Teatr śmierci

Cięcie
Veit Etzold

Tłumaczenie: Miłosz Urban
tytuł oryginału: Final cut
wydawnictwo: Akurat
data wydania: 16 kwietnia 2014
liczba stron: 544
ocena: 5-/6






,,Masz a Facebooku 438 przyjaciół, ale żadne z nich nie zorientuje się, że nie żyjesz’’.

Na przestrzeni kilkunastu lat Internet stał się nieodłącznym elementem naszego życia. Dzięki milionom stron www możemy uzyskać dostęp do multum informacji. Z kolei portale społecznościowe coraz częściej zastępują nam świat realny oraz rzeczywiste kontakty ze znajomymi. Dobrowolnie udostępniamy wszelkie informacje na swój temat nie zdając sobie sprawy z potencjalnego zagrożenia. Przecież możemy być obserwowani przez złodziei, morderców, psychopatów i innych szaleńców, którzy tylko czekają, aby zarzucić na nas swoją sieć. "Cięcie" autorstwa Veita Etzolda stanowi najlepszy dowód na potwierdzenie tej tezy.

Sara Vidalis, nadkomisarz w wydziale zabójstw Krajowej Policji Kryminalnej, ekspertka sądowa i psycho-patolog, od wielu lat zmaga się z demonami przeszłości. Gdy miała 18 lat jej ośmioletnia siostra Claudia została uprowadzona, następnie bestialsko zgwałcona i zamordowana. Sprawcy niestety nie odnaleziono. Jednak Clara poprzysięgła sobie, że za wszelką cenę znajdzie go i wymierzy sprawiedliwość. Głównie dlatego podjęła pracę w policji, aby tropić największych zwyrodnialców. Pewnego dnia otrzymuje tajemniczą kopertę zaadresowaną na jej nazwisko. W środku znajduje się płyta CD z nagraniem zabójstwa młodej dziewczyny, Jasmin Peteres. Śledczy szybko ustalają adres denatki, lecz ku zaskoczeniu wszystkich okazuje się, że zbrodnia została popełniona pół roku wcześniej, chociaż na postawie facebookowych wpisów z profilu dziewczyny wszyscy byli przekonani, że wciąż żyje. Wkrótce morderca uderza ponownie. Liczba ofiar rośnie z dnia na dzień. Clara wspólnie z Martinem Friedrichem, kierownikiem wydziału analizy operacyjnej próbuje znaleźć jakikolwiek punkt odniesienia, lecz bezskutecznie.

,,Jestem nieuchwytny. Jestem nieokreślony. Jestem niczym. I wszystkim. (…) A jeśli będziecie chcieli mnie zabić ja zabiję Was. Bo jestem wirusem, który się nieustannie namnaża i jest wszędzie’’.

Czy uda się zdolnej i zdeterminowanej nadkomisarz dopaść nieobliczanego psychopatę? Dlaczego zabija i co go łączy z Clarą?

Liczne entuzjastyczne recenzje w sieci ewidentnie pokazują, że ,,Cięcie’’ to istny majstersztyk, dlatego moje oczekiwania były bardzo wysokie. Nie przeczę, że książka mnie zaskoczyła, ale nie do końca tak, jakbym tego chciała. Jest to dobry, budzący grozę thriller psychologiczny, lecz do pełnej świetności odrobinę mu brakuje. Pomysł na fabułę uważam za ciekawy i dobrze przedstawiony, mimo to zabrakło mi silnego napięcia, porażających opisów zbrodni oraz dynamizmu. Niemniej jednak jestem pod wrażeniem debiutu autora. Historia od samego początku poraża realizmem, gdyż na pierwszy rzut oka nie sposób odróżnić prawdy od fałszu. Każde przemyślenie i działanie jest takie prawdziwe. Autor pokazuje, że technologia rzeczywistości wirtualnej naprawdę może być nieocenionym źródłem wiedzy dla naszego ,,wroga’’, dlatego należy ostrożnie dzielić się swoją codziennością, rodziną, pracą etc. Osobiście staram się chronić własną prywatność, ale i tak ciężko ją w pełni ukryć. Trochę mnie to przeraża, bowiem nigdy nie wiadomo, kto siedzi po drugiej stronie monitora. A nuż pojawi się naśladowca ,,Cięcia’’?

,,On, Bezimienny, pożerał duszę uwięzione w cyfrowym świecie. Był niczym demon mogący opętać człowieka i zmusić go do działania, na które normalnie by się nie zdecydował. Bezimienny przejmował osobowość opętanego, by zmusić go do wykonywania swojej woli. Sprawiał, że zmarli dalej żyli, i w ich imieniu realizował swój wielki plan’’.

Początkowo przez kilkadziesiąt pierwszych stron czułam lekki dyskomfort wywołany przez mnogość postaci i wątków, pozornie niezwiązanych ze sobą. Na szczęście wraz z rozwojem wydarzeń wszystko zaczęło nabierać coraz bardziej klarownych kształtów. Mimo to uważam, że wątek nawiązujący do pewnego reality show był zbędny. Wiem, że dzięki temu Veit Etzhold chciał przedstawić obraz dzisiejszej telewizji, która coraz częściej przekracza wszelkie normy przyzwoitości i uczciwości, ale i tak ten temat kompletnie mi tam nie pasował, gdyż tylko zakłócał główny wątek. To raczej materiał na odrębną powieść. Drażniło mnie także tempo akcji spowalniane przez rozmowy i analizy funkcjonariuszy biorących udział w śledztwie. Wolałabym, żeby rozmówcy skupili się bardziej na konkretnych działaniach, aniżeli na dysputach, które notabene przypominały nużące wykłady z dziedziny filozofii, kryminologii, behawiorystyki lub psychologii.

Pomimo przytoczonych mankamentów całość oceniam bardzo dobrze. Autor ma lekkie pióro i potrafi stosować plastyczne opisy, które świetnie działają na fantazję i wyobraźnię. Na uznanie zasługują też dokładne, pogłębione portrety psychologiczne bohaterów. Są to postacie naprawdę złożone, charyzmatyczne, intrygujące. Szczególnie kreacja seryjnego szaleńca budzi podziw i niepokój. To nieprzeciętnie inteligentny, błyskotliwy, ostrożny, przebiegły, przewidujący, pomysłowy mężczyzna. Nie ma sobie równych. Myśli nad każdym swoim krokiem, przewiduje każdy ruch przeciwnika i zawczasu przeczuwa niebezpieczeństwo. Pozostałe osoby również są ciekawie nakreślone, choć już nie tak barwnie i wyraziście. Wspomnę jeszcze o niezwykłej, pomysłowej okładce, która jest … pocięta. Świetny, oryginalny projekt.

W ogólnym rozrachunku to kawał intrygującej, wielowarstwowej powieści. Zawiera w swoim składzie prawdziwą bombę dla naszych mrocznych instynktów m.in.: nietypowe zabójstwa, wymyślne tortury, pedofilia, sadomasochizm, koprofilia, a nawet nekrofilia. Pokazuje chorobliwą miłość człowieka do pieniędzy i władzy, która jest w stanie przejąć kontrolę nad jego życiem oraz uświadamia naszą maluczkość i bezradność wobec potęgi rozwoju technologii informatycznej i Internetu. Z czystym sumieniem polecam, szczególnie osobom o mocnych nerwach.

***

Wydawnictwo Akurat.