Nigdy nie daj sobie wmówić, że Twoje życie nie ma sensu, że jest pozbawione wartości. To nieprawda. Ludzie, którzy to mówią, starają się leczyć własne rany, raniąc innych. Im to nie pomoże. Tobie, jeśli na to pozwolisz, może zaszkodzić. [Marcin Kaczmarczyk] ❤

piątek, 8 listopada 2013

Nietypowa żałoba


Spokojny chaos
Sandro Veronesi 

 
tłumaczenie: Anna Osmólska-Mętrak, Natalia Mętrak
tytuł oryginału: Chaos calmo
seria/cykl wydawniczy: Europa odnaleziona
wydawnictwo: Draft Publishing
data wydania: 14 października 2013
liczba stron: 360
ocena: 4/6






       Draft Publishing, wydawca magazynu o Włoszech „La Rivista”, jakiś czas temu rozpoczął cykl  “Europa odnaleziona”. Jest to seria przekładów dzieł współczesnych pisarzy europejskich, dotychczas nie tłumaczonych na język polski, która ma na celu nie tylko przybliżenie literatury innych państw, lecz również pokazanie Europy polskiemu czytelnikowi z całkiem innej perspektywy. Wszystkie książki wchodzące w skład w/w cyklu zostały uhonorowane ważnymi nagrodami literackimi w krajach pochodzenia swoich autorów. Pierwszą publikacją z tego zestawu jest "Spokojny chaos" Sandro Veronesiego, włoskiego pisarza i dziennikarza. W 2006 roku zdobył Premio Strega, najbardziej prestiżową nagrodę literacką we Włoszech. Korzystając z okazji postanowiłam osobiście poznać jedną z najgłośniejszych włoskich powieści ostatnich lat. Jak przebiegło owe spotkanie? Zapraszam do lektury.

Niekiedy życie potrafi z nas mocno zakpić. Czterdziestotrzyletni Pietro Paladini przekonał się o tym osobiście. Niemal w tym samym czasie, kiedy ratował tonącą kobietę, Lara jego partnerka życiowa umierała na oczach ich dziesięcioletniej córki Claudii. W dniu, w którym miał być ich ślub, odbył się pogrzeb. Ironia losu w czystej postaci. Mężczyzna wspólnie z córką próbuje jakoś odnaleźć się w nowej sytuacji. Radzą sobie jednak zaskakująco łatwo. Nie ma łez, bólu, smutku czy rozpaczy. Oboje zachowują się, jakby nic się nie stało. W głębi duszy Pietro obawia się, że niewypowiedziane emocje nagromadzone w Claudii w końcu znajdą w niej ujście, dlatego zamierza być przy niej przez cały czas. Tylko dzięki temu udowodni, że zawsze można na niego liczyć. Zatem codziennie czeka na córkę przed szkołą dopóki nie skończy zajęć lekcyjnych. Co z tego dalej wyniknie? Czy to jest zwyczajna troska o własne dziecko, czy może początek jakiegoś dziwnego szaleństwa?

Mam mętlik w głowie i nie wiem, co mogę napisać o tej książce. To dość specyficzna lektura, jednocześnie na swój sposób nieprzeciętna. Autor skupił się przede wszystkim na ujęciach kognitywistycznych głównego bohatera analizując jego umysł, świadomość i pragnienia, dzięki czemu możemy wejść w jego najgłębsze zakamarki duszy poznając różne stopnie osobowości. Pietro nie czuje żałoby. Jego życie zmienia się o 180 stopni, lecz mimo to tłumi w sobie wszelkie emocje. Szaleje wewnątrz, ale na powierzchni pozostaje spokojny. Dla niego liczy się tylko i wyłącznie siedzenie w samochodzie przed szkołą i czekanie na swoją córkę. Reszta świata musi się dostosować. Najbliższa rodzina, przyjaciele, znajomi oraz współpracownicy patrzą z obawą na nietypowe zachowanie wdowca. Starają się jednak zrozumieć i zaakceptować ten stan rzeczy. W jakim kierunku to wszystko się potoczy? Zobaczcie sami.

Liczyłam na coś zgoła odmiennego. Wprawdzie historia sama w sobie jest poruszająca, niestety jej przekaz nie do końca trafił do mojego serca. Być może moje horyzonty myślowe są zbyt ubogie, aby pojąć wyjątkowość tej lektury. Myślałam, że Paladini będzie rozkładać na czynniki pierwsze swoją przeszłość oraz pokaże, jak mocno dotknęła go strata partnerki. Tymczasem skoncentrował swoją uwagę na teraźniejszości i przyziemnych sprawach. Ogólnie nie jest źle. Narracja jest bez zarzutu, ale momentami przytłacza nadmierną ilością długich i szczegółowych opisów. Akcja płynie wolno, dopiero w drugiej połowie lekko przyśpiesza. Osobiście wolę bardziej dynamiczne działania, dlatego w trakcie lektury nieraz odczuwałam delikatne zniecierpliwienie. Na uznanie zasługuje natomiast zakończenie, które dosłownie zbiło mnie z pantałyku. Nie myślałam, że autor wybierze tak nietypowe, oryginalne i jedyne w swoim rodzaju rozwiązanie. Jestem pod wrażeniem.

Tytuł tej książki idealnie odzwierciedla jej treść. Bez wątpienia panuje w niej powściągliwy nieład. Sandro Veronesi zręcznie lawiruje na granicy racjonalizmu i fantazji. Główny bohater musi stawić czoła nie tylko swojej przeszłości, lecz także skonfrontować się ze swoimi emocjami i wartościami. Każdy, kto umie czytać między wierszami będzie umiał odpowiednio docenić walory tej niecodziennej publikacji. Ja miałam z tym pewne problemy, ale liczę na to, że waszym przypadku będzie inaczej.

,,Spokojny chaos’’ to bardzo charakterystyczna, unikatowa lektura. Opowiada o losach zagubionego człowieka, który próbuje odnaleźć siebie i o dziecku, które powiedziało mu wielką mądrość. Polecam również jej ekranizacje z Nannim Morettim w roli głównej. Mam nadzieję, że znajdziecie w tej historii coś dla siebie. Zapraszam wszystkich zainteresowanych.

***

Wydawnictwo Draft Publishing.
Zwiastun filmu powstałego na podstawie powieści: klik

55 komentarzy:

  1. Zaintrygowałaś mnie przede wszystkim tym nietuzinkowym zakończeniem i właśnie dlatego chętnie przeczytam:)

    OdpowiedzUsuń
  2. Bardzo intrygująca recenzja. Będę musiał się przyjrzeć całej serii :)

    OdpowiedzUsuń
  3. takie książki lubię! będę mieć ten tytuł na uwadze :)

    OdpowiedzUsuń
  4. To już druga recenzja tej książki, jaką czytam i coraz bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że chcę ją mieć. Lubię takie powieści i myślę, że dobrze bym się czuła, czytając ją. :-)

    OdpowiedzUsuń
  5. Cóż, książka wydaje się być ciekawa. Chętnie po nią sięgnę.

    OdpowiedzUsuń
  6. A ja tym razem podziękuje, choć muszę przyznać, że potrafisz zachęcić recenzją;) Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  7. Napisałaś bardzo intrygująco, ale nie wiem, czy czuję się na siłę na taką lekturę.

    OdpowiedzUsuń
  8. Brzmi intrygująco i ciekawie, ale jakoś mnie nie przekonuje.

    OdpowiedzUsuń
  9. Z tego co piszesz, to książka "perełką" nie jest, także przy moim braku czasu, przynajmniej jak na razie nie będę się nią interesować. Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  10. Nie wiem sama. Lubię wyzwania, ale jakoś nie czuję się zbytnio zainteresowana.

    OdpowiedzUsuń
  11. Zaintrygowała mnie Twoja recenzja. Uwielbiam powieści psychologiczne, a ta wydaje się idealna, i absolutnie nie przeszkadza mi, że autor skupił się na teraźniejszości, a nie na analizie. Podoba mi się też trailer, ach ten włoski język :-) Chętnie poznałabym i książkę, i film.

    OdpowiedzUsuń
  12. Nie jestem do końca przekonana do tej książki. Być może najpierw obejrzę film. :) Swoją drogą ciekawy tytuł tej lektury..

    OdpowiedzUsuń
  13. Słyszałam wieeeeele dobrego na temat tej książki, a okładka przyciąga jak magnez.

    OdpowiedzUsuń
  14. Tym razem nie czuję się zachęcony. :)

    OdpowiedzUsuń
  15. Dobry pomysł na wydawniczą serię, "Europa odnaleziona" brzmi intrygująco.

    OdpowiedzUsuń
  16. Nie widzę siebie czytającej tę książkę.

    OdpowiedzUsuń
  17. też preferuje historie bardziej emocjonalne i mniej przeładowane opisami, myślę, że Spokojny chaos sobie daruje.

    OdpowiedzUsuń
  18. Mam nadzieję, że to wydawnictwo rozwinie skrzydła. Podoba mi się zamysł tłumaczenia nieznanych dotąd dzieł na język polski.

    OdpowiedzUsuń
  19. Zaintrygowałaś mnie i książką i kwestią skąd Ty u diabła bierzesz te nietypowe lektury?!:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To one same mnie znajdują ;)))
      Polecam. Być może tobie ,,Spokojny chaos'' znacznie bardziej przypadnie do gustu aniżeli mnie.

      Usuń
  20. Nie wiem jakoś ta książka mnie nie zaintrygowała, chociaż bardzo ciekawą recenzję o niej napisałaś

    OdpowiedzUsuń
  21. Jakoś niezbyt zaciekawiłaś mnie tą książką.. :)

    OdpowiedzUsuń
  22. W ogóle n\ie lubię opisów w książkach, a już te niewiarygodnie długie odbierają mi całą radość z czytania i choćby książka była nie wiadomo jak dobra, opisy zawsze wszystko zepsują. Chyba nie muszę, więc dodawać, że raczej nie sięgnę po tę książkę, choć okładka bardzo mi się podoba :P

    OdpowiedzUsuń
  23. Tym razem spasuję :) Nie moje klimaty

    OdpowiedzUsuń
  24. Nie jestem przekonana do tej książki.

    OdpowiedzUsuń
  25. Wydaje mi się, że to raczej nic dla mnie, jednak z drugiej strony coś po Twojej recenzji we mnie drgnęło... coś mnie zaintrygowało i sprawiło, że może się na nią skuszę :)

    OdpowiedzUsuń
  26. Na chwilę obecną mam "zagwozdkę" z tą pozycją- tematyka mnie bardzo interesuje, szczególnie ta nietypowość zachowania bohatera i zakończenie, chociaż też zwykle wolę dynamiczniejszą akcję....

    OdpowiedzUsuń
  27. Przepiękna okładka. Od razu zwróciła moją uwagę.
    Tak jak nie przemawia do mnie proza Doris Leesing i nie rozumiem fenomenu jej nagrodzonej Noblem powieści, tak zapewne nie byłabym zadowolona z lektury ,,Spokojnego chaosu". Zazwyczaj książki, które cieszą się uznaniem krytyków i fachowców w moim przypadku kończą żywot obrastając kurzem.

    OdpowiedzUsuń
  28. Mam wrażenie, że książka pod pewnym kontem jest oryginalna i dlatego jak najbardziej warto się z nią zapoznać, co oczywiście uczynię :)

    OdpowiedzUsuń
  29. To ciekawe spojrzenie na tę pozycję. Sama, gdy przed napisaniem swojego tekstu myślałam nad specyficznym przekazem, pomyślałam, że to swoisty model wyparcia emocji przez bohatera, stąd to specyficzne wrażenie powierzchowności emocji.

    OdpowiedzUsuń
  30. W sumie nie wiem... brzmi ciekawie, ale czy znajdę na nią czas? Zobaczę.

    OdpowiedzUsuń
  31. Okładka mi się nie podoba, tytuł intrygujący, ale mam mieszane uczucia do tej pozycji, więc na razie sobie odpuszczę:)

    OdpowiedzUsuń
  32. Wydaje mi się, że książka idealnie trafia w mój gust, więc zapisuję na listę :)

    OdpowiedzUsuń
  33. Bardzo dobra, zachęcająca recenzja! Z pewnością przeczytam tę książkę:) Pozdrawiam serdecznie!

    OdpowiedzUsuń
  34. Recenzja interesująca, choć do końca nie jest to pozycja, na którą bym zapolowała. Jeżeli wpadnie mi w łapki sama, to wtedy nie mam nic przeciwko;)

    OdpowiedzUsuń
  35. Ale super, że taka seria powstała. Sama bardzo rzadko sięgam po lit. inną niż amerykańska, angielska, niemiecka czy polska (mam jeszcze słabość do lit, czeskiej za sprawą Kundery). Teraz jednak czuję się zachęcona, by spróbować i innych narodów :)

    OdpowiedzUsuń
  36. Raczej nie przeczytam...jak ja dawno tu nie zaglądałam! A pojawiło się tyle ciekawych rcenzji! No, ale brak czasu robi swoje, niestety....
    U mnie nowa recenzja-zapraszam :)

    OdpowiedzUsuń
  37. Kolejna oryginalna książka, o której wcześniej nie słyszałam.. Może przeczytam, chociaż jeszcze się waham, skoro jest raczej średnia :)

    OdpowiedzUsuń
  38. Zazwyczaj nie interesują mnie takie publikacje, ale jest w niej chyba coś wyjątkowego. Kiedy się na nią natknę to z chęcią przeczytam. :)

    OdpowiedzUsuń
  39. Tytuł bardzo intrygujący.. ;-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A co do książki o której pisałam: Jest naprawdę warta przeczytania, pożyczyłam ją paru osobom i usłyszałam na jej temat same pozytywne słowa. Nawet nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak wiele zależy od tego, co dzieje się w naszej podświadomości. Nie myślimy o zdarzeniach z przeszłości a mają one ogromny wpływ na postrzeganie przez nas pewnych spraw, nasze nastawienie i samoocenę.

      Usuń
  40. Na tę książkę jakoś nie mam ochoty, ale film myślę, że będzie czymś dobrym na listopadowe popołudnie ;)

    OdpowiedzUsuń
  41. Tym razem to pozycja nie dla mnie.

    OdpowiedzUsuń
  42. Zupełnie nie moje klimaty, nie ciekawi mnie ta tematyka. Chyba podziękuje.


    Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  43. A ja mam mętlik w głowie i nie wiem co mam napisać w komentarzu. ;) Hm... wydaje mi się, że ta książka nie jest dla mnie, chociaż lubię czytać między wierszami. :)

    OdpowiedzUsuń
  44. Fabuła ciekawa, ale nie wiem, czy te analizy by mi się spodobały.

    OdpowiedzUsuń
  45. Intrygująca recenzja:) Tytuł zapisałam, poczekam aż książka będzie dostępna w mojej bibliotece. Podoba mi się pomysł umieszczenia linku, pod którym można zobaczyć zwiastun filmu. A sam zwiastun zachęcający.

    OdpowiedzUsuń
  46. Myślę, że książka mogłaby mi się spodobać, ale żeby stwierdzić to na pewno to musiałabym ją przeczytać! :) Zobaczymy, co da się zrobić. Widziałam już u Ciebie konkurs z nią, muszę wymyślić kreatywną odpowiedź.

    OdpowiedzUsuń
  47. Ciekawy projekt, a ja z ciekawości chętnie przeczytałam jakąś książkę z tej serii, pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń

Zaglądaj, czytaj, przegryzaj moje słowa, ale wychodząc, zostaw po sobie niezatarty ślad swojej obecności...