Rodzinny sekret

Szukaj mnie
Weronika Wierzchowska

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Data wydania: 19.08.2014
Liczba stron: 408
Ocena: 5+/6








   Ludzie starzeją się i umierają, ich miejsce zajmuje następne pokolenie, które często zapomina o swoich przodkach i dziedzictwie. Ale niekiedy duch zamierzchłej historii sam kołacze do drzwi dając o sobie znać. Główna bohaterka książki ''Szukaj mnie'' Weroniki Wierzchowskiej przekonała się o tym osobiście.

Julia jest singielką z dużego miasta. Pewnego dnia dostaje wiadomość o śmierci cioci Aurelii, swojej jedynej krewnej. W testamencie staruszka zostawia jej kilka pudeł z rodzinnymi dokumentami, rosyjskie książki, ręcznie zapisane zeszyty, zdjęcia oraz tajemniczy list, a wraz z nim fragment starego pamiętnika.
 
''Droga Julio! (…) mam coś dla ciebie. Coś, co odkryłam w czasie badań nad naszą rodziną, a co może cię wzbogacić. Materialnie czy tylko duchowo? O tym w swoim czasie. Z pewnością za to cię zaskoczy, zabawi, a może czegoś nauczy. Nie dam ci wszystkiego na tacy, to byłoby zbyt nudne i proste. Zaproponuję ci grę. Zabawę w podążanie po nitce do kłębka. (…) Zadanie nie jest skomplikowane. Musisz skompletować pamiętnik, którego fragment trzymasz w ręku. Napisała go twoja praprababka, Józefa Jasińska. Kolejne kartki zgubiły się tu i ówdzie, zostawiłam jednak tropy, które pozwolą ci je odnaleźć''.

Czy Julia podejmie się wyzwania ciotki? Dokąd zaprowadzą ją skompletowane wspomnienia praprababki Józi?

Weronika Wierzchowska przez długie lata pracowała w wielkiej korporacji jako chemiczka. Niedawno przerwała karierę, zrzuciła 30 kilogramów i wyprowadziła się na wieś, gdzie prowadzi niewielką firmę kosmetyczną. Uwielbia przeszukiwać stare książki i wynajdywać jakieś ślady ich historii. Stąd też zapewne powstała niniejsza powieść opowiadająca losy kobiet: tych współczesnych i tych żyjących w dawnych czasach.

Trudno mi uporządkować myśli i emocje z bałaganu, który pozostał w mojej głowie po przeczytaniu ''Szukaj mnie''. Chyba żadne określenie tak dobrze nie odda jej wyjątkowej treści. Nigdy nie miałam zamiłowania do dawnych historii, dlatego sama się sobie dziwię, że z tak wielkim zainteresowaniem zabrałam się za czytanie tej lektury. Widocznie intuicyjnie wyczułam w niej jakiś nieodkryty potencjał.

Fabuła toczy się dwutorowo, w dwóch różnych miejscach i w różnym czasie. Teraźniejszość przeplata się z retrospekcją z 1877 roku. Julia i Józia-dwie bliskie sobie kobiety, które dzieli przepaść 150 lat. Dzięki pamiętnikowi praprababki nasza bohaterka rozpoczyna niezwykłą, fascynującą podróż nie tylko w dawne czasy, ale także w głąb siebie. Poznaje swoje korzenie, odnajduje jasno sprecyzowany cel i jest gotowa dokonać sukcesywnych zmian w swoim życiu. Z drugiej strony śledzimy zawiłe perypetie młodziutkiej Józi, które na pozór brzmią jak ckliwa ramota, jakieś sanacyjne romansidło dla podlotków. Ale w rzeczywistości to przepiękna, dramatyczna, poruszająca historia o miłości z przystojnym, bogatym i szarmanckim księciem. Nic Wam więcej nie zdradzę, gdyż nie chcę zepsuć przyjemności odkrywania tych niesamowitych faktów. Oba wątki błyskotliwie rozpisane, regularnie przeplatają się między sobą i doskonale uzupełniają. Osobiście z zachwytem, a zarazem z bólem serca zagłębiłam się w XIX w. świat drugiej bohaterki. Młodziutka, uczciwa i dobroduszna Józefa zakochała się w kimś, w kim nigdy nie powinna. Jednak serce nie sługa, nie słucha, gdy rozum i rozsądek mówią ''nie'', dlatego wkrótce nadchodzą dramatyczne konsekwencje jej wyborów. Sieć zaskakującej intrygi oplata Jasińską niczym pajęczyna wywołując wiele cierpień i łez. Ale co z tym wspólnego ma jej praprawnuczka? Okazuje się, że bardzo dużo. Stopniowo składałam i dopasowywałam wszystkie elementy tej układanki, które doprowadziły mnie do wzruszających odkryć.

Na słowa uznania zasługuje wspaniale odmalowane tło epoki. Autorka starannie, z dbałością o detale odtworzyła zabytkową architekturę Warszawy i okolic. Również dobrze nakreślone są współczesne realia, dzięki czemu nie ma się wrażenia sztuczności. Do tego dochodzi jeszcze doskonała kreacja postaci. Żadna sylwetka nie jest przypadkowa, wręcz przeciwnie. Ma coś do powiedzenia i zaoferowania. Odnośnie stylu pisania (poza drobnymi wyjątkami) nie mam zastrzeżeń. Zaprezentowany jest w sposób barwny, lekki i swobodny, co czyni lekturę jeszcze bardziej atrakcyjną. Wartka akcja brnie do przodu, odsłaniając kolejne zaskakujące fakty, natomiast podła, misternie uknuta intryga ekstremalnie podnosi ciśnienie. Warto też wspomnieć o zjawiskowej okładce obok której trudno przejść obojętnie.

Z czystym sumieniem polecam ''Szukaj mnie''. To poruszająca opowieść o niespełnionej miłości, poświęceniu, utraconych szansach, zdradzie, zawiłych koligacjach rodzinnych i pogoni za marzeniami. Porusza najgłębsze struny serca i uwalnia najdelikatniejsze pokłady duszy. Jestem przekonana, że zachwyci Was równie mocno jak i mnie. Zapraszam wszystkich zainteresowanych.

***

  Wydawnictwo Prószyński i S-ka.