''Nauczyciel'' Agnieszka Ziętarska # PATRONAT MEDIALNY

Nauczyciel

Agnieszka Ziętarska

DATA PREMIERY: 10.05.2019

WYDAWNICTWO: Dlaczemu

ILOŚĆ STRON 365

OCENA  8+/10

Patronat medialny:

Spokój zniknął, pozostawiając po sobie zwątpienie.

  Trwają poszukiwania, a czas ucieka w zastraszającym tempie, zmniejszając ilość mocy z każdą chwilą. Flora oraz Felis świadomie rozpoczęli niebezpieczną grę, w której stawką jest ich wspólna przyszłość. Los nie jest jednak zbyt łaskawy i wciąż stawia przed nimi kolejne przeszkody. Czasu jest coraz mniej, a Przewodnicy zaczynają działać. Najważniejszy jest bowiem ład oraz posłuszeństwo wśród Niezmiennych. Nie cofną się przed niczym, by zachować władzę.

  Czy Flora oraz Felis wraz z przyjaciółmi odnajdą sposób na zmianę przeznaczenia? Czy miłość naprawdę może odegnać mrok spowijający tych, którzy władają mocą? [opis wydawcy]

  Agnieszka Ziętarska – absolwentka Wydziału Architektury i Urbanistyki na Politechnice Gdańskiej. Marzycielka, miłośniczka literatury oraz szeroko rozumianego projektowania. Mieszka w malowniczej miejscowości na obrzeżach Gdańska. Pisanie jest jej pasją. Uwielbia czytać i nie wyobraża sobie świata bez odrobiny magii. Jest szczęśliwą mamą, która każdego dnia uczy się czegoś nowego. Wierzy, że kolekcjonowanie wspaniałych wspomnień zmienia życie na lepsze.

  "Nauczyciel'' to druga część klimatycznej serii "Niezmienni". Pierwszy tom zatytułowany "Samobójca'' wspominam niezwykle pozytywne. Dlatego kiedy nadarzyła się okazja poznania dalszych perypetii Flory Silvy (zwyczajnej dziewczyny, która po tragicznej śmierci swojego brata zamknęła się w szczelnej skorupie cierpienia) oraz Felisa Narrano, (jej Opiekuna, będącego istotą zaliczaną do grona Niezmiennych) – czym prędzej zabrałam się za czytanie. Czy kontynuacja okazała się równie dobra, co jej poprzedniczka? Tak, jak najbardziej. Autorka po raz kolejny zaserwowała nam kawał dobrej fantastyki młodzieżowej z elementami paranormal romance, new adult i powieści przygodowej. Krótko mówiąc: smakowity miszmasz gatunków.

  Co w fabule piszczy? W wyniku pewnych działań stan mocy Feliksa ulega radykalnemu zmniejszeniu. Jeśli nie uda się znaleźć szybkiego sposobu na odzyskanie równowagi energii – czeka go niechybna śmierć.  

<<Stałem się zwyczajny. Utrata mocy oraz możliwości dokonywania tych niesamowitych rzeczy sprawiła, że usiłowałem wszelkimi sposobami wynagrodzić swoje braki. Spryt i wytrwałość nie były jednak wystarczające. Dla Niezmiennego moc była czymś normalnym, powszednim, a jej utratę odbierano jako jedną z najgorszych kar. Czułem się niepełny, niepotrzebny, zupełnie jakby nagle wrzucono mnie do innego świata. Otaczające mnie przedmioty straciły na znaczeniu, a chroniczny brak sił spowodował napływ niekontrolowanej irytacji.>>

   Flora nie zamierza czekać z założonymi rękami aż dojdzie do nieszczęścia. Woli karmić się złudną nadzieją, niż egzystować w całkowitej bezsilności. Co z  tego wyniknie? Czy dziewczyna ocali swojego ukochanego? A może jednak będzie musiała przygotować się na ostateczne pożegnanie?

  Druga odsłona perypetii Flory i Feliksa zabiera nas w nierzeczywistą podróż, pełną zagadek, tajemnic, pułapek, pragnień i lęków oraz pytań bez odpowiedzi. Agnieszka Ziętarska pod przykrywką lekkiej opowiastki dotyka różnorodnej tematyki, wśród której każdy znajdzie coś dla siebie. Pisze między innymi o smaku zakazanego owocu i jego bolesnych konsekwencjach, o poświęceniu, podejmowaniu niełatwych decyzji, bezgranicznym wsparciu w trudnych chwilach, wierności, zdradzie, odrzuceniu przez najbliższą rodzinę, tj. matkę, jak również o konfrontacji z przeszłością i z własnym przeznaczeniem. Tym samym uświadamia nam, że w życiu nic nie dzieje się przez przypadek, a ludzie, którzy stają na naszej drodze, w swój wyjątkowy sposób zmieniają oraz dopełniają niezapisane jeszcze karty losu. I to od nas samych zależy, jak to wykorzystamy. Przygotujcie się na niezapomniane emocje. 

  Największym atutem tej książki jest znakomicie wykorzystany motyw wyścigu z czasem, który jest tym bardziej przerażający, iż wiąże się z podejmowaniem bolesnych wyborów i z ogromnym niebezpieczeństwem. Szukając jakiegoś rozwiązania dla swoich problemów – Flora i Felkis popadają w niezwykle groźne tarapaty. 

<<Nie jesteśmy pewni, czy nie przyjdzie nam się z nimi zmierzyć. Nikt, naprawdę nikt nie wie, kim są i co potrafią. Od setek lat ukrywają się, zarządzając naszym światem przez pośredników.>>

  

  Autorka po mistrzowsku buduje nieprzewidywalne i przytłaczające sytuacje bez wyjścia. Prowadzi nas przez wszystkie etapy rozpaczy – począwszy  od szoku wraz z obezwładniającym otępieniem, poprzez dezorientację i ogromny żal, a skończywszy na trudnej sztuce akceptacji, aby przekazać nam głęboką refleksje o niesprawiedliwości świata, w którym rządzi manipulacja i okrutna władza. Nastawcie się na niepokojące  doznania. 

  Podoba mi się wspaniale poprowadzony wątek romantyczny, zmyślnie przeplatający się z dramatyzmem. Flora dzięki swojemu Opiekunowi nauczyła się, jak radzić sobie ze swoimi demonami, jak doceniać z pozoru małe rzeczy i jak postrzegać codzienność w pozytywnym świetle. 

<<Przeszedł przez moje życie jak pożar, niszczący wszystko na swej drodze. Zmiótł wszelkie wątpliwości, poczucie winy oraz niepewność i zastąpił je niesamowitą troską. Nauczył mnie, jak żyć na nowo, by widma przeszłości nie odbierały tchu. Jego uczucia ogrzały moją skostniałą, lodowatą duszę i sprawiły, że pokochałam go całą sobą.>>

   Niestety, wszystko co dobre szybko się kończy. Ich szanse na bycie razem maleją z każdą minutą. Czy mimo to uda im się uratować wspólną przyszłość? Zegar tyka, pojawia się coraz więcej znaków zapytania, a łzy szczęścia i bólu zarazem mieszają się z iskierką wiary i wolą walki o zmianę tego, co nieuchronne.

  Duży plus należy się także za styl pisania autorki. Język jest potoczysty i barwny, dialogi i opisy są wyważone, zaś dwutorowa narracja daje pełny wgląd nie tylko w rozgrywające się wydarzenia, ale przede wszystkim pozwala bardziej namacalnie doświadczyć rozterek kluczowych postaci, poznać ich myśli, wątpliwości, plany i marzenia. Skoro mowa o bohaterach – ich sylwetki zostały wyraziście zarysowane, a portrety psychologiczne odpowiednie rozbudowane. Tempo akcji według mnie jest również bez zarzutu. Cały czas coś się dzieje, nie ma chwili wytchnienia. Natomiast zakończenie budzi jednocześnie podskórny lęk i niepohamowaną ciekawość. Mam nadzieję, że trzeci tom cyklu "Wieczny" już niebawem ujrzy światło dzienne.

  Reasumując: "Samobójca" to niejednoznaczna, hipnotyzująca powieść o sile miłości zdolnej przetrwać największe przeszkody, o odkrywaniu własnej tożsamości, mierzeniu się z niewygodną prawdą, o lojalności i oszustwie, a także o delikatnej granicy między przypisaną wolnością a zniewoleniem. Ta historia wciąga, porusza i trzyma w napięciu. Co tu więcej pisać, zapraszam do lektury. Naprawdę warto!