''Nie czas na pożegnanie'' Agnieszka Walczak-Chojecka

Nie czas na pożegnanie
Agnieszka Walczak-Chojecka
Saga bałkańska tom 3
Wydawnictwo: Filia

Ilość stron: 400
Data premiery: 20 września
Ocena: 9/10

A szczęście było już tak blisko…

Po odnalezieniu Dragana, Jasminie wydaje się, że w końcu nadszedł czas na szczęśliwy finał ich historii. Jednak nic bardziej mylnego.

Do tej pory przeszkodą dla związku bośniackiej Chorwatki z Serbem była głównie bratobójcza wojna, teraz bariery są w nich samych. Bo gdy przeżyje się żałobę albo straci pamięć, nic nie będzie takie jak wcześniej.

Upiory przeszłości powracają ze zdwojoną siłą. Na dodatek w bałkańskim kotle znowu wrze, na Belgrad lecą NATO-wskie bomby.

Jasmina ucieka w aktorską pasję, w której wspiera ją charyzmatyczny szef Wrocławskiego Teatru Pantomimy. Za Draganem jednak podążają cienie. Przebaczyć trudno, szczególnie sobie.

Czy zatem jest jeszcze szansa na miłość? A może to czas na pożegnanie?

http://www.wydawnictwofilia.pl/Ksiazka/221

  Agnieszka Walczak-Chojecka posiada bardzo bogaty życiorys. Swoją przygodę z literaturą rozpoczęła już w wieku pięciu lat, publikowała swoje wiersze w "Poezji" i "Nowym wyrazie", pisała również słowa piosenek m. in. dla Piotra Rubika. Autorka zagrała jedną z głównych ról w filmie "Grzechy dzieciństwa". Zajmowała się również tłumaczeniami, przekładami słuchowisk, współpracą z radiem czy działalnością biznesową. W 2012 roku porzuciła pracę w korporacji, dzięki czemu powstała jej debiutancka powieść pt. "Dziewczyna z Ajutthai. Niezbyt grzeczna historia". W swoim dorobku literackim posiada też: ''Gdy za­kwitną poziomki'', ''Włoska symfonia'' oraz ''Nie czas na miłość'' (pierwszy tom „Sagi Bałkańskiej”) i ''Nie czas na zapomnienie''. Najnowsza powieść pt. ''Nie czas na pożegnanie'' to trzeci tom sagi, a obecnie autorka pracuje już nad kolejnym. Więcej na: www.walczak-chojecka.pl

  Drugi tom Sagi Bałkańskiej zakończył się wstrząsającym odkryciem: Dragan żyje! Jednak okazuje się, że radość była przedwczesna. Nie dość, że chłopak cierpi na amnezję pourazową, to na dodatek nagle znika w niewyjaśnionych okolicznościach. Co się stało? Czyżby przyszedł czas na definitywne pożegnanie? A może istnieje jakieś światełko w tunelu zwiastujące lepszą przyszłość?

  To piękna i chwytająca za serce powieść. W charakterystyczny dla siebie, przenikliwy sposób konfrontuje potężne, przeciwstawne wartości: dobro i zło, prawdę i fałsz, siłę i słabość, miłość i nienawiść, aby pokazać nam, jak złożona i barwna bywa ludzka natura. Często jest pełna sprzeczności i nieodgadnionych tajemnic. Cierpi, walczy, kocha, nienawidzi, wątpi, upada i podnosi się. Ale w tym właśnie tkwi istota i piękno człowieczego życia.

  Krwawy konflikt w byłej Jugosławii dobiega końca. Po ponad trzech latach chowania głowy między ramionami i nasłuchiwania każdego odgłosu dochodzącego z rozrywanego pociskami nieba, 21 listopada 1995 roku w dalekim amerykańskim Dayton politycy podpisują dokumenty sankcjonujące pokój. Niewielki kraj zostaje podzielony na dwa regiony: Federację Chorwacko-Muzułmańską i Republikę Serbską. Miliony emigrantów powracają do domu. Niestety ukochane miasto w niczym nie przypomina dawnej nowoczesnej, kolorowej i roześmianej stolicy. Pisarka nader sugestywnie maluje zniszczenia powojennego Sarajewa, boleśnie uświadamiając czytelnikowi, iż przeżyty koszmar raz na zawsze przekreślił to, co było dawniej. Kiedyś nikt nie zastanawiał się, kto jaką wiarę wyznaje, a teraz imię Boga wyzwala w ludziach najczarniejsze moce. Ten wątek jest swego rodzaju apelem skierowanym przeciw ludzkiemu okrucieństwu i nacjonalizmom, które wciąż szerzy się na całym świecie. Czy można jakoś powstrzymać rozlewanie się nienawiści? To w dużej mierze zależy od nas samych, od naszego nastawienia, od naszej postawy i otwartości na inność.

  Nie mogę nie wspomnieć o bohaterach, którzy stanowią bezsprzeczny atut książki. Wyraziści, wiarygodni i wielowymiarowi. Jak każdy z nas mają wady, zalety, ulegają pokusom i popełniają błędy. Pierwsze skrzypce gra oczywiście Dragan i Jasminie. Naprzemiennie śledzimy ich zmagania z codziennością i wewnętrzne przeżycia. Dziewczyna jest przeszczęśliwa, że odnalazła swoją dawną miłość, którą złożyła już w myślach do grobu. Teraz musi o nią zwalczyć. Tylko czy ta walka ma sens, jeśli oboje mają u swojego boku innego, kochającego partnera?

,,Dragan to był jej Romeo, niedościgłe pragnienie, z którego nie potrafiła zrezygnować, jednak wojenny los nauczył ją mocno stąpać po ziemi. (…) Przyjdzie jeszcze czas na decyzje.''

  Próżno tu szukać typowych romansowych chwytów. Otrzymujemy fascynującą opowieść o uczuciach, które zrodziły się w okrutnych czasach, o przyjaźni wypartej przez zazdrość i nienawiść, o rozłące, zwątpieniu, tęsknocie i chwilach załamania, a także o niepewności jutra i wielkiej potrzebie bezpieczeństwa. Wszystko przedstawione ze smakiem i z polotem, bez popadania w sentymentalny banał czy w przesadny dramatyzm.

  Podoba mi się styl pisania autorki. Z niebywałą lekkością posługuje się prostym, potoczystym językiem, zręcznie kreśli sugestywne obrazy, które mocno wbijają się w pamięć, a także znakomicie panuje nad akcją i utrzymuje jej tempo na stałym, wysokim poziomie. Generalnie cała seria wciąga niczym wir wodny bez szans na uwolnienie. Aż chciałoby się więcej i jeszcze więcej.

 Podsumowując:
  Agnieszka Walczak-Chojecka jest mistrzynią odzwierciedlania emocji. Z niezwykłą wrażliwością plecie burzliwą historię wielkiej miłości, pełnej rozstajów i niełatwych wyborów. Prawdziwie cudowna powieść. Gorąco polecam! 

 

 Agnieszka Walczak-Chojecka