Wypłynąć na powierzchnię

Dziesięć płytkich oddechów
K.A. Tucker

tytuł oryginału: Ten Tiny Breaths
wydawnictwo: Filia
data premiery: 18 czerwca 2014
ocena: 6/6







      
    Piłeś? Nie jedź! Wiele osób uważa, że po alkoholu, w pewnych ilościach, można spokojnie jechać. Nie zdajemy sobie sprawy, że przejażdżka na podwójnym gazie może przynieść katastrofalne skutki. Główna bohaterka ''Dziesięć płytkich oddechów'' K.A. Tucker, jak mało kto, zna tragiczne następstwa takiego stanu rzeczy.

Dwudziestoletnia Kacey cztery lata temu ledwo uszła z życiem w wypadku samochodowym spowodowanym przez pijanego kierowcę. Jej rodzice, chłopak i najlepsza przyjaciółka niestety nie mieli tyle szczęścia.

''Cała moja prawa strona została zmiażdżona. Mam w ciele dziesiątki stalowych szpilek i śrub, które trzymają mnie w kupie. – Fizycznie. Resztę trzyma tylko dziesięć płytkich oddechów''.

Mimo upływu czasu Kacey nigdy nie pogodziła się ze stratą najbliższych. Przez rok uczęszczała na rehabilitację, by naprawić zrujnowane ciało, ale nie udało się uratować potrzaskanej duszy. Dziewczyna nie dopuszcza nikogo do siebie, nie otwiera się, nie potrafi znieść dotyku dłoni, ponieważ przypomina jej o śmierci. Jedynie dzięki Livie, młodszej siostry próbuje w miarę normalnie funkcjonować . Obie przebywają pod opieką siostry mamy, ciotki Darli i jej męża wujka Raymonda. Pewnego dnia obleśny wujek objawia swoje mroczne oblicze dobierając się do Livie. Na szczęście Kacey udaje się w porę zapobiec tragedii. W trybie natychmiastowym zabiera siostrę do Miami, by zacząć wszystko od nowa. Wkrótce dziewczyny poznają swoich nowych lokatorów, między innymi Storm, młodą matkę pięcioletniej Mii, pracującą jako barmanka w klubie ze striptizem oraz niezwykle przystojnego, tajemniczego Trenta Emersonona, który już od pierwszego spojrzenia przyprawia Kacey o szybsze bicie serca. Między nimi iskrzy aż miło. Jednak Trent także ma za sobą popapraną przeszłość, z którą ciężko jest mu się uporać. Czy w zaistniałej sytuacji dwie poranione dusze będą w stanie być dla siebie wybawieniem? A może dawne, niepogrzebane upiory nie dadzą im tak łatwo wymazać się z pamięci?

Różne są historie miłosne: romantyczne, zabawne lub dramatyczne. Osobiście lubię każdy wariant tego modelu, byle tylko posiadał szczęśliwe zakończenie. Nie spodziewałam się jednak, że zawiłe perypetie Kacey i Trenta dosłownie wbiją mnie w fotel. Czuje się, jakby przejechała po mnie wielka ciężarówka i ostatnimi sił próbuje złapać maleńki oddech. Ta książka złamała mi serce, a potem skleiła na nowo. Brak mi słów, aby ją opisać. Autorka zaserwowała nam nie lada niespodziankę. Głównych bohaterów połączy nie tylko osobista gehenna z przeszłości, ale coś jeszcze. Nie mogę jednak tego zdradzić, aby nie zepsuć kulminacyjnego momentu, w którym wszystko wywraca się do góry nogami. Przygotujcie się zatem na prawdziwą erupcję emocji.

W trakcie czytania doszłam do wniosku, że historia Kacey i Trenta powinna zostać zekranizowana. To naprawdę znakomity materiał na film. Znacznie odbiega od typowego schematu innych powieści z gatunku New Adult. Nie dostaniemy tu słodkiej bezy ociekającej lukrem, tylko prawdziwe problemy i dramaty, z jakimi muszą zmierzyć się niektórzy ludzie w realnym świecie np. jak walczyć z zespołem stresu pourazowego, jak pomóc osobie cierpiącej na to schorzenie, jak, będąc samotną matką zapewnić dziecku godziwy byt oraz, jak uporać się z narastającym poczuciem winy. Odpowiedzi na te wszystkie pytania i wiele innych znajdziemy w bieżącej lekturze. Autorka nie podaje nam na tacy cudownego antidotum, tylko jasno i otwarcie uświadamia, iż rzeczywistość to niekiedy bezlitosna walka o przetrwanie.

Zawsze przerażały mnie historie prowadzenia samochodu pod wpływem alkoholu i skutków takiego postępowania. Jest człowiek i w jednej sekundzie go nie ma. W takiej sytuacji zazwyczaj ubolewam nad śmiercią niewinnej osoby, jednocześnie potępiam bezmyślne zachowanie sprawcy wypadku. Ale dzięki tej książce spojrzałam na to wszystko z całkiem innej perspektywy. Czasami tak bywa, że będąc w stanie upojenia alkoholowego nie myślimy racjonalnie dokonując niewłaściwych, niebezpiecznych wyborów, które jeszcze przez długie lata odbijają się echem. Dlatego winowajcy wypadku także należy się odrobina empatii, bowiem liczne oskarżenia napływające zewsząd, zmagania ze wstydem i ogromnym poczuciem winy to także przeogromna pokuta. K.A. Tucker na siłę nie umoralnia nikogo, ani nie usprawiedliwia. Jedynie mądrze pokazuje, że granice ludzkiego przebaczenia wynikają z granic psychicznych i duchowych człowieka. Od nas zależy, czy uleczymy nasze wspomnienia, czy pozwolimy, aby nadal sprawiały nam ból. Jednocześnie delikatnie sugeruje, aby nie wsiadać za kółko po spożyciu, choćby minimalnej dawki alkoholu, okazując w ten sposób szacunek do własnego i cudzego życia.

Wszystko mi się w tej książce podoba: prosty język, swobody styl, błyskotliwe dialogi, energiczna akcja, a przede wszystkim wyraziści, złożeni bohaterowie. Szczególnie Kacey zaskarbiła sobie moją niekłamaną sympatię i podziw. To niezależna, zadziorna, uparta, pewna siebie i własnej wartości dziewczyna. Regularnie uczęszcza na siłownię, gdzie trenuje kickboksing. Był nawet czas, w którym nie stroniła od bójek, przygodnego seksu i alkoholu. Kiedy trzeba potrafi przywalić facetowi nie tylko ciężkim argumentem, ale także pięścią w twarz bądź nogą prosto w jaja. Mimo to, w gruncie rzeczy jej zachowanie wcale nie było prostackie, chamskie czy wulgarne. To po prostu osobliwa strategia radzenia sobie ze stresem pourazowym. Na przykładzie tej postaci autorka pokazuje, że ludzie cierpiący na PTSD często na nowo przeżywają traumę w koszmarach sennych lub wdzierających się na jawie wyobrażeniach. Nie idzie na łatwiznę mamiąc nas uzdrowicielską siłą miłości, wręcz przeciwnie. Pokazuje, że w takich okolicznościach niezwykle ważna jest fachowa pomoc specjalistów. Pozostali bohaterowie w mniejszym bądź większym stopniu także zapadają w pamięć. Trent, seksowny, czarujący i perfekcyjny w każdym calu. Ale tak naprawdę to głęboko poraniony mężczyzna, który próbuje znaleźć ukojenie i spokój. Odkrycie jego mrocznej przeszłości przedstawia go w zupełnie innym świetle. W jakim? Na pewno będziecie zaskoczeni. Mamy jeszcze Storm, blond Barbie, która w rzeczywistości jest sympatyczną, dobroduszną dziewczyną z problemami oraz Livie, siostra Kacey, miła i nad wyraz dojrzała nastolatka. Co do zakończenia jest przewidywalne i lekko kontrowersyjnie. Niemniej jednak czuje się w pełni usatysfakcjonowana. Teraz z niecierpliwością czekam na drugi tom, który już jest w przygotowaniu i będzie nosił tytuł ''Jedno drobne kłamstwo''.

źródło

''Dziesięć płytkich oddechów''- Przyjmij je. Poczuj je. Pokochaj je. Jestem pewna, że nie pożałujesz. To przepiękna, wyjątkowa, poruszająca, słodko-gorzka powieść obyczajowa o procesie godzenia się z odejściem najbliższych, poczuciu winy i granicach odpowiedzialności oraz o umiejętności i wartości wybaczania. Niemal z automatu stała się jedną z moich ulubionych pozycji i już teraz wiem, że będę do niej często wracać. Polecam! Uwierzcie, że warto!

***

Wydawnictwo FILIA.