za czytanie niniejszej powieści. Czy jestem usatysfakcjonowana? W sumie tak, aczkolwiek było trochę poniżej moich oczekiwań. Sam pomysł na fabułę bardzo ciekawy, choć mam wrażenie, że jego potencjał nie został w pełni wykorzystany. Brakowało mi rozwinięcia pewnych tematów, wyborów, postaci. Niektóre wątki mogłyby być trochę bardziej pociągnięte, np. za mało było informacji na temat związku Brygidy z mężem, jak również zbyt ogólnikowo przedstawiono proces leczenia jej choroby. Chciałam po prostu popatrzeć na to w szerszej perspektywie. Mimo to muszę przyznać, że historia sama w sobie mi się podobała. Poznajemy młodą dziewczynę wychowaną pod kloszem matki, następnie bogatego męża, która nigdy nie zaznała duchowej wolności. Dlatego kiedy spotyka na swojej drodze sympatycznego psychoterapeutę z Polski daje się zwieść jego urokowi. Spotyka ją jednak rozczarowanie. W odwecie knuje misterną intrygę, która prowadzi ją na samo dno piekła psychozy. Jak zakończy się ta historia? Autorka nie szczędzi bohaterce ciężkich chwil i dramatycznych wydarzeń. Ale wszystko dzieje się po ''coś''.

''Cierpienie zupełnie ją zmieniło. Była inną osobą. Z infantylnej lalki, myślącej tylko o sobie, przemieniła się w otwartą na innych, dojrzałą kobietę''.

Pisarka odważnie pisze o sprawach niewygodnych, jednocześnie bardzo ważnych. Całkiem naturalnie obrazuje problem zburzeń psychicznych. Urojenia (zaburzenia treści myślenia polegające na fałszywych przekonaniach, błędnych sądach, odpornych na wszelką argumentację i podtrzymywane mimo obecności dowodów wskazujących na ich nieprawdziwość) są zewnętrzną oznaką psychozy, w której upośledzona jest zdolność właściwej interpretacji bodźców. Taka osoba żyje w swoim własnym wyimaginowanym świecie, pełnym fantazji, która często ma niewiele wspólnego z realną rzeczywistością.

''Zastanawiając się nad tym wszystkim, odkryła, że istnieją dwie rzeczywistości. Ta normalna, w której toczył się świat zewnętrzny i ta diabelska, w której znajdowała się tylko ona, zupełnie wyobcowana, jak gdyby znajdowała się pod szklanym kloszem i tylko przez jego ściany widziała, co dzieje się na zewnątrz''.

Ten temat wzbudził we mnie olbrzymie zainteresowanie, niestety w moim odczuciu został potraktowany bardzo lapidarnie. Opis przeżyć bohaterki nie do końca pozwolił mi wczuć się w jej położenie. Ponadto jej przebieg leczenia wypadł w moich oczach niezbyt wiarygodnie. Może się nie znam, ale wydaje mi się, że okres hospitalizacji Brygidy był zbyt krótki, by uznać ją za całkowicie zdrową. Pomijając ten aspekt całość wypada dość dobrze. Autorka pisze w sposób prosty i zrozumiały. Akcja płynie wartko, bez dłużyzn i nudnych fragmentów. Odnośnie bohaterów, mogliby być bardziej wyraziście zarysowani, zwłaszcza postacie drugoplanowe. Natomiast zakończenie pozostawia ogromny niedosyt. Spodziewałam się czegoś innego.

To współczesna powieść obyczajowa podszyta nutką melancholii i refleksji. Opowiada o miłości, namiętności, zdradzie, żądzy, szaleństwie, pogoni za doskonałością i wewnętrznej przemianie pod wpływem dramatycznych doświadczeń życiowych. To jedna z tych historii, która może się przydarzyć każdemu z nas. Zapraszam zainteresowanych.

***

Wydawnictwo Psychoskok.