Patologiczna dobroć

Kryminalistka
Joanna Jodełka
 
Data premiery: 18-03-2015
Wydawnictwo: Świat Książki
Liczba stron: 320
Ocena: 5/6








    Ostatnio "mam fazę" na kryminały/thrillery naszych rodzimych pisarzy, dlatego kiedy otrzymałam możliwość przeczytania ''Kryminalistki'', najnowszej powieści Joanny Jodełki, czym prędzej zabrałam się za lekturę. Jak przebiegło moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki? Czy jestem usatysfakcjonowana, a może zawiedziona? Zanim się tego dowiemy, kilka słów o fabule.

Na ławce w parku siedzi skulona, przerażona, brudna, w podartym ubraniu i potarganych włosach, kobieta. Nikt nie wie, że to Joanna Maćkowiak, autorka poczytnych kryminałów, która ma sumieniu śmierć dwóch osób.

''Jak ja mogłam zabić dwóch ludzi? (…) Ja, o której ktoś powiedział że jest patologicznie dobra. Ja? Próbuje to wszystko zrozumieć''.

Jak do tego doszło? Czy to było zabójstwo z premedytacją, czy nieszczęśliwy wypadek? Co dalej zamierza Joanna? Dobrowolnie odda się w ręce wymiaru sprawiedliwości, a może ucieknie?

Joanna Jodełka pochodzi z Siedlec. Jest absolwentką Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, który skończyła na wydziale historii sztuki. To osoba o wielu pasjach: chętnie pozuje do zdjęć (była twarzą kampanii reklamowej jednego z poznańskich domów towarowych), na co dzień zarządza restauracją i hotelem; prowadziła także własny sklep – ''Zapach kobiety'', w którym można było kupić całą gamę miłosnych kosmetyków (feromony, afrodyzjaki, perfumy, olejki do masażu itp.). Ponadto pisze wiersze, piosenki i książki. Otrzymała stypendium literackie Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz drugie - Państwowego Instytutu Sztuki Filmowej (na rozwinięcie projektu scenariusza filmu o Józefie Piłsudskim). Zadebiutowała w kręgach pisarskich w roku 2009, powieścią ''Polichromia* zbrodnia o wielu barwach''. Książka ta została doceniona przez jury Nagrody Wielkiego Kalibru jako najlepszy kryminał roku 2009. Prócz tego, w swoim dorobku pisarskim posiada takie powieści jak: "Grzechotka", ''Ars Dragonia'', ''Kamyk'', "Zatrute pióra", Antologia kryminału".

Podchodziłam do tej książki z pewną obawą i dozą niepewności, nie wiedziałam bowiem, czego mogę się spodziewać po pisarce. Jednak w miarę upływu stronic byłam coraz bardziej zadowolona. Fabuła na pozór wydaje się prosta i mało odkrywcza. W rzeczywistości jest dość mocno złożoną układanką, która aż się prosi, by ją poskładać w jedną, spójną całość. Mamy młodą pisarkę powieści kryminalnych. Okazuje się, że ma na swoich rękach czyjąś krew. Dlaczego zabiła? Powoli, krok po kroku bohaterka dzieli się swoimi aktualnymi przeżyciami bądź cofa się w przeszłość i analizuje swoje postępowanie. To takie nietypowe, gdy narratorka zwraca się bezpośrednio do czytelnika i doskonale zdaje sobie z tego sprawę. Tłumaczy tyle ile chce. Tak, aby zaciekawić, ale nie zdradzić zbyt wiele.

''Spójrz na mnie! Przynajmniej spróbuj. I nie odwracaj książki, nie wgapiaj się w okładkę. (…) I nie zgaduj, co się stało. I nie myśl, że mnie poznasz. Ja sama nie poznaje tego kogoś, kto teraz jest mną''.

Jodełka perfekcyjnie kluczy, miesza, myli wskazówki. Jest mistrzynią budowania nastroju i manipulacji. Cały czas trzyma nas w niepewności, każąc zgadywać, co za chwilę się wydarzy. Z każdą przeczytaną stroną coraz bardziej udzielało mi się emocjonalne rozedrganie bohaterki. Wspólnie z nią próbowałam uporządkować w myślach wszystkie dramatyczne wydarzenia, w których pośrednio bądź bezpośrednio brała udział. Uwierzcie- nic tu nie jest takie proste i oczywiste jakby się mogło wydawać.

Bohaterowie wykreowani są całkiem wyraziście i wiarygodnie, choć w mojej ocenie byli jacyś odlegli, niedostępni i nie potrafiłam się z nimi utożsamić. Zwłaszcza Joanna nie zyskała mojej sympatii. Początkowo zachowywała się jak ofiara losu, która nie ma własnego zdania, nie umie twardo postawić na swoim. Dopiero pewna erotyczna przygodna sprawia, że z potulnej dotąd kobiety zmienia się w osobę zdolną do wszystkiego. Zaczyna walczyć z własnymi słabościami i próbuje poznawać okrutną prawdę skrzętnie skrywaną przez najbliższe otoczenie. Z jakim to wyjdzie rezultatem? Tego musicie dowiedzieć się osobiście.

Autorka stworzyła wciągający, tajemniczy i nietuzinkowy kryminał psychologiczny. Napisany jest z niezwykłą lekkością, a całość wręcz "żegluje" w niepokojącym klimacie. Narracja pierwszoosobowa przeplata się trzecioosobową. Akcja na początku płynie bardzo wolno, leniwie, spokojnie. Jednak w pewnym momencie nabiera dużego rozpędu, zaś pod koniec zdarzenia następują po sobie w ekspresowym tempie. Natomiast zakończenie jest zupełnie nietypowe, zaskakujące, dające do myślenia. Całkowicie zmienia nasze dotychczasowe postrzeganie historii i bohaterki. Pani Jodełka wykazała się nie lada inwencją twórczą, pomysłowością i olbrzymią wyobraźnią. Gratuluję!

To mroczny, szalony i zagadkowy dreszczowiec rodem z filmów Alfreda Hitchcock'a. Zdumiewa, szarga nerwy i fascynuje nieodgadnionym labiryntem domysłów, poszlak i fałszywych tropów. Najpierw jest spokojnie, potem napięcie nieprzerwanie rośnie, a na końcu czeka Nas prawdziwe literackie trzęsienie ziemi. Polecam fanom mocnych wrażeń, jak i wszystkim zainteresowanym.



ps. jutro zapraszam na konkurs, w którym do wygrania będzie ''Kryminalistka''.

***
Fan Page J.Jodełki na Facebooku: KLIK

Wydawnictwo Świat książki