''Pokojówka na salonach'' Agnieszka Rusin [PATRONAT]

Pokojówka na salonach
Agnieszka Rusin
Wydawnictwo: Lucky
Ilość stron: 240
Data premiery: 5 marca
ocena: 5/6
Patronat medialny:
LITERACKI ŚWIAT CYRYSI 

  Julia wraca do swojego rodzinnego miasteczka z Norwegii nie tylko bez perspektyw na dalsze życie, ale także ze złamanym sercem. Sytuację komplikuje kosztowne leczenie ciężko chorej matki. Ubywające w szybkim tempie oszczędności skłaniają dziewczynę do zatrudnienia się w charakterze pokojówki w pobliskim pałacu należącym do bogatej niemieckiej rodziny. Nie przypuszczała, jakie konsekwencje przyniesie dla niej ta decyzja…

  Każda kobieta marzy o księciu z bajki, jednak nie każdej dane jest go poznać. Julii się to udało, chociaż ich pierwsze spotkanie nie należało do udanych. Niestety życie codzienne i jego problemy sprawią, że rodzące się uczucie będzie wystawiane na ciężkie próby, niekiedy wręcz nie do pokonania.

źródło opisu: http://www.wydawnictwolucky.pl/pokojowka-na-salonach 
 

  Agnieszka Rusin z wykształcenia jest ekonomistką, jednak tak naprawdę zawsze pragnęła studiować polonistykę. Lubi wyzwania, górskie wędrówki i taniec. Marzycielka i romantyczka, która cieszy się z tego co ma w życiu. Pisanie jest dla niej częścią spełniania własnych marzeń. Zadebiutowała powieścią ''Rodzinny sekret''. Następnie ukazały się: ''Przypadkowe spotkanie'' oraz ''Miłość w spadku''.

  Któż z nas czasem nie marzył o księciu z bajki i wielkiej miłości. Tymczasem nasze wyobrażenia nijak mają się do prawdziwych realiów. Często, zamiast miodu, dostajemy gorzkie ziółka. Są za to książki, dzięki którym możemy przenieść się w całkowicie odmienną rzeczywistość, odzwierciedlającą nasze najskrytsze sny i marzenia. Dlatego, kiedy w moje ręce, trafiła kolejna publikacja Agnieszki Rusin, nie miałam najmniejszych wątpliwości, że chcę ją przeczytać. Tym bardziej, że poprzednie dzieła autorki wspominam nader pozytywnie. Czy i tym razem jestem usatysfakcjonowana? Oczywiście, że tak, aczkolwiek gdzieś maleńki niedosyt pozostał. Moim zdaniem fabuła mogłaby być trochę bardziej rozbudowana i oczywiście dłuższa, ale ogólnie jest całkiem dobrze.
 
  Poznajemy Julię, zwyczajną, skromną dziewczynę, która z poharatanym sercem, bez większych planów i nadziei, wraca do Polski, do rodzinnego domu. Teraz musi skupić się na opiece nad chorą rodzicielką. Jest naprawdę ciężko. Kosztowne leki pochłaniają dużą część domowego budżetu. W zaistniałej sytuacji decyduje się podjąć zatrudnienie jako pokojówka w pobliskim zamku należącym do niemieckiego bogacza von Becka.

,,Poczułam się jak przysłowiowy Kopciuszek, gdy niepewnym kro­kiem przemierzałam dzielący mnie od niej kolejny odcinek kamiennej, zabytkowej drogi. Otoczony ogromnym parkiem i różanym ogro­dem pałac nabierał większej łagodności i jakby zapraszał do swych bram. Przystanęłam, zachwy­cając się tym niecodziennym widokiem. Oceniałam każdy centymetr tej wspaniałej posiadłości i poczu­łam rosnącą we mnie nieśmiałość oraz niepewność. Co ja tu właściwie robię?''

  Czy Julia odnajdzie się w nowej pracy? Kogo tam spotka i z czym przyjdzie jej się zmierzyć?

   Autorka serwuje nam piękną w swej prostocie literaturę kobiecą. Z ogromną wrażliwością i wdziękiem opowiada o kiełkującym uczuciu, budującym się zaufaniu, dokonywaniu trudnych wyborów, walce o szczęście i lepsze jutro, jak również o dojrzewaniu do niezależności i spełnienia. W subtelny sposób pokazuje, że nie warto zamykać się w kokonie własnych ograniczeń. Trzeba czerpać z życia garściami, intensywnie korzystać z jego darów. W przeciwnym razie, to co dobre przeleci nam jak piasek przez palce.

   Nie jest to jakaś nadzwyczajna powieść, ale ma w sobie coś takiego, co nie pozwala się od niej oderwać. Z niegasnącym zainteresowaniem śledzi się perypetie bohaterów, przeżywa razem z nimi wzloty i upadki i gorąco kibicuje im w ich codziennych zmaganiach. Autorka bardzo wyraziście nakreśliła główne postacie. Są tacy jak my: popełniają błędy, mają swoje słabości, problemy, tęsknoty i pragnienia. Szczególną sympatią zapałałam do Vincentego. Na pierwszy rzut oka tajemniczy, ekscentryczny, władczy, pozbawiony manier bufon. Jednak za tą fasadą kryje się czuły, opiekuńczy i zaborczy wrażliwiec. Także Julia daje się lubić – sympatyczna, życzliwa, acz kiedy trzeba umie pokazać pazur. Bywały jednak momenty, gdy irytowała mnie swoim zachowaniem, zwłaszcza podczas rozmów z bogatym hrabią, gdzie na każdym roku dawała odczuć, jak wielka dzieli ich przepaść. Ciekawym osobnikiem jest także Lucas - bałamutnik, intrygant i nierób, do bólu zazdrosny o przybranego brata Vincenta, zrobi wszystko, by się go pozbyć. Każde z nich dostarcza nam bogatą paletę emocji.

   Wątek miłosny odgrywa główną rolę w tej historii. Nie zaskakuje co prawda żadną oryginalnością, ale jest umiejętnie wyważony i przyjemny w odbiorze. Między Julią i Vincentem nawiązuje się nić porozumienia i wzajemna fascynacja. 

,,– Mam na imię Vincent – powtarza, a ja, nie wia­domo czemu, wpatruję się w niego jak zaczarowana. Reflektując się po chwili, powoli spuszczam wzrok. Ogarnia mnie przedziwne, nieznane mi dotąd uczucie poruszenia i niepokoju.''

   Niestety na drodze tej miłości stają rodzinne sekrety skryte w mroku przeszłości, wpływowa rodzina, a także zazdrość oraz zawiść pewnych osób. Czy mimo piętrzących się przeszkód zawalczą o wspólną przyszłość? Przygotujcie się na niemiłe konfrontacje, niepokojące epizody i złowróżbne wydarzenia.

  Styl, jakim operuje pani Agnieszka jest prosty i zwięzły. Bez rozbudowanych opisów, zbędnych powtórzeń i rozpraszających dygresji. Narracja pierwszoosobowa przedstawiona jest w czasie przeszłym, co dla jednych będzie zaletą, a dla innych może być wadą. Osobiście nie jestem zwolenniczką relacjonowania zdarzeń w takiej formie. Wolę, kiedy akcja rozgrywa się w czasie teraźniejszym, jakby wszystko działo się dokładnie tu i teraz. Toteż początkowo czułam z tego powodu lekki dyskomfort, ale na szczęście dość szybko zniknął, a ja bez trudu mogłam skupić się na interesujących przygodach pokojówki obfitujących w wiele miłych chwil, nerwowych momentów i dramatycznych przeżyć. Z całą pewnością nuda nikomu nie grozi. 

Podsumowując:
  ''Pokojówka na salonach'' to słodko-gorzka współczesna powieść o Kopciuszku, która emanuje pozytywną energią i niezwykłym urokiem. Dyskretnie sygnalizuje, że mimo przeciwności jakie nas spotykają, nigdy nie wolno poddawać. Trzeba iść, choćby była to droga pod wiatr i dążyć do wybranego przez nas celu. Tylko wtedy zwycięstwo jest w zasięgu naszej ręki. Polecam serdecznie wszystkim marzycielom i miłośnikom romansów. Miła odskocznia od codziennej rutyny gwarantowana. 

 Agnieszka Rusin