Zemsta i przebaczenie. Otchłań nienawiści - Joanna Jax [PATRONAT]

Zemsta i przebaczenie. Otchłań nienawiści

Joanna Jax

Cykl: Zemsta i przebaczenie (tom 2)
Wydawnictwo: Videograf SA
Ocena: 5+/6

  

Drugi tom opowieści o losach czwórki bohaterów Narodzin gniewu. Apogeum II wojny światowej. Ludzie próbują odnaleźć się w świecie, w którym rządzi nazistowski terror, a życie ludzkie wydaję się kruche i niepewne. Czy w czasach zagłady uda się ocalić miłość i przyjaźń? Jak wiele można poświęcić i jak daleko trzeba przesunąć granice moralności, by walczyć z wrogiem? Akcje sabotażu, operacje wywiadowcze, brutalna działalność Gestapo, zdrajcy i szmalcownicy, brawurowe ucieczki, a w tym wszystkim pojedynczy człowiek ze swoimi namiętnościami, wątpliwościami i słabościami, gdzie nic nie jest czarno-białe i oczywiste.

 

  Joanna Jax (pseudonim) urodziła się i mieszka w Olsztynie. Absolwentka Uniwersytetu Warmińsko-
Mazurskiego. Na co dzień związana zawodowo z dużą korporacją finansową. Współpracuje również z firmą produkującą trawę z rolki. Oprócz pisania powieści maluje na szkle unikatową techniką warstwową, pasjonuje się literaturą biograficzną, grafiką i zajmuje się copywritingiem. Zadebiutowała w 2014 roku Dziedzictwem von Becków, które zachwyciło zarówno recenzentów, jak i czytelników. Kolejne powieści: Długa droga do domu (2015) i Piętno von Becków (2016) również zostały entuzjastycznie przyjęte i ugruntowały status Joanny Jax jako pisarki. Głosami czytelników wybrana jako finalistka Festiwalu Pióro i Pazur na najbardziej wzruszającą powieść roku 2014. Miłośnicy jej twórczości z radością przyjęli wiadomość, że autorka tworzy nowy cykl powieściowy – Zemsta i przebaczenie.

  Rok 1941. Brutalna rzeczywistość coraz mocniej daje się we znaki wielu ludziom w okupowanej Polsce. Krwawe żniwo wojny pochłonęło niezliczoną liczbę ofiar. Niekiedy zakatowanych, umierających w cierpieniach. A ci, co żyją, każdego dnia stają wobec niebezpieczeństwa, gdzie nie ma prostych rozwiązań i jasnych odpowiedzi. Gdzie czasami trzeba dokonywać trudnych wyborów i płacić za swoje grzechy. Jak zatem przystosować się do nowych warunków, jak zachować pozory normalnego życia, stawić czoła przeciwnościom, starając się nie zatracić swoich wartości oraz godności? Joanna Jax zrzuca wszystkie maski pozorów ukazując miałkość ludzkiego losu na tle dziejowych burz i zawirowań, gdzie strach wygrywa z honorem, podłość ze szlachetnością, zazdrość z racjonalnym myśleniem, wygoda z wyrzutami sumienia, pokusa z patriotyzmem, a lojalność, jedność i braterstwo z egoistycznym dbaniem o swoje dobro. Wszystko to prowadzi do jednej konkluzji: "Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono."

   Jestem oczarowana znakomitą kreacją bohaterów. Są bardzo wyraziście naszkicowani, z rozbudowanym portretem psychologicznym. Zapartym tchem śledzi się ich losy, codzienne troski i smutki, a każdą porażkę traktuje bardzo osobiście. Najwięcej uwagi poświęcono Julianowi Chełmickiemu, Emilowi Lewinowi, Hance Lewinównie, Alicji Rosińskiej oraz Igorowi Łyszkowiczowi. To oni napędzają całą akcję, w której nie brak niespodziewanych perturbacji, rozwijających się intryg, zdrad, oszustw oraz pokazanych z rozmachem scen bestialstwa. Również drugoplanowe postacie tworzą wielobarwną mozaikę charakterów, począwszy od pomocnych jednostek po najmroczniejszych nikczemników. W efekcie otrzymujemy pełną kontrastów powieść, obnażającą wszystkie ludzkie instynkty, popędy i pragnienia.

   W książce pojawia się też subtelny wątek miłosny, nieco zepchnięty na bok przez inne wydarzenia, ale stanowiący nieodłączną część całości. Alicja i Julian oraz Igor i Hanka – te dwie pary od dawna mają się ku sobie. Tylko czy mimo szalejącej zawieruchy i olbrzymich trudności uda im się odnaleźć wspólne szczęście? Próżno tu szukać sentymentalnych wyznań, romantycznej atmosfery czy przesadnego nagromadzenia banalnych uproszczeń. Jest za to pasmo niekończącej się udręki, bólu i cierpienia przeplatanego z krótkimi chwilami radości.

   Warto docenić dojrzały kunszt literacki pani Joanny. Posiada niesłychaną zdolność pięknego malowania słowem. Wręcz widzi się każde miejsce, osobę i zdarzenie. Jednocześnie perfekcyjnie odzwierciedla realia dwudziestolecia międzywojennego oraz klimat minionej epoki. Dzięki temu publikacja nabiera sugestywnego wyrazu, silnie oddziaływując na odbiorcę. Z całą pewnością widać trud, pracę i serce włożone w napisanie tej świetnej pozycji. Pełen podziw i szacunek. Czekam niecierpliwie na następny tom.

Podsumowując:

   Joanna Jax po raz kolejny serwuje nam dużą porcję mocnych wrażeń. Z niezwykłym realizmem obnaża tragizm sytuacji i pokazuje, że w epicentrum wojennego piekła nic nie jest czarne ani białe, jest za to mnóstwo odcieni szarości. Nie sposób pozostać obojętnym czy też niezaangażowanym. Z minuty na minutę coraz bardziej zagłębiamy się w przejmującą opowieść o zachwianiu równowagi między dobrem a złem, naruszeniu podstawowych zasad moralnych, niepewności jutra, a także o niegasnącej nadziei, która umiera ostatnia. Wsłuchaj się w swoją intuicję i sięgnij po tę książkę. Gwarantuję, że nie pożałujesz.

  Fanpage J. Jax