Życie po korporacji

Dziewczyna z Ajutthai. Niezbyt grzeczna historia
Agnieszka Walczak-Chojecka
 
Wydawnictwo: Wydawnictwo 2 Piętro
data wydania: 4 grudnia 2013
liczba stron: 228
ocena: 4/6






    W dzisiejszych czasach wartość pieniądza jest ogromna, dlatego coraz częściej kariera przysłania nasze życie osobiste i rodzinne. Zatracamy się w wyścigu szczurów, aby nieustanne zaspokajać nowe potrzeby finansowe, które dają złudną definicję szczęścia. Ale co zrobić, gdy nasz cel do osiągnięcia wysokiego statusu materialnego i społecznego w zastraszającym tempie wymyka się z rąk? Spróbować ze wszystkich sił zawalczyć o niego, czy może przewartościować swoje życiowe priorytety? Spróbujemy się tego dowiedzieć na przykładzie powieści ''Dziewczyna z Ajutthai. Niezbyt grzeczna historia'' Agnieszki Walczak-Chojeckiej.

Trzydziestoczteroletnia Joanna do niedawna miała lukratywną pracę na wysokim stanowisku w  międzynarodowej firmie, prestiż i uznanie. Jednak pewnego dnia z powodu domniemanych cięć kosztów zostaje zwolniona. W ciągu jednej chwili traci finansową stabilizacje i poczucie bezpieczeństwa. W zaistniałej sytuacji postanawia skorzystać z zaproszenia przyjaciół wyruszając z nimi w podróż do dalekiej, malowniczej Tajlandii. Czy ta wyprawa zmieni coś w życiu Joanny? I jaką rolę w tym wszystkim odegra pewna, niezwykła rzeźba z miasta Ajutthai?

''Dziewczyna z Ajutthai. Niezbyt grzeczna historia'' to debiut literacki Agnieszki Walczak-Chojeckiej, która przygodę ze słowem pisanym rozpoczęła już w wieku pięciu lat. Publikowała własne wiersze w "Poezji" i "Nowym wyrazie", jak również tworzyła teksty piosenek dla kilku znanych artystów m. in. dla Piotra Rubika. Spróbowała również swoich sił w aktorstwie, gdzie w filmie "Grzechy dzieciństwa" w reżyserii Krzysztofa Nowaka zagrała jedną z głównych ról. Ponadto śpiewała w zakręconym zespole "Mądruś & his Magic Mądrale". Także zajmowała się przekładem słuchowisk dla Polskiego Radia oraz współpracowała z literackimi czasopismami byłej Jugosławii. Na ponad dwadzieścia lat utknęła w świecie biznesu, ale w 2012 roku postanowiła się od niego odciąć wybierając miłość do literatury. Jak widać życiorys pani Agnieszki jest niezwykle barwny. Czuje się nieco onieśmielona jej osiągnięciami, wszak jestem tylko zwyczajną recenzentką - amatorką, mimo to zamierzam ocenić bieżącą lekturę zgodnie z własnym sumieniem.

Czuje pewien niedosyt, ponieważ sugerując się podtytułem książki liczyłam na niegrzeczną, lekko pikantną i nieco szaloną historię. W rzeczywistości fabuła jest raczej spokojna i stonowana. Główna bohaterka wyrusza do południowo-wschodniej Azji, gdzie ma nadzieję zapomnieć o doczesnych problemach, poczuć smak wolności oraz odnaleźć głęboko ukryte w jej wnętrzu pragnienia. Towarzyszy jej Iza, najlepsza przyjaciółka, rozczarowana niewiernym, apodyktycznym mężem oraz para homoseksualistów. Czy w egzotycznym kraju znajdą wszyscy to, czego szukają? Autorka w mądry sposób uświadamia, że należy dążyć do sukcesu, ale nie za wszelką cenę. Trzeba zachować umiar, zdrowy rozsądek oraz poczuwać się do lojalności wobec przełożonego i współpracowników. Ponadto sugeruje, że czasem warto pomyśleć o sobie i swoich potrzebach, a nie w kółko zadowalać innych, jak również pokazuje, że nie wolno na siłę trwać w toksycznym związku. Bycie z kimś z ''przyzwyczajenia'', lub dla dobra dzieci nie ma sensu, zwłaszcza, gdy partner jest niewiernym, przesadnym pedantem i manipulatorem.

Urzekły mnie niezwykle plastyczne opisy Tajlandii. W trakcie czytania momentami miałam wrażenie, że widzę przed sobą opisywane przez pisarkę miejsca i krajobrazy. Niezwykła fatamorgana. Żałuje jedynie, że tytułowy wątek został potraktowany po macoszemu. Szkoda, ponieważ wokół Dziewczyny z Ajutthai można było puścić wodze fantazji i pokusić się o wiele tajemniczych, intrygujących dodatków.

Jest to klimatyczna, wciągająca lektura, bynajmniej znalazłam w niej kilka drażniących mnie mankamentów. Przede wszystkim brakowało mi płynności między poszczególnymi kwestiami. Ponadto wiele wątków było mocno skondensowanych, aż prosiły się o rozbudowanie. To tak, jakbym otrzymała nierozwinięte pączki kwiatowe, bez wazonu napełnionego życiodajną wodą. Również liczyłam na pogłębioną analizę psychologiczną większości postaci. Nie potrafiłam współodczuwać, pokochać i zżyć się z żadnym bohaterem, ani faktycznie przejąć się jego losem (może za wyjątkiem Joanny). Spodziewałam się emocjonujących spotkań, które trzymałyby mnie w napięciu, zaciętej rywalizacji w pogoni za pseudo sukcesem, bardziej rozwiniętego kalejdoskopu  rozmaitych uczuć: miłości, przyjaźni, zazdrości, zdrady oraz swoistej magii, która doskonale współgrałaby z tajlandzką atmosferą tętniących życiem ulic i targowisk, pięknych plaż, z bujną przyrodą, modnych kurortów i egzotycznych ogrodów. Może po prostu mam zbyt wysokie wymagania? Nie wiem.

Na uznanie zasługuje na pewno ciekawy, barwny język i lekki styl. Narracja wieloosobowa przekłada się na wielowątkowość, dzięki czemu możemy obserwować toczące się zdarzenia z perspektywy różnych osób. Także dialogi brzmią naturalnie i spontanicznie, zaś w dynamicznej akcji nie widać żadnych przestojów. Ogółem powieść bardzo dobra, ze świetnym potencjałem, chociaż nie w pełni wykorzystanym.

Pomimo moich narzekań, jest w tej książce coś, co przyciąga i magnetyzuje. To prawdziwa, szczera do bólu historia o absurdalnym świecie korporacji, o gotowości i odwadze do podejmowania egzystencjalnych zmian, o poszukiwaniu przeznaczenia, realizacji ukrytych marzeń oraz o dążeniu do wolności wewnętrznej i zewnętrznej. Zapraszam wszystkich zainteresowanych.

***

Oficjalna strona Agnieszki Walczak-Chojeckiej:klik

Fan Page książki na Facebooku: klik