Bierzcie i jedzcie ciało moje, pijcie krew moją

Wieczerza
Tatiana Jachyra
 
Wydawnictwo: Akurat
Ilość stron: 368
Ocena: 4-/6









      Z czym Wam się kojarzy Ostatnia Wieczerza? Większość zapewne zgodnie z prawdą napiszę, że to pożegnalny posiłek, który Jezus Chrystus zjadł z apostołami w przeddzień swej ofiarnej śmierci. Jednak dla niektórych ludzi ten termin ma całkiem inne znaczenie. Jakie? Spróbujemy się tego dowiedzieć na przykładzie ,,Wieczerzy’’ Tatiany Jachyry.

Joanna, Dawid, Tomasz i Yasmine to główni bohaterowie powieści. Ich losy w mniejszym bądź większym stopniu przeplatają się ze sobą. Początkowo poznajemy Joannę, młodą fotografkę, która wraz ze swoim chłopakiem niedawno przeprowadziła się z Krakowa do Warszawy. Osamotniona przez częste wyjazdy swojego ukochanego ciężko jej zaaklimatyzować się w nowym otoczeniu. Niespodziewanie dowiaduje się, że jest w ciąży. W zaistniałej sytuacji zgłasza się do doktora Dawida Czestera, który roztacza nad nią opiekę. Między nimi nawiązuje się wzajemna nić porozumienia i sympatii. Jednak pod przykrywką przyjaciela/doradcy kryje się nieobliczalny socjopata. Wkrótce ginekolog odkryje przed przez Joanną swoje prawdziwe, mroczne oblicze podszyte dewiacyjnym okrucieństwem. Co z tego dalej wyniknie?

Z kolei piękna, charyzmatyczna Yasmine jest cenioną tancerką go-go, która w wolnych chwilach dorabia jako ekskluzywna prostytutka. Nigdy nie angażuje się w żaden związek, traktując swoich klientów przedmiotowo. Ale w głębi duszy pragnie kochać i być kochaną. Dlatego, kiedy na jej drodze staje ksiądz Tomasz ulega jego psychologicznej, seksualnej grze. Okazuje się jednak, że tych dwoje łączy coś jeszcze-wspólna, dramatyczna przeszłość. Już niebawem role się odwrócą, bowiem zemsta jest cierpliwa i ma słodki smak. O co w tym wszystkim chodzi? Gdzie leży wspólny mianownik w historii tej czwórki bohaterów? Przekonajcie się sami.

‘’Wieczerza’’ jest debiutem prozatorskim Tatiany Jachyry. Autorka urodziła się w 1976 roku we Wrocławiu. Z zawodu i zamiłowanie jest fotografką. Od 2004 roku mieszka i pracuje w Warszawie. W 2009 roku odbyła się jej autorska wystawa „Gwiazdy w Obiektywie”. Realizuje sesje zdjęciowe osób z pierwszych stron gazet między innymi: Natasza Urbańska, Joanna Koroniewska, Paweł Małaszyński, dam Sztaba, Katarzyna Glinka, Maryna Wojcechowska itp. W 2011 roku odbyła się premiera jej debiutanckiego tomiku wierszy "Historie pisane nocą", rok później opublikowała kolejny zbiór poezji pt. "Bezsenny".

Mam bardzo mieszane uczucia, co do tej książki. Wiele osób postrzega ją, jako makabryczny, skandalizujący thriller. A mnie jakoś ani nie zniesmaczył, ani tym bardziej nie przestraszył. Może to kwestia odporności psychicznej. A może po prostu brakuje tej historii odpowiedniego zaplecza psychologicznego. Fabuła oscyluje wokół obsesyjnej miłości połączonej z uległością, ubezwłasnowolnieniem i pozornym poczuciem bezpieczeństwa. Rozwój relacji Joanny i Dawida uświadomił mi jedną, przerażającą rzecz: nie wolno nigdy nikomu ufać, bo nie wiadomo, z kim tak naprawdę mamy do czynienia. Różni szaleńcy po tym świecie chodzą. Na co dzień mogą skutecznie ukrywać się pod maską normalności, ale wystarczy jeden pozornie nic nieznaczący impuls, aby obudzić w nich barbarzyńską bestię. Poruszył mnie także chory umysł szanowanego w swych kręgach ginekologa. Nie bałam się jego wynaturzeń i osobliwych dewiacji. Bardziej poraziło mnie źródło powstania tego zjawiska. Ludzie, którzy w dzieciństwie byli molestowani, doświadczyli przemocy rodzinnej zazwyczaj mają poważny problem z równowagą psychiczną i emocjonalną. Nie potrafią wykorzenić, wymazać swojego bólu, wstydu i cierpienia, którego kiedyś doświadczyli, dlatego nie bacząc na nic i na nikogo, chwytają się różnych sposobów, żeby zagłuszyć i ukoić swoją tęsknotę za normalnością i spokojem.

Tymczasem związek księdza Tomasza i Yasmine, bez zahamowań i skrupułów odsłania kontrowersyjny temat pedofilii wśród duchownych. Tatiana Jachyra nie bawi się z żadne spekulacje i domysły. Wykłada w sposób jasny i konkretny "kawę na ławę" odsłaniając tragiczne, negatywne skutki molestowania dzieci. Uderza w autorytet Kościoła pokazując jego hipokryzję, fałsz, obłudę, zepsucie i zakłamanie. Choć jest to jeden z czynów najbardziej obrzydliwych, to wciąż jest tematem tabu. Dlatego uważam, że nie wolno zamiatać go pod dywan.

Książka składa się z licznych, aczkolwiek krótkich rozdziałów. Napisana jest lekkim, momentami nawet kwiecistym stylem, z domieszką groteski. Narracja pierwszoosobowa pozwala lepiej zrozumieć daną postać i bardziej wczuć się w fabułę. Bohaterowie nakreśleni są całkiem nieźle, ale na dłuższą metę drażnią. Zatopieni w morzu namiętności usilnie dążą do spełnienia własnych pragnień, marzeń i aspiracji. Niemniej jednak czuje się nieco rozczarowana, bowiem liczyłam na więcej dynamicznego szaleństwa oraz dokładniejszą analizę ich myśli, uczuć i zachowań. Na plus zasługuje umiejętne połączenie losów wszystkich bohaterów. Początkowo pozornie odrębne dwa wątki się zazębiają i tworzą niezwykle ciekawą całość. Z kolei otwarte zakończenie pozwala czytelnikowi na osobiste spuentowanie historii.

To bardzo specyficzny, osobliwy, momentami bulwersujący thriller psychologiczny z obyczajową z nutką erotycznego akcentu. Bez owijania w bawełną obnaża najmroczniejsze, najgłębiej skrywane zakamarki ludzkiej duszy oraz bezlitośnie demaskuje obłudę i zakłamanie. W gęstej atmosferze niepokoju, pożądania i niepewności poznasz religijny fanatyzm, alienację rzutującą na losy jednostek, szkodliwą fascynację seksualną, molestowanie nieletnich, ubezwłasnowolnienie oraz przemoc psychiczną i fizyczną. Polecam, ale na własną odpowiedzialność.

***

Wydawnictwo Akurat.